Hieronder vind je ons dossier over hondengevechten in Nederland. Er wordt uitgelegd wat House of Animals doet om hondengevechten te stoppen, hoe groot het probleem is in Nederland en wat jij kunt doen om ons te helpen.
Hondengevechten vinden plaats met zogenaamde ‘vechthonden’; flink gespierde honden van bepaalde rassen die specifiek gefokt worden op agressieve kenmerken. Bij de gevechten op leven en dood worden de honden vooral gebeten in de nek, bek of op de kop, waarna er een uit de strijd komt als winnaar. Hondengevechten zijn in Nederland illegaal.
Het is bekend dat er in Nederland desondanks wel hondengevechten worden gehouden, maar aangezien deze in het geheim plaatsvinden is niet duidelijk hoe vaak dit gebeurt. Door honden met elkaar te laten vechten worden weddenschappen afgesloten waar veel geld in om kan gaan. De locaties kunnen goed verborgen zijn, zoals in dichte loodsen, maar ook in woningen komen hondengevechten voor. Mensen met een ‘vechthond’ zien hun dier als een statussymbool in het circuit waarin zij zich bevinden en gebruiken het dier soms ook als intimidatiemiddel of als wapen.
Voor hondengevechten worden hondenrassen gebruikt die, vanwege hun gespierde bouw en sterke kaken, ernstige verwondingen aan elkaar kunnen toebrengen. Ook worden andere hondenrassen gebruikt waar de ‘vechthonden’ op kunnen oefenen. Deze gevechten veroorzaken dan ook ernstige verwondingen en veel pijn. Veel dieren overleven de gevechten niet.
Als autoriteit op het gebied van dierenwelzijn met een enorm netwerk in binnen- en buitenland doet House of Animals onderzoek naar hondengevechten. Ook lobbyen we voor hogere straffen voor mensen die dierengevechten organiseren, waarvoor uitbreiding van de wet noodzakelijk is. Daarnaast vinden wij een levenslang houdverbod bij veroordeling en controle hierop een must.
Onze onderzoeken en betrokkenheid zijn van groot belang, juist omdat hondengevechten zo goed verborgen blijven. House of Animals ontvangt regelmatig tips met bewijs of vermoedens over hondengevechten, ook anoniem. Niet iedereen durft hiermee naar de politie te gaan. In House of Animals vinden mensen die toch graag hun melding willen doorgeven een betrouwbare organisatie, die tips discreet en vertrouwelijk onderzoekt. Hebben we vermoedens van hondengevechten dan stemmen wij dit af met de politie.
We zorgen voor structurele aandacht in de media. In de vele jaren dat wij ons voor dieren inzetten hebben we honderden informatieve en kritische artikelen gepubliceerd op onze nieuwssite AnimalsToday. Ook over hondengevechten schrijven we regelmatig. Aangezien de meeste mensen (gelukkig) niet met hondengevechten worden geconfronteerd is het juist van belang om een breed publiek op de hoogte te houden van deze vreselijke praktijken die in Nederland plaatsvinden.
House of Animals heeft een groot netwerk en ook jouw hulp is daarin waardevol. Heb je het vermoeden dat er op een locatie hondengevechten plaatsvinden, of zie je een hond met veel verwondingen op de kop of in de nek die eruitzien als bijtwonden? Meld je waarneming bij de Dierenpolitie via telefoonnummer 144 of bij Meld.nl.
Of neem contact met ons op via
tip@houseofanimals.nl zodat House of Animals Investigations je melding op vertrouwelijke wijze kan onderzoeken. Ook foto’s en/of video’s ontvangen we graag.Houd altijd je eigen veiligheid voor ogen en ga geen confrontatie aan. Mensen die hondengevechten organiseren zijn gewelddadig naar mens en dier.
Je kunt de dieren steunen door je onderaan deze pagina in te schrijven voor onze nieuwsbrief; zo blijf je op de hoogte van ons werk. Ook kun je het dierennieuws volgen op onze nieuwssite AnimalsToday.
We hebben jouw hulp heel hard nodig. Enkel dankzij onze fantastische donateurs kunnen wij rechtszaken starten en undercover acties uitvoeren. Dit zijn vaak langere trajecten die alleen mogelijk zijn dankzij vaste donateurs. Wij zijn dankbaar voor elke donatie, maar het beste help je ons met een maandelijks bedrag naar keuze of met een periodieke schenking.
