Tussen alle grote onderzoeken door zijn we nu al twee weken bezig met een zaak die bij mij steeds meer vraagtekens oproept. Vooropgesteld: ik ben niet tegen het importeren en adopteren van geredde honden uit het buitenland, want ieder gered dier is er een. Maar de werkwijze van een stichting als Dierenbemiddeling Europa en hoe die met dieren, gastgezinnen en adoptanten omgaat, is volstrekt onacceptabel. Stichting Dierenbemiddeling Europa verpest het voor stichtingen die zich met hart en ziel inzetten om dieren wél op verantwoorde wijze een beter leven te geven in Nederland.

In Nederland is ieder jaar vraag naar zo’n 150.000 honden en dus is er een markt. Je zou natuurlijk naar een asiel kunnen gaan om te adopteren, of kiest een stichting uit die serieus en vakkundig op niet-commerciële basis dieren uit het buitenland haalt, zoals gedumpte galgo’s uit Spanje.

Vraagtekens rond stichting Dierenbemiddeling Europa

We kregen al geruime tijd klachten binnen over stichting Dierenbemiddeling Europa. Ze werken met gastgezinnen en dat zou op zich een heel goed teken moeten zijn. Maar juist uit die hoek kregen we veel zorgwekkende meldingen binnen. Gastgezinnen zijn mensen die tijdelijk een of meerdere honden opvangen totdat een nieuw baasje is gevonden.

De honden die Dierenbemiddeling Europa in de aanbieding heeft werden onder andere aangeboden in een extern gerund hondencafé. Nu ken ik het fenomeen kattencafé, maar dit concept hondencafé was nieuw voor mij.

We hebben contact opgenomen met de oprichter van Dierenbemiddeling Europa, die aangeeft dat het hondencafé er niet is om potentiële adoptanten met verschillende honden in contact te brengen, maar meer om mensen te laten zien dat ‘rescuehonden’ ook heel leuk zijn. Ja natuurlijk zijn geredde honden heel leuk, maar moet die kennismaking nu echt in een druk café, waar je met geen mogelijkheid rustig één op één kunt zijn met je potentiële nieuwe huisgenoot? Is een wandeling buiten, of een rustige huiselijke omgeving niet een veel geschiktere omgeving voor een eerste kennismaking? Zodat het dier misschien wat meer op z’n gemak is? Ik bedoel maar.

Kaartje kopen voor hondencafé

We nemen ook contact op met de organisator van het hondencafé, die niet verbonden is aan stichting Dierenbemiddeling Europa. Zij laat ons weten dat het café er juist wél is om de honden aan potentiële nieuwe baasjes te koppelen. Je moet een kaartje kopen voor een bepaald tijdslot en kan dan onder het genot van een hapje en drankje kennismaken. Dat klinkt mij in de oren als een lucratief businessmodel. Nergens bespeur ik enige intrinsieke motivatie om geredde honden een nieuw en mooi leven in Nederland te geven.

Misschien ben ik te pessimistisch, dus we besluiten twee collega’s undercover naar het café te sturen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk, want het is populair en voortdurend zijn de kaartjes uitverkocht. Maar dan is het raak en vertrekken ze in een weekend richting hondencafé.

Net de week voor krijgen we nieuwe noodoproepen, ditmaal van twee gastgezinnen. Een heeft een hondje dat ontzettend bang is, totaal ongeschikt om nu in een café met 40 tot 50 mensen en andere honden te plaatsen. Maar tot haar grote verbazing is de oprichter van stichting Dierenbemiddeling Nederland onverbiddelijk: de hond moet naar het café. Mijn collega’s treffen haar ook. Een heel bang hondje, dat zich geen raad weet met alle prikkels.

Op tafel liggen brokjes. De stichting geeft gastgezinnen de opdracht om honden een dag van tevoren geen eten meer te geven, want ‘dan gaan ze in ieder geval naar de tafels toe’, zo wordt ons verteld. Niet alle honden kunnen tegelijk los rondlopen, want het zijn er meer dan dertig. Honden die moeten wachten tot een volgende ronde bezoekers, zitten opgesloten in benches in een ruimte achter het café.

Te ziek om te reizen

Een ander gastgezin heeft twee zieke honden in huis. Ze geeft aan dat de dieren niet naar het hondencafé kunnen. De oprichter van de stichting vindt dat wederom onzin en zegt de honden zelf op te komen halen. Maar de honden worden steeds zieker. Uiteindelijk geeft de stichting aan dat het gastgezin de zieke honden naar de dierenarts van de stichting kan brengen. Dit is in Alkmaar en meer dan een uur rijden.

De dierenarts van het gastgezin geeft ook aan dat het niet in hun belang is om te reizen. Inmiddels zijn de dierenartskosten opgelopen tot 1000 euro. In plaats van grote dankbaarheid voor de goede zorg te tonen, ontvangt dit gastgezin meerdere brieven van de advocaat van de stichting. De gezondheid en het welzijn van dieren is voor Dierenbemiddeling Europa aangetoond van ondergeschikt belang.

Dierenbemiddeling Europa denkt alleen aan geld

Dat blijkt als een dierenkliniek in Amsterdam contact met ons opneemt. Zij krijgen veel verzoeken van mensen die als gastgezin fungeren en die het paspoort van de hond aan het UBN nummer willen koppelen. Daar hoort ook een gezondheidscheck door de dierenarts bij. Maar ook al is dit een wettelijke verplichting, de stichting geeft aan het niet te willen, want ‘dat kost geld’.

Dan worden we gebeld door een dierenambulance. Of we met spoed een oplossing weten voor een hond in een gastgezin, die agressief gedrag vertoont. De hond is er pas een paar dagen, maar stichting Dierenbemiddeling Europa geeft geen thuis.

Handen in het haar

Ondertussen is de oprichter van Dierenbemiddeling Europa naar Roemenië om nieuwe honden op te halen. Terwijl gastgezinnen met hun handen in het haar zitten, omdat de honden waar zij tijdelijk voor zorgen nog niet geadopteerd zijn. Voor deze honden moet je dan zelf actief een adoptant zoeken, aldus de stichting. Nog meer vraagtekens doemen op, want waarom laat je anderen jouw werk doen als stichting?

Terechte vraagtekens!

Wanhopige gastgezinnen, teleurgestelde adoptanten en honden wiens gezondheid en welzijn niet de hoogste prioriteit hebben. Is hier echt sprake van goede intenties om zoveel mogelijk honden te redden? Een terechte vraag want het resultaat is ronduit bedroevend. Daarbij is het afschuwelijk voor al die stichtingen die wél keihard hun best doen om het voor iedereen en met name de honden goed te doen.

Dus blijf alsjeblieft geredde honden een nieuw leven geven door ze te adopteren., maar niet op deze manier. Het hondencafé heeft ons inmiddels laten weten de samenwerking met stichting Dierenbemiddeling Europa te hebben stopgezet. Ondertussen blijven de meldingen binnenkomen, maar heel eerlijk: wij kunnen de zaak alleen breed onder de aandacht brengen. Het beste kan je melding maken bij de NVWA. Daar gaat men over handhaving en interpretatie van de Wet dieren en het Besluit houders van dieren. Regels die bedoeld zijn om dieren te beschermen, niet om mensen de rand van de wet op te laten zoeken.
.

• Teken het burgerinitiatief: Dierenwelzijn is een zaak voor Justitie en Veiligheid
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Er was al geen enkel excuus meer om een verbod op onverdoofd slachten van dieren uit te stellen. Vandaag is dat nog eens bevestigd door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Het Hof oordeelt dat een dergelijk verbod niet in strijd is met de vrijheid van godsdienst, noch met het verbod op discriminatie. Eindelijk staat het zwart op wit. Niets staat een verbod op onverdoofd slachten nog in de weg.

Dertien organisaties en personen hadden een zaak aangespannen, onder meer omdat ze vinden dat ze vanwege religieuze voorschriften door het verbod op onverdoofd slachten in Vlaanderen en Wallonië uit 2019 geen dieren meer kunnen slachten. Eerst klopten ze aan bij het Belgisch Grondwettelijk Hof waar ze ongelijk kregen, waarna ze naar het Europese Hof stapten omdat het verbod in strijd zou zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het hof is echter unaniem van mening dat een verbod op slachten zonder verdoving proportioneel is, gezien voor het nagestreefde doel, namelijk de bescherming van het dierenwelzijn als element van de 'publieke moraal'.

Nu kunnen de organisaties nog in hoger beroep gaan. Ervan uitgaande dat áls ze dat zouden doen ze daar wederom ongelijk krijgen, betekent dit concreet dat niets een verbod op onverdoofd slachten in heel Europa in de weg staat. Deze uitspraak geldt namelijk voor alle 47 landen van de Raad van Europa.

Niets staat een verbod nog in de weg

Veertien jaar heb ik als directeur van het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren intensief meegewerkt aan het wetsvoorstel om deze afschuwelijke vorm van dierenleed te verbieden. Eigenlijk is het meer de uitzondering uit de wet te krijgen, want het is verboden dieren onverdoofd te slachten, tenzij je dat vanuit religieuze overwegingen niet doet. Ik heb het altijd onbegrijpelijk gevonden dat dit wetsvoorstel niet is aangenomen door de Eerste Kamer en dat er nog steeds geen nieuw wetsvoorstel is ingediend.

Met House of Animals hebben we sindsdien jaarlijks gepubliceerd over de onzinnigheden die men uit de hoge hoed tovert om dit ernstige dierenleed te maskeren. Zoals het convenant uit 2012 van de overheid en vertegenwoordigers van de joodse en islamitische gemeenschap, met afspraken om het welzijn van onverdoofd geslachte dieren zogenaamd te verbeteren en daarmee vooral het wetsvoorstel van de Partij voor de Dieren te laten sneuvelen.

Nu in 2024, 12 jaar na dato, is er nog steeds niets gebeurd met dit convenant. Zo moeten dieren volgens het convenant na de halssnede na maximaal 40 seconde geen bewustzijn meer vertonen en anders alsnog verdoofd worden. Ik kan je vertellen dat vrijwel alle koeien, kalveren en stieren dan na 40 seconden verdoofd zouden moeten worden.

Ruim 1.000.000 dieren

Jaarlijks worden er nog steeds meer dan een miljoen dieren in Nederland onverdoofd geslacht. Zeker 230 wetenschappelijke onderzoeken en publicaties geven aan dat onverdoofd slachten leidt tot ernstig dierenleed. Ook het Bureau Risicobeoordeling en Onderzoeksprogrammering (BuRO) van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) pleitte in een eerder gepubliceerd advies aan de staatssecretaris van Economische Zaken voor een verbod op onverdoofd ritueel slachten.

En als je nu denkt wij lopen in Nederland toch voorop qua dierenwelzijn? Nou, ik dacht het niet! In Zweden, Zwitserland, Noorwegen, IJsland, Malta, Nieuw-Zeeland, Polen, Denemarken én België geldt al een verbod op de onverdoofde slacht. Dus ik zou zeggen: waar blijft dat wetsvoorstel? Er is niets, maar dan ook werkelijk niets dat het tegenhoudt!
.

• De petitie voor een verbod op de onverdoofde slacht staat nog online op AnimalsToday. Teken nu en geef een nieuw wetsvoorstel steun in de rug.
• Lees ook Karen’s blog: Regels rituele slacht goed nageleefd??
  .

©Karen Soeters | House of Animals

Het lijkt velen te blijven verbazen dat dierenmishandelaars zich ook vaak tegen mensen richten. Zo bleek ook weer vorige week, toen het Openbaar Ministerie bekendmaakte dat de 24-jarige oppas Julian F. niet alleen wordt verdacht van kindermisbruik, maar ook seks had met dieren. Geen uitzondering helaas, maar er is nauwelijks aandacht voor.