Het gebruik van georganiseerde dierengevechten voor publiek is al eeuwenoud. De Romeinen lieten voor vermaak exotische dieren met elkaar vechten, zoals tijgers en leeuwen, in de Middeleeuwen waren gevechten tussen beren en honden (bear baiting) en stieren en honden (bull baiting) heel gebruikelijk. En hoewel je zou denken dat de beschaving ook een einde aan dergelijke wreedheden zou hebben gemaakt, is niets helaas minder waar. Nog steeds beleven mensen plezier aan hanengevechten, beergevechten, gevechten tussen dassen en honden (badger baiting) en hondengevechten. Ook dicht bij huis.
Hondengevechten zijn verboden; het organiseren ervan én erbij aanwezig zijn, zijn dan ook strafbaar volgens de Wet Dieren.
Dierengevechten vinden niet alleen plaats met andere honden, ook andere (waaronder wilde) diersoorten worden gebruikt om op te oefenen. Zo zijn er aanwijzingen dat een gedode das in Limburg hier het slachtoffer van is geweest. Ook (tamme) konijnen, katten en kippen worden gebruikt om op te oefenen.
Voor hondengevechten worden hondenrassen gebruikt die van nature geneigd zijn sneller een gevecht aan te gaan dan andere en bepaalde uiterlijke kenmerken hebben die hierbij noodzakelijk zijn, waaronder spierkracht en sterke kaken. Deze honden worden niet geboren als vechtmachine, maar ze worden specifiek getraind op conditie en uithoudingsvermogen (met loopbanden) en op kaakkracht om ze klaar te stomen voor gevechten. Agressief gedrag wordt opgewekt en beloond. Nog vaak worden oren gecoupeerd zodat de tegenstander minder grip op de kop heeft en soms worden de tanden zelfs geslepen. Ook krijgen ze spierversterkende injecties (anabolen). De mentaliteit van sommige honden om door te blijven vechten, desnoods tot de dood erop volgt, wordt ‘gameness’ genoemd.
Vanwege deze kenmerken worden met name honden van het type pitbullterriër gebruikt voor hondengevechten, maar in de periode dat de Regeling Agressieve Dieren (RAD) van kracht was (ook wel pitbullverbod genoemd), werd ook met andere hondenrassen geëxperimenteerd. Onder deze regeling was er een fok- en houdverbod van kracht voor honden met de uiterlijke kenmerken van het type pitbullterriër en zonder FCI-stamboom. Het doel van deze regeling was om de ‘pitbull’ (wat geen erkend ras is) te laten uitsterven en zo het aantal bijtincidenten te verminderen. Onder deze regeling werden honden op basis van hun uiterlijk over één kam geschoren, zonder rekening te houden met de foklijn en het karakter van het dier. Niet alleen honden die daadwerkelijk agressief gedrag vertoonden of iemand hadden gebeten, maar ook dieren die niets verkeerds hadden gedaan, zelfs pups, werden in beslag genomen en geëuthanaseerd. Vaak zaten zij lange tijd in de opslag in afwachting van hun proces. De regeling is gelukkig vervallen op 1-1-2009, omdat deze niet tot gevolg had dat er minder bijtincidenten plaatsvonden.
Georganiseerde hondengevechten vinden plaats voor geld en prestige. Er gaat veel geld om in hondengevechten, door de verkoop van honden die gevechten winnen en door weddenschappen af te sluiten op de vechtende dieren. Mensen die hun honden laten vechten worden ‘gamers’ genoemd.
Hondengevechten vinden op verschillende plekken plaats: kleinschalig in woningen en schuurtjes of grote georganiseerde gevechten op afgelegen locaties, zoals loodsen, waar een bookmaker bij aanwezig is en er flink gegokt wordt. Hierin gaat zeer veel geld om, want ook vermogende zakenmensen investeren hun geld in deze illegale gevechten. De schimmige wereld van hondengevechten bestaat uit meerdere criminele praktijken, waar naast dierenmishandeling- en verwaarlozing ook illegaal gokken, diefstal en bezit van illegale medicijnen deel van uitmaken.