Tegen Julian F. uit het Noord-Hollandse Schagen is aangifte gedaan wegens kindermisbruik bij een van de elf gezinnen waar hij oppaste. F. misbruikte daarnaast ook zijn eigen hond en zocht daarbij contact met honderden andere diereneigenaren. In ieder geval een hondeneigenaar en een varkenshouder hebben hun dieren aangeboden.

Link geweld tegen dieren en mensen

Ik herinner mij nog heel goed dat ik op X een bericht plaatste over de verdachte van de moorden in Rotterdam, waarbij een docent van de medische faculteit en de buurvrouw en haar dochter werden doodgeschoten. De buurvrouw heeft meerdere meldingen gedaan bij de politie, omdat de man zijn dieren mishandelde. Ook op een berucht internetforum vertelde de man open en bloot over hoe hij zijn konijnen en hond had mishandeld en hoe trots hij daar op was. Ik gaf aan hoe belangrijk het is om juist deze dierenmishandelaars in de gaten te houden, omdat ze vaak overgaan, of al bezig zijn met het mishandelen van mensen. Er is inmiddels zo ontzettend veel onderzoek naar gedaan dat ik het echt onbegrijpelijk vind dat er niet meer aandacht is voor dit onderwerp, vooral ook als het gaat om handhaving.

"Pure horror dit. Mijn medeleven gaat uit naar de nabestaanden. En dan te bedenken dat verdachte in 2021 veroordeeld is voor diermishandeling. Cirkel van geweld. Noodzaak om dierenmishandeling veel hogere prioriteit te geven en de maatschappij te beschermen."

Dat bericht op X kwam mij op behoorlijk wat kritiek te staan. Het was 'belachelijk dat ik misbruik maakte om bij zo’n ernstig geweldsdelict de dieren weer onder de aandacht te brengen'. Maar niets is minder waar. Nogmaals: er is zo veel onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Het negeren ervan gaat nog meer ellende opleveren en is ontzettend onverstandig.
.

Julian F. geen uitzondering

Het meeste onderzoek naar de relatie tussen geweld tegen mens en dier is in het buitenland gedaan. De Universiteit Utrecht heeft deze onderzoeken een paar jaar geleden in een rapport verwerkt en de conclusie was overduidelijk. Plegers van geweldsdelicten hebben in het verleden relatief vaak dieren mishandeld en andersom. Wie dieren mishandelt, pleegt relatief meer andere misdrijven.

Ook in onze eigen onderzoeken komen we het tegen. Denk bijvoorbeeld aan Jan P., inmiddels beter bekend als de 'horrorfokker' uit Eersel. Hij is eerder veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf wegens het misbruiken van een minderjarige medewerker. De wijze waarop P. met dieren omgaat bevestigt alle onderzoeken naar de relatie tussen geweld tegen dieren en mensen.

Terug naar de afschuwelijke feiten rond Julian F.. De boer die zijn varken ter beschikking stelde voor de lusten van Julian F. en dat op zijn verzoek ook zou hebben gefilmd, wordt gelukkig ook vervolgd. Ik hoop dat het vervolgen van dierenmishandelaars hoog op de agenda van justitie komt te staan. Alleen dan kunnen we de maatschappij tegen dit soort mensen beschermen. En ik hoop van harte dat alle dieren weggehaald worden bij die boer, die een levenslang houdverbod aan zijn broek dient te krijgen.

Moraal van het verhaal is dat ik hoop dat dierenmishandeling hoog op de agenda van justitie komt te staan. Niet alleen ter bescherming van de dieren, maar uiteindelijk ook voor de bescherming van mensen.
.

• Teken het burgerinitiatief Dierenwelzijn is een zaak voor Justitie en Veiligheid
• Lees op AnimalsToday: Spaanse experts willen wetswijziging om huisdieren te beschermen tegen gendergeweld
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

House of Animals is in Oekraïne om oorlogsdieren en hun verzorgers de koude winter door te helpen. De oorlog is constant aanwezig door het luchtalarm en bezoeken aan schuilkelders. Op straat en in opvangen leven veel bange dieren. House of Animals wil in deze situatie een beetje warmte brengen met de actie 'Kerstbrokken uit Nederland voor oorlogsdieren in Oekraïne'. In Karen's blog vandaag de eerste dagen van het bezoek, die lastig verlopen. De reis gaat richting Angel in Zaporizja.

Door een hack ligt het netwerk eruit. In veel gebieden is nauwelijks bereik. Iedereen op de hoogte houden van wat we aan het doen zijn is heel erg lastig. Ook betalen gaat moeilijk, omdat een van de grote banken in Oekraïne ook is gehackt. De eerste dag verloopt daarom meteen anders dan verwacht. Kunnen we de rekening wel betalen in het hotel? Gelukkig gaat het goed.

De tweede dag vertrekken we heel vroeg richting de stad Zaporizja, bekend van de kerncentrale waar veel zorgen over bestaan. Het is een lange reis, waar ons team 20 uur voor heeft uitgetrokken. Dat is inclusief stoppen en controles bij roadblocks, de militaire controlepunten. In juni waren deze roadblocks meestal onbemand, maar ditmaal niet. We horen over heftige nachtelijke bombardementen op Kiev. De oorlog is volop gaande. We hopen dat dit nieuws Nederland bereikt.

Steeds kouder

Net iets voor 9 uur vermindert de auto snelheid en wordt de radio uitgezet. Iedere ochtend herdenkt men de slachtoffers van deze afschuwelijke oorlog. Er is heel veel sneeuw gevallen de afgelopen weken, maar de wegen lijken tot nu toe goed begaanbaar. Op het prachtige landschap ligt een sprookjesachtig, dik pak sneeuw. Mooi in onze ogen, maar vooral erg koud. En hoe meer we richting het oosten rijden des te kouder het wordt. Vreemd eigenlijk, want het is net onder het vriespunt. Maar richting de avond voelt het veel kouder.

Net als tijdens onze vorige reis valt het op dat het leven ondanks de oorlog gewoon doorgaat. De winkels zijn open en de mensen wachten bij de bus om naar hun werk te gaan. En overal zijn kerstlichtjes opgehangen. In de horecagelegenheden zijn kerstbomen opgetuigd.