De gevechten tussen honden veroorzaken ernstige pijn en verwondingen zoals bijtwonden en verbrijzelde botten. Honden die verloren hebben en zwaargewond zijn geraakt tijdens een gevecht worden afgemaakt, bijvoorbeeld door ze te verdrinken of ze de schedel in te slaan. Een verliezer is niets waard. Regelmatig worden gedumpte dode honden gevonden, waarbij de chip is weggesneden.
Het spreekt voor zich dat het welzijn van de dieren er niet toe doet voor criminelen die zich bezighouden met hondengevechten. Het gevolg hiervan is dat veel honden slecht worden verzorgd, worden verwaarloosd en te mager zijn, vooral als het gaat om fok- en ‘prooi’ dieren.
Aan de honden wordt zo min mogelijk geld uitgegeven, ze zijn er immers alleen om geld op te leveren. Daarom wordt geen gebruik gemaakt van een dierenarts. Gewonde dieren die nog een gevechtsronde mee kunnen worden daarom opgelapt met illegale medicijnen en apparaten als een hechtpistool.
Hoewel hondengevechten buiten het zicht plaatsvinden, loopt een bende soms tegen de lamp, zoals een groep mensen die hondengevechten organiseerde in Emmen, Soest en Amersfoort.
Daarbij kan het voorkomen dat honden die gebruikt zijn als vechthond of prooi in beslag worden genomen. Een inbeslaggenomen hond valt onder de verantwoordelijkheid van de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) en gaat naar een veilig opvangadres (opslag). Daar blijft het dier tot de rechter een uitspraak doet en de hond óf terug naar de eigenaar moet óf mag worden herplaatst, via het dierenasiel.
Bij honden die gebruikt zijn voor hondengevechten kan er sprake zijn van ernstige gedragsafwijkingen, door hun traumatische ervaringen. Zij ondergaan een agressiviteitstest uitgevoerd door een hondengedragsdeskundige van de Universiteit Utrecht. Zakt de hond voor de test dan bepaalt het RVO gewoonlijk dat de hond wordt geëuthanaseerd. Helaas wordt er niet of nauwelijks tijd en geld in gestoken om te bekijken of resocialisatie mogelijk is; dergelijke honden verblijven vaak lang in de opvang en hebben medische zorg nodig, wat een forse kostenpost is.
Toch kan het ook anders, zo bewijst het verhaal van therapiehond Jonny Justice. Deze pitbull werd gefokt als vechthond in de kennels van American Football speler Michael Vick, in de Verenigde Staten in 2007 veroordeeld voor het organiseren voor hondengevechten. Jonny Justice won als therapiehond voor kinderen in 2014 de ASPCA prijs voor hond van het jaar.
Om hondengevechten te organiseren zijn veel dieren nodig, ook omdat een groot deel gedood wordt tijdens en na gevechten. Winnende vechthonden en hun nakomelingen leveren veel geld op.
Daarom fokken handelaren pups van de gewilde rassen specifiek op bepaalde kenmerken. Om te bekijken of de dieren van nature fel genoeg zijn, worden pup als ze drie dagen oud zijn in de neus geknepen: de hondjes die als reactie hard bijten blijven leven. Pups die niet bijten worden gedood (meestal door verdrinking) of gedumpt (wat zij gezien hun jonge leeftijd ook niet overleven).
Voor het laten oefenen van gevechtshonden worden ook regelmatig gewone honden gestolen, met een goede smoes in het asiel geadopteerd of via online platforms als Marktplaats gekocht.
Hondengevechten veroorzaken vreselijk veel dierenleed, zowel voor de winnaars als de verliezers, en de dieren die gebruikt worden om op te oefenen. Betrokken zijn bij hondengevechten getuigt van een angstaanjagende vorm van wreedheid. Als House of Animals realiseren we ons dat de wereld van hondengevechten bij uitstek zeer gevaarlijk is, voor mens en dier. Dat deze criminele praktijken nog veelvuldig voorkomen en verborgen kunnen blijven vinden wij onbegrijpelijk en onacceptabel. Onze inzet om de dieren te helpen die hier slachtoffer van zijn gaat dan ook onverminderd door.