Angel in Zaporizja

De dag waarop ik mij enorm op verheugd heb is eindelijk daar. Tijdens ons vorige bezoek aan Oekraïne hebben we Angel, die we al sinds het begin van de oorlog steunen, enorm moeten teleurstellen. Uit veiligheidsoverwegingen konden we in juni niet bij haar langskomen. Ze woont in Zaporizja. Voor de oorlog had ze 15 honden in huis. Een klein appartement middenin de stad. Toen steeds meer mensen de stad ontvluchtten werd haar pijnlijk duidelijk hoeveel dieren er zijn achtergelaten.

Angel ging steeds meer dieren opvangen die ze op straat aantrof, maar ook die simpelweg in een huis waren achtergelaten. Veel mensen dachten dat ze een paar dagen weg moesten en dat daarna alles voorbij was. Ze lieten dieren achter met wat bakjes voer en een flinke bak water, want dat zou genoeg moeten zijn. Maar helaas, het was niet genoeg en de mensen kwamen niet terug. Angel heeft inmiddels 49 honden en 65 katten in haar kleine appartement. Voor hen zorgen is haar leven.

Kerstbrokken voor Angel

Alle honden en katten laat ze binnen een week steriliseren. Ook buiten voert ze dieren. Angel heeft heel veel organisaties aangeschreven voor hulp, want zo veel dieren verzorgen vormt een zware financiële druk. Maar Angel is geen stichting of bedrijf en geen enkele organisatie reageerde. Behalve House of Animals! Ik ben daarom ontzettend dankbaar dat wij haar dankzij onze donateurs wél kunnen helpen.

Het geluid binnen van de blaffende honden zorgt ervoor dat rustig met elkaar praten niet echt mogelijk is. Tot Angel ons naar haar slaapkamer leidt. Een kleine ruimte die zeer kleurrijk is aangekleed en naar wierook ruikt. En ook hier zitten heel veel honden. "Als we rustig op bed gaan zitten houden ze vanzelf op met blaffen", zegt Angel. Ze zijn niet gewend dat er plotseling veel mensen binnenkomen. Daar kan ik mij alles bij voorstellen.

Overal, in alle kamers zitten dieren. In de keuken hangen netten aan het plafond waar katten in liggen te slapen. Twee poezen hebben dicht naast elkaar een lekker plekje gevonden in een enorme soeppan.

Mijn lieve collega Helma wilde graag even gebruikmaken van het toilet. "Geen probleem", zegt Angel. Eerder zag ik in het toilet naast de pot een hele bange hond zitten. Inmiddels zijn het er twee. Helma wordt vriendelijk het toilet ingeduwd. De inmiddels grommende honden blijven gewoon zitten. Ik denk dat Angel het inmiddels gewend is, want de deur gaat dicht. Maar uit respect voor de prachtige witte tanden van de honden en haar eigen billen, besluit Helma toch maar ergens anders een toilet te bezoeken.

 

Naar de schuilkelder!

We gaan samen met Angel naar buiten, want dat is een belangrijk onderdeel van haar routine. Ze wandelt met vijf honden, brengt ze thuis en wandelt dan met de volgende vijf honden. Ongelofelijk wat een energie en liefde voor dieren heeft deze vrouw.

Eenmaal buiten gaat het luchtalarm af. Onze beveiliging handelt meteen: we moeten naar de schuilkelder! Maar hoe moet het nu met Angel? Zij gaat niet naar een schuilkelder, maar naar haar dieren, in haar appartement op 1 hoog. Wat voel ik mij ellendig om haar achter te laten. Maar de beveiliging is duidelijk en duwt mij richting de auto. Met pijn in mijn hart stap ik in. Zo is het leven hier in Zaporizja. Voortdurend leven in angst. En dat die angst niet onterecht is zie ik latere die dag, waarover in mijn volgende bericht meer.

.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Vanochtend belden we met de rechtbank in Zwolle om te vragen of de rechtszaak tegen Bert’s Animal Verhuur vandaag eindelijk zou doorgaan. Zeker, vertelde de bode ons. Maar helaas niet, blijkt nu. Voor de derde keer is de rechtszaak over dierenleed tegen Bert’s Animal Verhuur uitgesteld. Hoe is het nu toch mogelijk??

Tijdens NVWA-inspecties werden afschuwelijke omstandigheden aangetroffen, zoals vijf kreupele schapen. Er stonden vijf ezels met doorgegroeide hoeven, die nauwelijks op hun benen konden staan. De inspectie vond schapen die niet meer overeind konden komen en ook niet meer leken te reageren. In een stal vol mest stonden 21 ezels. Er waren honden en puppy’s in te kleine ruimtes en zo kan ik nog wel even blijven citeren uit het rechtbankverslag. Ons eigen handhavingsverzoek betrof een hoog drachtig schaap, dat hij gewoon op transport heeft gezet naar een kinderboerderij. Daar is het arme dier tussen de enorme hoeveelheid mensen en kinderen bevallen van twee lammetjes.

Rechtszaak tegen Bert weer uitgesteld

En nu krijgen we te horen van de rechter dat door 'persoonlijke omstandigheden', die te maken hebben met onder meer de gezondheid van Bert zelf de rechtszaak niet doorgaat. Dus even voor de duidelijkheid: hij is niet in staat om naar de rechtbank in Zwolle te komen, maar wel fit genoeg om voor meer dan 150 dieren te zorgen die hij zo ongeveer nog zou moeten hebben? Dat is natuurlijk waanzin.

Ondertussen weten we dat hij nog steeds dieren aan het wegsluizen is. Of hij ze na de faillietverklaring verstopt om uit de boedel te onttrekken, of omdat hij ze gewoon verkoopt is ons niet helemaal duidelijk. Maar dat het de curator geen lor kan schelen dat is wél duidelijk. Hij wacht rustig af tot het hoger beroep. Als er voldoende voedsel voor de dieren is zal het allemaal wel goed zal komen. Gelukkig is vandaag de uitspraak in het hoger beroep dat Bert heeft aangespannen tegen zijn faillissement. Inmiddels heeft hij meer dan 2 miljoen euro aan schulden, dus ik kan mij niet anders voorstellen dan dat het doek vandaag eindelijk valt voor Bert’s Animal Verhuur.

Bert begrijpt niet dat het afgelopen is

Bert heeft ondertussen ook gewoon weer nieuwe advertenties op Marktplaats geplaatst. Begrijpen dat het echt afgelopen is doet hij volgens mij nog steeds niet. En dus blijven wij ons vreselijk zorgen maken over hoe het nu gaat - en hoe het verder moet met de dieren die hij nog heeft. Daarbij ben ik inmiddels eigenlijk gewoon boos. Wat moet je in Nederland nog doen om dieren te beschermen tegen zo’n notoire dierenmishandelaar?

Vandaag dus maar een brief naar de rechter-commissaris gestuurd, waarin we hebben aangegeven absoluut geen vertrouwen te hebben in de afwikkeling door de huidige curator. Alleen al het feit dat deze curator zegt dat het prima is af en toe een dier te verkopen, terwijl er beslag op de inboedel is gelegd (en helaas daar vallen dieren onder), is te bizar voor woorden.

De rechtszaak tegen Bert wegens ernstige dierenmishandeling is weer uitgesteld, dus straks wordt het letterlijk trekken aan een dood paard? Ik vertrek morgen voor een week naar Oekraïne, maar mijn collega’s van Investigations blijven alles op alles zetten om de dieren in veiligheid te krijgen.
.

• Lees op AnimalsToday: Bert's dieren zijn aan de goden overgeleverd
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Sinds het faillissement van Bert’s Animal Verhuur mag Bert Roelofs niet meer zelf over zijn bezittingen beslissen. Dat betreft ook de meer dan 150 dieren op het terrein van Bert. Desondanks heeft hij meerdere dieren en goederen verkocht of verduisterd, waaronder pipowagens. Bert’s dieren zijn aan de goden overgeleverd.

Wij hebben beloofd het bedrijf goed in de gaten te houden en dat doen we dan ook. Zo hadden we diverse malen contact met de curator. Die is na het uitspreken van het faillissement verantwoordelijk voor het welzijn van de dieren bij Bert. Dit staat helemaal los van het beroep dat Roelofs heeft aangetekend tegen het faillissement. Wij maken ons grote zorgen over de uitvoering van deze zorgplicht door de curator en hebben daarom vandaag het advocatenkantoor een brief gestuurd, waarin we onder andere eisen dat er een of meerdere ervaren dierverzorgers worden aangesteld om het welzijn van de dieren te waarborgen.

Aan de goden overgeleverd

Als wij iets hebben geleerd in de afgelopen jaren, is het wel dat de aanwezigheid van één werknemer en voldoende voer geen garantie vormen voor dierenwelzijn bij Bert. Vooral omdat we weten van verschillende ex-werknemers dat Bert en zijn vrouw nooit zelf voor de dieren hebben gezorgd. En nu blijkt ook nog dat de enige werknemer die hij had al weken ziek is. De dieren van Bert's Animal Verhuur zijn dus werkelijk aan de goden overgeleverd. Dat is echt onacceptabel!

Heel eerlijk zijn we zijn zo langzamerhand wel een beetje Bert-moe geworden, maar we zetten natuurlijk door voor de dieren. Op 4 december aanstaande zal het hoger beroep van Bert tegen zijn faillissement door de rechtbank worden behandeld. Veel kans geef ik hem niet overigens. In het faillissementsverslag dat gisteren openbaar is gemaakt, is te zien dat er meer dan anderhalf miljoen openstaat bij verschillende schuldeisers, waaronder twee personeelsleden die nog ruim 17.000 euro aan achterstallig loon tegoed hebben. Tel daar de dwangsommen van de gemeente bij op en je zit al snel boven de 2 miljoen euro.

‘De gemeente heeft een bom onder Bert gelegd’, kopte de Gelderlander vorige maand nog. Ik weet dat Bert zelf vooral de schuld bij House of Animals legt. Hoe graag ik ook die credits op me wil nemen, na het inzien van het faillissementsverslag is één ding heel duidelijk geworden: Bert heeft dit faillissement aan niemand anders te danken dan aan zichzelf. Wat overblijft is onze enorme zorgen over de dieren. En daarmee is het dossier voor ons helaas nog steeds niet gesloten. Wordt dus weer vervolgd. Hoe lang nog?
.

• Lees meer over Bert's Animal Verhuur op AnimalsToday
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit opiniestuk verscheen eerder op AnimalsToday

Van zondagnacht op maandagochtend was ik in Hedel op de paardenmarkt. Terwijl ik dit opschrijf vermoed ik dat veel mensen denken ‘hoezo een paardenmarkt ‘s nachts?’. En dat is de enige juiste benadering. En laat ik voorop stellen dat paardenmarkten niet meer van deze tijd zijn. Traditie is prima, maar laat de dieren erbuiten.

Vanaf middernacht kunnen handelaren hun paarden op de markt zetten. In het verleden waren dat er ruim 3000, maar vorig jaar 'slechts' 644. Reden is dat het door nieuwe wetgeving niet meer mogelijk is paarden op de markt te kopen en direct op export naar het buitenland te zetten. Helaas dit jaar toch weer een stijging; er werden 783 paarden aangevoerd.

Erg positief is dat de marktleiding er alles aan gedaan heeft ons hartelijk te ontvangen. Er werd ons op het hart gedrukt dat als we problemen zagen deze moesten melden, zodat ze konden zoeken naar een oplossing. Gebaseerd op onze klachten vorig jaar staan er geen paarden meer direct voor de grote feesttent. Helaas wel meteen aan de overkant van de straat en daar zit maar zo’n 2 meter tussen. De handelaar die daar zijn plek had heeft uiteindelijk de paarden in de veewagen gelaten, totdat de muziek uit was.

Onvolledige controle

Pas om 2 uur begon het druk te worden. Medewerkers van de markt controleren alle paarden op een chip. Uiteindelijk bleken een paar paarden geen chip te hebben en deze worden van de markt gestuurd, zo wordt mij verteld. Helaas geen controle of er ook een paspoort mee is en of dit overeenkomt met het chipnummer. Met andere woorden: gestolen paarden haal je er bijvoorbeeld niet uit. En een paard zonder chip alleen maar wegsturen is natuurlijk ook best vreemd. Neem een voorbeeld aan het protocol van de paardenmarkt in Goor, dat is opgesteld in samenwerking met de dierenpolitie. Dergelijke paarden worden apart gezet en de politie wordt ingeschakeld.

Het is gelukkig droog gebleven, maar voor de ezels had de marktleiding dekjes klaarliggen. 'Het is wel aan de handelaar om ze op te halen', werd benadrukt. Tja, daar ligt dus wel een probleem. Want wie controleert dat op de markt? Helaas niemand dus.

Nauwelijk water

Op de markt zijn veel waterpunten met emmers erbij en hooi. Helaas werd ook dit jaar nauwelijks water aan de dieren gegeven. Bij alle paarden lag hooi maar omdat heel veel paarden te kort aangebonden staan kunnen velen er niet bij. En ook dat wordt door niemand gecontroleerd. De twee aanwezige dierenartsen gaven aan vooral te controleren op besmettelijke ziektes. In de praktijk is dat vooral letten op 'snotneuzen' en ernstige kreupelheid.

Een ezel met extreem lange en verwaarloosde hoeven waar ik ze op wees vonden zij ook wel naar, maar helaas behoorde dat niet tot hun verantwoordelijkheid hier iets van te zeggen. Maar wie doet dat dan wel? Of de drie extreem magere paarden die ik zag.

Paardenmarkt zonder NVWA?

De paarden met gecoupeerde staarten die op de markt staan en waar ik ze op wijs krijgen overigens wel meteen een controle. Aan de welwillendheid van de dierenartsen ligt het dus ook niet, maar de vraag blijft wie nu echt het welzijn van de dieren controleert. En wie controleert hun welzijn tijdens het transport? Volgens de dierenartsen zou de NVWA dat moeten doen en dan hebben ze gelijk. Maar volgens de marktleiding is daar al jaren geen enkel contact meer mee en 's nachts zijn ze zeker in geen velden of wegen te bekennen. En dus zie ik overvolle trailers, want handelaren weten natuurlijk ook dat er geen controle is.

'Aan de goden overgeleverd zijn de dieren', bedenk ik mij in Hedel. Vooral wanneer een groepje dronken types een kleine pony koopt voor 100 euro. 'Wat sta je nou te kijken?' vragen ze me. Ik zeg dat ik mij zorgen maak wat ze met het dier gaan doen. 'Joh komt goed, voor mijn schoonmoeder. Die heeft een grasmaaier nodig.' Super grappig dit. Niet natuurlijk.

Stuitend

De manier waarop sommige handelaren met de paarden omgaan blijft ook stuitend. Zo doet een kleine pony een stap naar achter en komt op de hak van een handelaar terecht. Een enorme klap met de stok is haar straf. Niemand zegt er iets van maar ik heb jonge mensen horen vloeken dat je zo niet met dieren omgaat. Zij waren vooral op de markt voor het feest en vonden het echt zielig voor de paarden. Voor mij heel hoopgevend dat misschien de jongere generatie begrijpt dat zo met dieren omgaan niet meer van deze tijd is.

Bij thuiskomst bedenk ik mij dat de manier waarop de paarden worden verhandeld feitelijk tegen de wet is. In artikel 1.7 Besluit houders van dieren staat:

Degene die een dier houdt draagt er zorg voor dat een dier:

a  wordt verzorgd door een persoon die beschikt over de voor die verzorging nodige kennis en vaardigheden;
b  slechts onder de hoede wordt gesteld van een persoon die kennelijk tot de verzorging in staat is;

Er is niet één handelaar die naast onderhandelen over de prijs ook maar een beetje geïnteresseerd is in de persoon die het dier koopt. Dit ga ik eens bespreken met onze juristen.

Traditie is prima, maar laat de dieren erbuiten

De burgemeester van Maasdriel, waar Hedel onder valt, zou natuurlijk ook zijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar voorlopig is hij vooral onwetend, zo blijkt uit onderstaande uitspraak:

"Ik vind het een mooi gezicht, de mensen hebben er mooi weer bij. Ze hebben mij verteld dat dit er al eeuwen is en ik vind het mooi dat we deze traditie kunnen voortzetten. De mensen die ik hier spreek zijn tevreden."

 

Ben benieuwd hoeveel inwoners van Hedel echt tevreden zijn. Het aantal berichten dat ik krijg van mensen die zich niet durven uit te spreken, maar het afschuwelijk vinden wat er in hun dorp gebeurt neemt ook toe. En daarbij, de traditie van een goed dorpsfeest moet je zeker behouden. Dat is ontzettend belangrijk voor de verbondenheid van mensen, zeker in deze toch wel donkere tijden. Traditie is prima, maar laat de dieren erbuiten. Zij moeten niet de dupe zijn van wat sommigen hardnekkig blijven zien als onschuldige folklore.
.

• Steun het burgerinitiatief Dierenwelzijn is een zaak voor Justitie en Veiligheid
• Lees Karen's blog op AnimalsToday: Paardenmarkt in Hedel, het eerlijke verhaal
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Nee hij is nog niet failliet. Het lijkt even stil rond Bert’s Animal Verhuur in het Gelderse Appeltern, maar achter de schermen werkt ons team van Investigations stug door om dit malafide bedrijf eindelijk helemaal te stoppen. Zo kregen we gisteren van het OM een bericht dat Bert Roelofs zich, naar aanleiding van ons handhavingsverzoek bij de NVWA, op 11 december 2023 voor de rechter moet verantwoorden.

Vorig jaar op Koningsdag kregen we een melding dat in Maassluis een mobiele kinderboerderij van Bert stond en dat daar in alle vroegte een schaap was bevallen van twee lammetjes. We deden onderzoek en konden vaststellen dat dit schaap niet ‘te vroeg bevallen was’, zoals de medewerker van het dierenverhuurbedrijf bezorgde bezoekers wijsmaakte. Wij wisten namelijk uit eerder onderzoek dat moederdieren in de mobiele kinderboerderijen van Bert regelmatig bevallen op locatie. Roelofs mag van de rechter helemaal geen dieren meer verhuren, maar trekt zich nergens iets van aan.

Verstoten

Stel je eens voor. Zo’n schaap staat op het punt van bevallen en wordt vervolgens in de vroege ochtend een vrachtwagen in geduwd, waar ze over een afstand van ruim honderd kilometer vervoerd wordt. Dierenwelzijn is bij Bert Roelofs ondergeschikt en dus laadt hij de dieren gewoon in, hoogzwanger of niet. Het zwangere schaap bevalt kort na aankomst in Maassluis van twee lammetjes, middenin het feestgedruis. Uit pure stress worden de pasgeborenen meteen door de moeder verstoten. Kletsnat worden de lammetjes in een bak gedaan, zonder iets van melk te hebben gekregen. Om het geheel in stijl van Roelofs af te maken worden de lammetjes, zonder ze te beschermen tegen de kou, meteen tentoongesteld aan het publiek.

Dit is de gebruikelijke werkwijze van Bert Roelofs, die heel goed weet dat hij fout zit maar naar eigen zeggen ‘niks verkeerds’ doet. Daar dachten wij anders over en de NVWA gelukkig ook. Roelofs moet zich dankzij ons onderzoek in december verantwoorden voor het vervoeren van een hoogdrachtig schaap. Ook staat hij die dag met nog eens 16 andere strafbare feiten voor de rechter, gepleegd in de periode van 2017-2022.

De overtredingen blijven ondertussen gewoon doorgaan. Zo heeft ons onderzoek uitgewezen dat Bert nog steeds veel meer meer honden houdt dan is toegestaan, nog steeds met de honden fokt én nog steeds bedrijfsmatig handelt in honden. Maar liefst 6 pups voor 1250 euro per stuk staan er op de Marktplaatsadvertentie, op naam van Bert z’n echtgenote. Ondertussen blijven de meldingen bij ons binnenkomen van mensen die een hond van Bert hebben gekocht die ziek, extreem angstig en ondervoed zijn. We hebben dus opnieuw een handhavingsverzoek ingediend bij de gemeente West Maas en Waal, waar Appeltern onder valt.

Bert failliet?

We blijven druk zetten op de gemeente om dit bedrijf voor eens en altijd te sluiten. Het is voor ons niet te bevatten dat dit dierenverhuurbedrijf nog steeds bestaat. Ruim 4 ton aan dwangsommen staan er open, waarvan 245.000 euro dankzij handhavingsverzoeken van House of Animals. We kunnen ons niet anders voorstellen dan dat een faillissement voor dit bedrijf onvermijdelijk is.
.

• Teken het burgerinitiatief Dierenwelzijn is een zaak voor Justitie en Veiligheid
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Wat zijn ze hardleers daar bij Hippisch Centrum de Delft. In de bloedhitte organiseerde de manege in Assendelft zondag een open dag met als hoogtepunt, of liever dieptepunt, de verloting van een pony. Eigenaar Ron van Eerden weet heel goed dat een ponyverloting bij wet verboden is, maar probeert al langer de mazen van de wet op te zoeken en steeds weer op een andere manier een pony als prijs weg te geven.

In 2010 werd een waardebon verloot die kon worden ingewisseld voor een pony. In 2011 heeft de Dienst Regelingen (nu RVO) nog een last onder dwangsom opgelegd aan de manegehouder, waarna de verloting werd afgeblazen. In 2014 werden er lootjes verkocht waar een waarde tussen €0,01 en €10 euro op stond. Degene met het lot van €10 zou de pony winnen.
.

Dit jaar denkt de manegehouder weg te komen met de stelling dat er geen pony is verloot maar gratis weggegeven, inclusief een zadel en hoofdstel. Echter: beweren dat de pony niet is verloot maakt het nog geen waarheid. In een wekelijkse update op de website van het hippisch centrum schrijft Ron van Eerden zelfs:

“En dan is terug van weggeweest de pony BINGO. Alleen doen we het nu anders. Geloof het of niet maar we gaan een pony gratis weggeven. Natuurlijk via de verloting, zoals iedereen gewend is. (…) Ik denk dat de overheid hier niets aan kan doen, je mag tenslotte alles weggeven.”

Hij heeft het meerdere malen letterlijk over een verloting:

“We verloten een pony met GRATIS loten.”

Ook erkent hij dat het niet mag, maar hoopt dat zijn slimmigheidje werkt:

“We geven een pony gratis weg en proberen op deze manier de wet te omzeilen.”

De verloting werd paginagroot aangekondigd in het Stadsblad (commercieel), waarmee hij veel mensen naar de manege heeft weten te lokken.
.

Het houden van een pony vergt enorm veel zorg en verantwoordelijkheid. Het is niet voor niets dat een dier niet als prijs mag worden weggegeven. Het is dan ook absoluut onacceptabel dat deze manegehouder dat weigert te accepteren en stug de wet omzeilt en overtreedt. Een wet die dieren juist zou moeten beschermen.
.

Een collega van ons Investigations-team was 10 september aanwezig bij de verkapte verloting, tijdens de open dag van Hippisch Centrum de Delft. Aan de zwarte polsbandjes die de bezoekers droegen was meteen te zien dat ze kwamen voor de ponyverloting. Niet alleen volwassenen, ook kinderen. Op een geluidsopname, gemaakt door onze collega tijdens de verloting, is te horen dat Ron van Eerden het volgende zegt:

“Denkt u erom, we verloten een zadel en een hoofdstel. Daarna mag u de pony in ontvangst nemen. Dus we verloten geen pony, we verloten een zadel en een hoofdstel. Dit om te voorkomen dat we problemen krijgen met de NVWA.”

De pony is niet aan een willekeurig persoon weggegeven, maar aan degene die het winnende nummer had voor het zadel en hoofdstel. Alleen degene met het winnende nummer kreeg de pony. Dat is in mijn optiek een ponyverloting. Trieste bijkomstigheid is ook dat de pony niet in orde is. Deskundigen hebben aan mij bevestigd dat het dier fysiek ongemak ervaart:

"Dat zie je aan de manier waarop hij beweegt."

De politie was overigens aanwezig tijdens de verloting en is een onderzoek gestart naar de (on)rechtmatigheid ervan. Ook de NVWA zou vanochtend een bezoek hebben gebracht aan de manege.
.

Ik kan maar niet begrijpen wat Ron van Eerden bezielt om op deze manier de aandacht naar zich toe te trekken. Het is bloedheet, er zijn zo veel dieren in nood, maar hij kiest ervoor dat de capaciteit van politie en NVWA naar hem uitgaat, niet naar dieren die geholpen moeten worden. Koste wat kost een ponyverloting verhullen als iets anders geeft voor mij aan dat je er geen goede bedoelingen mee hebt. Dan belazer je de boel, inclusief de deelnemers aan de illegale ponyverloting.

Haike Blaauw, directeur van de branchevereniging Federatie Nederlandse Ruitersport Centra
(FNRS), waar Hippisch Centrum de Delft lid van is, reageert net als wij afwijzend:

“Het FNRS keurt de verloting van de pony absoluut af. Wij zijn er helemaal niet blij mee, nog even los van het feit dat het bij wet verboden is. Paardenwelzijn moet op 1 staan bij paardenbedrijven en alles wat daarmee in strijd is, daar zijn we op tegen. We zullen ook met de ondernemer in gesprek gaan om te kijken hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen want dit is ook niet goed voor het imago van de sector.”

©AnimalsToday.nl Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Kun je die arme koe nog herinneren met een gebroken heup, die met medeweten van de eigenaar sinds de vroege ochtend in een weiland lag in Krimpen aan de Lek? Door de gebroken heup leed het dier intense pijn. Het was die dag in augustus '22 ook nog eens bloedheet en de koe lag in de brandende zon. Omstanders lieten het er niet bij zitten en schakelden de politie in, maar dat mocht die dag niet baten. Een groepje mensen kon het niet langer aanzien en ontfermde zich over het arme dier. Ze had ontzettend veel pijn en was inmiddels uitgedroogd.

Om een beeld te schetsen van de eigenaar is niet veel nodig; die zou volgens zijn vrouw de koe ‘zo wel even wegslepen’. Dat is precies hoe het eraan toegaat op sommige bedrijven. Een dier is een ding. Eindelijk werd om 9 uur 's avonds het dier uit haar lijden verlost door een dierenarts van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA). Hoe bizar ook, het heeft wat voeten in aarde gehad om dit voor elkaar te krijgen. De mensen die uren met de koe in het weiland hebben gezeten konden het er niet bij laten zitten en wilden aangifte doen. Maar dat bleek lastig, want dan zou hun naam ook bekend worden bij de eigenaar van de koe. En dus vroegen ze of ik aangifte wilde doen. Natuurlijk, wilde ik dat. De eigenaar van dit dier moet vervolgd worden voor, onder andere, het onthouden van zorg. Dat is het minste dat we nog voor haar kunnen doen. Dus heb ik aangifte gedaan.

Toen mijn collega recent navraag deed naar de voortgang in een andere zaak, kwam ze er bij toeval achter dat de zaak van de koe is afgerond. De boer heeft een boete van 400 euro gekregen. Ik kan het niet geloven. Is dat serieus wat je te wachten staat als je een dier dergelijk ernstig leed aandoet? Dit is een ondernemer en van die 400 euro zal hij niet echt wakker liggen. Van het leed dat hij de koe heeft aangedaan ook niet, want anders was hij wel eerder in actie gekomen.

"Maar 400 euro voor het negeren van een koe met een gebroken heup?"

Ik hoor mensen bij dit soort berichten vaak zeggen dat de straffen bij dierenmishandeling omhoog moeten. Maar ze zijn eigenlijk al best hoog, althans op papier. Op dit moment staat er maximaal 3 jaar gevangenisstraf op dierenmishandeling en met de nieuwe aangenomen wetswijziging kan dat nu omhoog naar 5 jaar. Deze straffen worden alleen nooit geëist en ook niet opgelegd. Dat heeft te maken met de strafvorderingsrichtlijn dierenmishandeling en dierenverwaarlozing. In deze richtlijn, die door het Openbaar Ministerie is opgesteld, staan de straffen die de Officier van Justitie kan gebruiken als uitgangspunt voor het formuleren van de strafeis.

In december 2021 is een nieuwe richtlijn aangenomen. De nieuwe richtlijn is uitgebreider en de straffen zijn zwaarder. Waar in de oude richtlijn bij zwaar letsel aan een dier nog een taakstraf van 40 uur als uitgangspunt werd gehanteerd is dit nu opgehoogd naar 60 tot 80 uur, met daarbij een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 weken. Als een dier uiteindelijk de mishandeling niet overleeft wordt de nieuwe strafeis 80 tot 100 uur plus een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 weken. Eerder was dat een taakstraf van 60 uur.

Voor het onthouden van zorg, zoals de boer ten laste is gelegd, waarbij het dier is komen te overlijden, kun je bij de eerste overtreding 80 uur taakstraf krijgen en een gevangenisstraf van 1 maand voorwaardelijk. Dit had deze boer makkelijk opgelegd kunnen krijgen, want hij heeft met kennis van de situatie helemaal niets gedaan voor de lijdende koe. Hoe het dan tóch kan dat ook hier weer zo’n afschuwelijk lage straf is opgelegd, is mij een absoluut raadsel. En daarom blijf ik dit soort berichten onder de aandacht brengen, want hier moet écht verandering in komen.
.

• Lees ook: Hondenfokker Golden Bears misleidt en bedriegt (video)
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl