Mijn hart huilt bij het lezen van de berichten van onze vrienden in Oekraïne, waarmee we voortdurend contact hebben via chatgroepen op Viber. Na al het oorlogsgeweld waar deze mensen en dieren doorheen zijn gegaan, is na een ontploffing een grote stuwdam doorgebroken. Het water in de regio Nova Kakhovka stroomt in enorme hoeveelheid door de straten. Veel dieren zijn in nood en kunnen geen kant op. Er is dringend hulp nodig.

Reddingsteams van shelters die we als House of Animals steunen hebben het al zo waanzinnig druk met de opvang van hun eigen dieren, maar zijn dus nu toch op pad gegaan om nog meer dieren te redden. Vaak met gevaar voor eigen leven. Zoals de dierenbeschermers van Pegasus, de één na grootste dierenopvang van Oekraïne. Gisteren kregen we bericht dat ze zijn gestrand op een gevaarlijke weg vol mijnen en explosies.

Ons crisisteam is ondertussen dag en nacht in touw om te bekijken hoe we als House of Animals het beste hulp kunnen bieden aan de reddingsteams ter plaatse, maar wat is dit moeilijk. Het gaat niet alleen om honden en katten, maar ook over paarden, koeien, varkens en wilde dieren uit een dierentuin.

Er is een acuut probleem ten aanzien van voedsel en huisvesting. Het water is heel erg koud. De dieren bevinden zich vaak al langer dan een dag in het koude water en hebben (medische) behandeling nodig. En dan de berichten van dieren die vastzitten aan een ketting en zijn verdronken. Het is te erg voor woorden...

“Hallo, mijn lieve lieve vrienden!! Alles is heel triest, er stroomt water, ik kan de dieren niet in de steek laten. Nu meer dan ooit heb ik jullie hulp echt nodig, ik moet eten kopen, alle winkels kunnen sluiten, ik wil eten kopen en de honden naar een veilige plek brengen.”

“Ik smeek gewoon, alsjeblieft we moeten dieren en mensen redden. We hebben Armageddon en een catastrofe, het is de hel, ik zal ze redden en voeden. Er zijn veel oude mensen en bedlegerige invaliden. Ik wil ze helpen, ze moeten gered worden. We hebben geen elektriciteit, water en gas, er is niets.”

Onze vrienden van Pegasus hebben inmiddels zoveel mogelijk kooien verzameld en rijden sinds gisteren met 6 auto’s en een vrachtauto af en aan.

“Er is geen plan, we gaan waar veel water is en redden iedereen die we tegenkomen.”

Vanochtend vroegen we hoe het met ze gaat:

“Niet geslapen, nog niet gegeten, allereerst de dieren redden.”

Mijn hart huilt. Ik kan jullie niet vertellen wat het mij en al mijn lieve collega’s uit ons team doet om je zo machteloos te voelen. We willen zo graag meer doen. Help ons alsjeblieft onze vrienden te helpen dieren te redden.
.

• Help de dieren in Oekraïne met een donatie
  .

.
©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Soms neem je, terwijl je het op dat moment eigenlijk heel goed weet, tóch de verkeerde beslissing. Ik had dat deze week bij de opname van een televisieprogramma, gemaakt door een gerespecteerde omroep. Ik heb er lang over nagedacht of ik hier iets over wilde schrijven, maar het voelt zo verkeerd dat ik heb besloten het te doen.

In Oekraïne gaat het niet goed met dieren. Veel dierenopvangcentra zijn afhankelijk van House of Animals, maar geld inzamelen voor ze is niet makkelijk. Bij ‘House’ hebben we hier regelmatig slapeloze nachten door. Dus toen ik een appje kreeg of ik gast wilde zijn in een tv-programma om te vertellen over de relatie tussen mens en dier ten tijde van oorlog, voelde dat als een cadeautje. Aandacht voor de situatie in Oekraïne!

In het voorgesprek werd duidelijk dat er veel tijd vrijgemaakt zou worden, zodat ik echt kon vertellen wat er aan de hand is met de dieren in Oekraïne. Ik bracht meerdere bezoeken aan het land, in tijd van oorlog en van vrede. De aanloop naar de uitzending was wat rommelig, maar op geen enkel moment heb ik ook maar heel even getwijfeld of het een goed idee was hieraan mee te werken. Ik zag het als een prachtige mogelijkheid om de ellende van de dieren en hun verzorgers voor een groot publiek onder de aandacht te brengen.

Eenmaal in de studio werd ik hartelijk ontvangen door een gastvrouw en de redacteuren met wie ik het voorgesprek had. So far so good. Maar toen vertelden ze dat we een rondleiding in de studio zouden krijgen en daarna kon ik zien waar we zouden zitten. Beetje raar, dacht ik nog. Ik heb nog nooit een rondleiding gekregen voor een uitzending en heel eerlijk: waar ik aan tafel zit maakt me niets uit. Maar daarin had ik mij vergist. Er stond in de studio namelijk geen tafel, maar 4 stoelen op een rijtje op een podium. Voor mij was een stoel gereserveerd op de eerst rij in het publiek. Dat vond ik vreemd. En oh ja, of ik wilde gaan staan als de presentator mij iets zou vragen. Je voelt het waarschijnlijk al aankomen: dit had ik mij toch anders voorgesteld. Dit is in het voorgesprek ook niet zo verteld.

De gasten die wel op het podium zouden plaatsnemen werden gevraagd binnen te komen. Gasten met honden en één kat. Mijn eerste gedachte was: is dit nodig? Is dat wel fijn voor die kat? Maar daar bleef het niet bij. Er kwam een man met een buidel om. Ik dacht eerst dat er een naaktkat in zat, maar het bleek een wallaby van 7 maanden, een klein soort kangoeroe. Echt serieus? Mijn haren gingen letterlijk overeind staan. Ik schrijf al jaren over het belang van een positieflijst voor huisdieren. Volgend jaar komt er eindelijk een definitieve, de huis- en hobbydierenlijst, en de wallaby staat daar niet op. Dit is een dier dat in het wild hoort te leven, dat ga je niet ter vermaak onder de felle lampen in een studio zetten. Ik wil hier niet aan meewerken.

Dus ik meld mij bij de redactie. De producent komt er ook bij. Allemaal alleraardigste mensen die je niet met een probleem wil opzadelen. En ze hebben er, naar eigen zeggen, echt goed over nagedacht. Er is zelfs een dierenarts over geraadpleegd. De man op het podium heeft de wallaby via de Dierenbescherming opgevangen. Tja, het zal allemaal wel, maar ik kom in onze onderzoeken de meest schrijnende voorbeelden tegen van wilde dieren die als huisdier worden gehouden. En een wallaby van 7 maanden hoort hoe dan ook niet op een podium in een tv-studio.

Ik wil niet kritiekloos doen alsof er niets aan de hand is, alsof deze situatie normaal is. We hebben na eindeloos veel gedoe eindelijk consensus over een positieflijst voor huisdieren, die volgend jaar ingaat en waar ik de afgelopen jaren tal van blogs over heb geschreven. Een wallaby is volgens de huis- en hobbydierenlijst van 2024 geen huisdier en dus moet je dat beeld ook niet willen uitstralen. Straks wil iedere influencer op TikTok een wallaby, zoals al heel wat exotische diersoorten ongewenst in de mode kwamen. Met alle onsmakelijke handel van dien, want dieren zijn altijd weer de pineut.

Terwijl ik dit alles bedenk zie ik in gedachten de dieren in Oekraïne. Ook zij zijn de pineut. En ik denk aan alle wanhopige dierenbeschermers waar we dagelijks contact mee hebben. Dit is nu wat je noemt een ethisch dilemma. Ik wil eigenlijk weg en de redactie benadrukt dat ze mij niet kunnen tegenhouden als ik dat doe. Ja, dat begrijp ik ook wel. Ik kies er uiteindelijk toch voor om te blijven. Met letterlijk pijn in mijn buik. Ik neem de verkeerde beslissing en ik weet het, maar de ellende van de dieren in Oekraïne moet genoemd worden.

Als er vlak naast mij een opgezette hond wordt neergezet heb ik helemaal het gevoel alsof ik in een show van Jerry Springer ben terechtgekomen. Uiteindelijk krijg ik twee vragen en heb ik maar liefst 1,5 minuut over de dieren in Oekraïne kunnen vertellen. Ik ben na afloop in vriendelijkheid weggegaan en heb iedereen succes gewenst met het programma.

Op weg naar huis slaat de somberheid toe. Ik had mijn gevoel moeten volgen. En dan denk ik terug aan hoe het 11 jaar geleden allemaal begon. Met een omroep voor dieren. Omdat ik zo ontzettend graag structurele aandacht voor dierenwelzijn in de media wil. Zuiver, simpel en naar waarheid. Dát is mijn drijfveer. Omdat het leven van een dier net zo belangrijk is als het leven is voor ons.
.

• Help dieren in Oekraïne met een donatie
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

De afschuwelijke beelden van de honden bij de horrorfokker in Eersel hebben terecht heel veel losgemaakt. We zijn ook trots dat de NVWA door ons handhavingsverzoek uiteindelijk 464 honden in bewaring heeft genomen. Daar ben ik oprecht heel blij om. Maar ik blijf mij intens zorgen maken over de achtergebleven 159 honden. Iemand die aantoonbaar al jaren zo meedogenloos met dieren omgaat zou per direct een houdverbod moeten krijgen. Maar dat is dus niet gebeurd. En dus is de NVWA nog lang niet van ons af.

Door al onze publicaties over de horrorfokker in Eersel krijgen we steeds meer meldingen van mensen die hun verhaal willen doen, waaronder nog meer ex-werknemers. Daarom weten we dat er vanaf vandaag geen personeel meer werkzaam is bij Kwispel Enzo in Eersel, ook bekend als Kwispel en Co. Dat is op zich zeer begrijpelijk, want inmiddels weten we dat deze fokker niet alleen afschuwelijk met zijn dieren omgaat, maar ook met zijn personeel.

Mijn zorg betreft de 159 honden die daar nog steeds zitten. We weten uit de verhalen van oud-werknemers dat zowel de fokker als de bedrijfsleider de afgelopen jaren zelf geen hokken hebben schoongemaakt en nooit zelf water of eten hebben gegeven. Ook niet in tijden van personeelstekort en ook niet toen er bijna 1000 honden zaten. Laat staan dat ze enige vorm van liefde toonden, aandacht gaven aan de honden of pups uit de smerige betonnen hokken haalden om ze te laten wennen aan mensen. Daarbij staat in de stukken van de NVWA die we toegestuurd kregen in het kader van de rechtszaak die we hebben aangespannen het volgende (2 maart 2021, veterinaire verklaring):

"De onderbezetting in vaste arbeidskrachten is daarom volgens ons van structurele aard en al jaren aanwezig."

Dit is te vinden in de veterinaire verklaring, pag. 80 van 512 Procesdossier 230120:

"Voor alleen de verzorging, bestaande uit het voeren van de honden en het schoonhouden van de verblijven en de omgeving van de honden en de honden zelf, is minimaal één fte per 20 tot maximaal 40 honden nodig. Medische zorg, uitlaten, trainen en het management met administratieve werkzaamheden vallen daar niet onder. De verzorging en de zorg voor de pups die nog onder de 8 weken zijn, in casu de pups bij de teven in de betreffende kraamafdelingen, is hierbij ook niet meegenomen."

Alle honden moeten nu weg

De dierenarts van de NVWA zei tijdens de rechtszaak onze zorgen over het welzijn van de achtergebleven honden te delen:

"Er moet goed toezicht komen."

Maar hoe ziet ‘goed toezicht’ er bij de NVWA uit? Komen ze dan nu eindelijk iedere dag controleren? Weten ze dan ook net als wij dat er geen personeel meer is om voor de 159 honden te zorgen? Ik denk gezien het enorme dossier van de NVWA over deze fokker en de weinige actie die erop volgde, dat het ze niets interesseert. De honden moeten daarom nu weg! Vijf weken afwachten tot hij zijn bedrijf op deze locatie heeft gesloten, zoals de rechter heeft geëist op basis van het bestemmingsplan, is een regelrechte ramp voor deze dieren.

NVWA, je bent nog lang niet van ons af

Mocht je nog niet overtuigd zijn. Lees dan vooral de ingezonden brief van dierenarts Paul Bours eerder deze week. Bours werkte de afgelopen 23 jaar als senior beleidsmedewerker dierenwelzijn bij het ministerie van LNV. Hij spreekt van dieronterende situaties die al in 2019 waren geconstateerd:

"Het enige wat ontbreekt is de wil van deze instanties om de dieren, zonder daarvoor te worden gedwongen door een NGO, te willen beschermen tegen volstrekt ongeschikte houders."

En dus gaat House of Animals gewoon weer een melding doen en daarna gaan we net zolang druk uitoefenen totdat de NVWA eindelijk echt in actie komt en alle honden weghaalt bij deze gruwelijke dierenmishandelaar. De NVWA is nog lang niet van ons af, dat beloof ik jullie.
.

• Lees de ingezonden brief van Paul Bours op AnimalsToday:
  .

©Karen Soeters | House of Animals

Donderdag schokkend nieuws van de NVWA. Bij een veehouder in het midden van het land zijn meer dan 70 ernstig verwaarloosde runderen in bewaring genomen. Tegen de veehouder is proces-verbaal opgemaakt, valt te lezen in het nieuwsbericht van de toezichthouder. Het klinkt mooi, maar wacht even met juichen. Waarom geen inbeslagname?

Veel runderen waren sterk vermagerd omdat ze niet de beschikking hadden over voer van goede kwaliteit. Diverse waterbakken lekten, waardoor het voer erg nat was. Diverse dieren hadden niet de beschikking over een schone en droge ligplek, zoals ook op de bovenstaande persfoto te zien is. Inspecteurs troffen ook 2 dode runderen aan op het bedrijf.

Waarom geen inbeslagname?

Afschuwelijk en heel goed dat de dieren in bewaring zijn genomen. Maar wel met de kanttekening:  waarom in bewaring en waarom geen inbeslagname? Dieren die in bewaring zijn genomen kunnen nog steeds terug naar de eigenaar. Dat lijkt mij hier natuurlijk geen optie. Nu niet, nooit meer. Maar dan lees ik verder:

"De NVWA heeft al langere tijd extra aandacht voor dit bedrijf. Het bedrijf staat namelijk onder verscherpt toezicht."

Dat kan toch niet waar zijn? Als je een dergelijke situatie aantreft wanneer je voor het eerst een bedrijf ziet is al schokkend genoeg. Maar bij dit bedrijf zijn er dus blijkbaar eerder controles geweest. Dit was een herinspectie. Nou, ik kan je vertellen dat zo’n situatie als op de foto niet in een paar dagen is ontstaan. Dus ik maak mij boos over zo’n zogenaamd succesbericht, terwijl, als je erover nadenkt, het wederom iets zegt over deze handhavende instantie. Verscherpt toezicht betekent blijkbaar niet vaker inspecteren. Ik kan anders niet bedenken waarom de situatie zo erg kon worden voor die arme dieren.

En terwijl ik steeds bozer aan het worden ben word ik gebeld door een journalist van het Brabants Dagblad. Zij ontdekte dat het om een boer uit Well gaat waar WEER dieren in beslag zijn genomen. Deze veehouder blijkt al vele jaren in beeld vanwege slechte zorg voor zijn dieren. In 2018 werd hij zelfs in hoger beroep veroordeeld vanwege het verwaarlozen van runderen. Ook toen was er al sprake van eerdere overtredingen en dus kreeg de boer een taakstraf en ging gewoon vrolijk verder met het verwaarlozen van zijn dieren. Sterker nog: volgens het Brabants Dagblad van vandaag staan er alweer nieuwe koeien! Hoe is dit mogelijk?? Ik weet niet wat ik lees.

Ik kan nu alleen nog maar denken: hoe vaak is de NVWA sinds de eerste constatering op bezoek geweest bij die boer en wat waren toen de bevindingen? Eigenlijk wil ik er niet aan denken wat er met de dieren is gebeurd die hier tussen 2018 en nu hebben moeten leven. Een Woo-verzoek zal het gaan uitwijzen.
.

• Lees op AnimalsToday: Zwaardere straffen voor daders in nieuwe richtlijn strafvordering voor dierenmishandeling
  .

©Karen Soeters | House of Animals dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Hij lijkt echt niet te stoppen: Bert’s Animal Verhuur. Het klinkt inmiddels als een vloek. Na de actie van House of Animals in Arcen dacht ik 'de dieren zijn in beslag genomen, Bert weet dat hij 50.000 euro aan dwangsommen moet gaan betalen, nu is het echt klaar'. Maar nee. Zeg Bert, wanneer stop je nu eindelijk?

Tot mijn grote verbazing troffen we hem afgelopen zaterdag op de kerstmarkt in Hoef en Haag. Deze keer was Bert er zelf en heb ik hem weer aangesproken: 'Wanneer stop je nu?' Eind september gaf hij in een telefoongesprek met de gemeente aan dat hij procedures wil voorkomen en dat hij wil stoppen met de overtredingen en op en eerlijk wil meewerken. Daar leek hij zich nu niets van te herinneren:

"Wat ik doe is niet illegaal. Ik werk mijn hele leven al met dieren en dat blijf ik doen."

We hebben weer de politie gebeld die heeft vastgesteld dat hij aanwezig was. Helaas konden de dieren niet in beslag worden genomen omdat hij deze keer schotten in zijn veewagen had geplaatst. Je zou denken dat na 2 keer de politie op bezoek en 1 keer je dieren in beslag genomen je dan toch echt tot de conclusie komt dat het voorbij is. Maar nee niet voor Bert.

Ons team trof hem aan op zondag op een kerstmarkt in Bloemendaal. Dus zondag einde ochtend maar weer naar Bloemendaal gereden en wederom de politie gewaarschuwd. De organisatie van de kerstmarkt reageert geschrokken. Ze vertellen dat ze juist goed hebben opgelet Bert niet in te huren en dat geloof ik absoluut (lees de volledige reactie aan het einde van mijn blog). De boeking verliep via JB Productions:

"Wij zijn zeer ontsteld en voelen ons belazerd doordat wij afgelopen zondag moesten ontdekken dat de dieren toch van Bert’s Animal Verhuur kwamen. Heel bewust hadden wij de kerststal niet bij hem geboekt omdat we hadden vernomen overal hebben gelezen dat dit foute boel is."

We krijgen van de organisatie in Bloemendaal alle medewerking. En uiteraard schakelen we ook hier weer de politie in. RTV Noord Holland stond foto’s te maken toen wij met de organisatie en de politie bij de levende kerststal stonden. In het artikel dat ik daarna toegestuurd krijg staat dat bij de pipowagen 'Marjo uit Tiel' staat. Zij en haar partner zouden voor de levende kerststal zorgen. Nou, deze dame is de buurvrouw van Bert en de dieren en de kerststal zijn van Bert’s Animal Verhuur. Maar dat weten ze met een tussenbedrijf als JB Productions en de gelogen Marjo uit Tiel goed te verhullen.

Inmiddels heeft ons team Bert maar liefst vijf keer op heterdaad betrapt. Onze advocaat heeft de gemeente al het bewijsmateriaal inclusief facturen toegestuurd en verzocht om te handhaven. Ook zijn er steeds meer organisaties die ons laten weten dat ze Bert hebben afgezegd. Zoals een organisatie in Maastricht:

"Het klopt dat wij in het verleden Bert hebben ingehuurd, maar we zijn enorm geschrokken van wat we over dit bedrijf hebben gehoord."

Toen vroeg ik dus dit jaar 'Komt Bert niet?' Kreeg ik als antwoord:

"Geen Bert, nu niet en nooit niet."

Lijkt mij duidelijke taal.

Wij blijven controleren en geven uiteraard niet op. We gaan door voor de dieren tot dit bedrijf helemaal gestopt is. Laten we ervan uitgaan dat 2023 het jaar wordt waarin Bert eindelijk een andere, echt leuke baan gaat zoeken zonder dieren. Liefst ver bij ze vandaan.

Lees het hele statement van de organisatie van de kerstmarkt in Bloemendaal:

"Caprera presenteerde afgelopen zondag tijdens de ‘Caprera Kerstmarkt’ naast allerlei andere activiteiten voor kinderen ook een kerststal met dieren. Zoals afgesproken zou deze kerststal ruim van opzet zijn en op een rustige omgeving binnen het openluchttheater. Bewust een plek zonder grote drukte, zonder lawaai en zonder muziek. De omstandigheden waren in die zin vergelijkbaar met een goede kinderboerderij. De organisatie koos er net als bij een kinderboerderij voor om kinderen op een verantwoorde manier met dieren in contact te brengen. Net als bij de kennismaking met ons wandelpark wenst de organisatie van Caprera hiermee juist respect voor de natuur bij te brengen. Dat is een keuze, maar wel een die de organisatie zorgvuldig heeft gemaakt.

Wij zijn dan ook zeer ontsteld en voelen ons belazerd doordat wij afgelopen zondag moesten ontdekken dat de dieren toch van Bert’s Animal Verhuur kwamen. Heel bewust hadden wij de kerststal niet bij hem geboekt omdat we hadden vernomen overal hebben gelezen dat dit foute boel is. Juist gezocht naar een hele andere aanbieder en via JB Productions, dat ook in een heel ander deel van het land zit, wel een verantwoorde partij gevonden, dachten wij. Niets bleek minder waar, het blijkt complete misleiding. En dit betreuren wij ten zeerste. En we hebben we er ook op aangesproken. Wij steunen de acties van House of Animals en zoeken uit welke stappen we gezamenlijk tegen dit soort bedrog kunnen ondernemen."

• Meer over Bert's Animal Verhuur

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Ditmaal een kort en krachtig voorstel: red egels en verbied het gebruik van bladblazers na ingang van de vorstperiode. Net als een kapverbod tijdens het broedseizoen van vogels zou het verboden moeten zijn om bladblazers in te zetten terwijl beschermde diersoorten als egels in winterslaap zijn. Want ook nu zie en hoor je in diverse gemeenten de bladblaasbrigades en dat moet stoppen!

We werden er vandaag op geattendeerd door een inwoner uit Leusden in de provincie Utrecht, die zich ernstig zorgen maakt over het veelvuldig en jaarrond gebruik van bladblazers in opdracht van zijn gemeente. Met name nu het winter is:

"Er zijn hier in de straat egels die hun winterrust houden, onder heggen in tuinen, langs de trottoirs en in dichtbegroeide perken langs de openbare weg. Nu de temperatuur dik onder nul is zijn alle egels in winterslaap, maar de bladblazers blijven actief in opdracht van de gemeentelijke 'groenvoorziening', blazen de perken 'schoon' en maken daarbij ook nog eens extreem veel herrie. Als een egel of ander dier in winterslaap bij deze temperaturen ontwaakt zal hij veel energie gebruiken en op zoek gaan naar voedsel. En dat is er niet."

Verstoring is strafbaar

Egels staan in Nederland op de Rode Lijst van beschermde diersoorten die de overheid zelf hanteert. Dit houdt in dat egels bij wet bescherming genieten. Wie een egel iets aandoet, nesten of andere voortplantings- of verblijfplaatsen verstoort is strafbaar. Het wakker maken van egels uit hun winterslaap is niet alleen zeer schadelijk voor de dieren, het is simpelweg verboden en zou dus nooit mogen plaatsvinden. De bewoner uit Leusden schrijft ons:

"Het aantal egels is hier afgelopen jaren enorm achteruit gegaan en dat lijkt gelijk op te gaan met de almaar toenemende inzet van bladblazers in de gemeente. Er heerst hier een zeer ouderwets idee dat alles 'netjes' moet zijn, wat in het kader van de afnemende biodiversiteit allang achterhaald is."

Wanneer gemeenten na ingang van de vorstperiode de inzet van bladblazers toestaan en daarmee risico lopen beschermde dieren te verstoren in hun winterslaap, vindt er een overtreding plaats van de Wet natuurbescherming. Een overtreding die feitelijk altijd onbestraft blijft, want niemand handhaaft erop. Daarom is een expliciet verbod op het gebruik van bladblazers na ingang van de vorstperiode een logische aanvulling op bestaande wetgeving. Voor het gemak zou er een bladblaasverbod kunnen gelden tussen (uiterlijk) 1 december en 1 april, tegen de tijd dat egels weer uit hun winterrust komen.

Red egels, verbied bladblazers na ingang vorstperiode

De precieze invulling van het wetsvoorstel laat ik graag over aan de politicus of politica die zich hiervoor hard wil maken. Het gaat slecht met onze egels, dus iedere maatregel die deze sympathieke, stekelige buurtbewoners kan helpen is meer dan noodzakelijk. En mensen zijn in dit verband dan wel geen beschermde diersoort, maar ook wij zouden erg blij zijn met minder overlast door bladblazers. Bovendien is er een prima alternatief. Met steel.
.

• Meer over de schadelijke gevolgen van bladblazers
• Lees op AnimalsToday (en teken de petitie): Bladblazers zijn natuurkillers, eis nu een verbod! (petitie)
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Als de NVWA vrijdag nog niet heeft gehandeld en de honden weghaalt bij horrorfokker Jan in Eersel stapt House of Animals naar de rechter. Wij stellen dit ultimatum omdat de toezichthouder willens en wetens ruim 500 honden aan hun lot overlaat, terwijl ze onder erbarmelijke omstandigheden worden misbruikt voor de broodfok.

Het is ontzettend koud en dat gaan de meer dan 500 honden die nog steeds bij de horrorfokker in Eersel zitten voelen. Vorig jaar hebben zeker 12 mensen melding gemaakt dat de honden dag en nacht op betonnen vloeren buiten zitten. Oud medewerkers vertelden ons dat de hokken buiten worden schoongespoten met een hoge drukspuit terwijl de honden er nog in zitten. De dieren worden dus ook nat en zitten daarna met een bevroren vacht op de ijskoude vloer. De honden in Eersel bevriezen en de NVWA doet nog steeds niets! En dan heb ik het nog niet over alle andere structurele misstanden die bij de horrorfokker zijn aangetroffen. De fokker moet stoppen van de rechter vanwege illegale activiteiten, maar de NVWA lijkt geen enkele urgentie te voelen ook maar iets voor de honden te doen.

Ons ultimatum

Als ik aan deze honden denk slaap ik niet meer. In tegenstelling tot de NVWA. Die slaapt rustig verder. En dus hebben we besloten de NVWA een ultimatum te stellen om de honden weg te halen uit deze hel in Eersel. Ze moeten voor aanstaande vrijdag 16 december 2022 handhavend optreden. Doen ze dat niet dan zien we elkaar bij de rechter.

We willen dat de dieren in veiligheid worden gebracht. Ofwel door de dieren in bewaring te nemen, of door een beheerder aan te stellen die de organisatie van het bedrijf overneemt en zorgt dat de honden elders worden opgevangen.

Overal lees ik terug dat de NVWA dezelfde misstanden als House of Animals heeft geconstateerd. Ze zijn bezig met het 'opbouwen van een dossier'. Maar hoe lang heb je daar in vredesnaam voor nodig? Ze zijn al jaren op de hoogte van de ellendige situatie voor de dieren bij deze malafide fokker. Ik hoor ook veel mensen zeggen dat de wet moet worden gewijzigd. Dat begrijp ik, maar met de huidige wetgeving had hier allang ingegrepen moeten en kunnen worden! Maar in plaats daarvan krijgt deze fokker keer op keer de tijd om de situatie te verbeteren. Maar hier valt helemaal NIETS meer te verbeteren, deze fokker moet stoppen! Dus NVWA: ons ultimatum gaat NU in.

Horrorfokker ontmaskerd

Bekijk hieronder (wellicht nog een keer) onze reportages over deze horrorfokker en oordeel dan zelf. De dieren kunnen hier geen dag langer blijven.

Deel 1: Illegale horrorfokker in Eersel ontmaskerd met ruim 500 honden
.

Deel 2: Malafide dierenartsen hielpen horrorfokker in Eersel
.

.
Volg ons op YouTube

• Abonneer je en volg onze reportages op YouTube: @HouseofAnimals-AnimalsToday
  

©Karen Soeters | House of Animals

Na 2 jaar afwezigheid door corona worden er dit jaar weer paardenmarkten georganiseerd. Samen met senior inspecteur Margreet Steendijk van Eyes on Animals en beveiligers spreken we rond middernacht af op de paardenmarkt in Hedel. Ik blijf het bizar vinden dat een paardenmarkt ‘s nachts begint.

Als eerste laten we de leiding van de markt weten dat we er zijn. We worden altijd vriendelijk ontvangen en krijgen op het hart gedrukt dat als er iets is we het echt moeten melden, want dan gaan ze proberen het op te lossen. Ook zijn er verbeteringen doorgevoerd zegt men. Er is 400.000 kilo voer aangerukt en alle paarden worden gescand met een chiplezer voordat ze de markt opkomen. We gaan het zien.

In voorgaande jaren is het vanaf middernacht een af- en aanrijden van transportwagens en trailers met paarden. Dat is dit jaar anders. Af en toe komt er een transport de markt op, maar het zijn er veel minder. Medewerkers van de paardenmarkt controleren inderdaad de chip van de paarden die uit de trailers komen. Ik zie echter niet dat ze ook het paspoort van de paarden checken.
.

De eerste pony’s en paarden worden recht tegenover de bekende feesttent gezet. De muziek staat zo ongelofelijk hard dat we onze geluidsmeter erbij pakken. De norm wordt overschreden, dus melden we ons bij de leiding van de markt. Handhaving zou er op af gestuurd worden maar dat duurt en dat duurt en ondertussen staan de paarden en pony’s in de oorverdovende herrie tussen de dronken mensen.
.

Om half 2 is het feest eindelijk voorbij. Maar dat betekent geen rust voor de paarden, want dan gaan de ‘feestgangers’ de markt op om de dieren te bekijken. Of nog leuker, om een kleine pony te kopen. Ik hoor iemand zeggen die met een shetlandpony aan een touwtje in de ene hand en een biertje in de andere kant langs komt zwalken:

“Kijk gekocht voor maar 75 euro. Zet hem in de woonkamer denk ik.”

We spreken handelaren die de paarden weer veel te kort hebben aangebonden, waardoor de dieren niet bij het hooi kunnen dat op de grond ligt. Er is door de organisatie keurig aan water gedacht. Overal staan reservoirs water met emmers ernaast, netjes opgestapeld. Maar als ik om half 6 de markt verlaat heb ik geen enkele emmer water bij een paard zien staan.
.

Toezicht wordt er zeker gehouden. Er zijn toezichthouders, mensen van de markt en zoals ik begrepen heb is er ook politie aanwezig. Allemaal gericht op de mensen die naar de markt komen. Voor de dieren zouden er twee dierenartsen aanwezig zijn, maar dat is natuurlijk heel weinig als je ieder paard dat de markt opkomt wil controleren op gezondheid.
.

.
Ik zie een man die een paard hard tegen zijn neus stompt terwijl we filmen (zie bovenstaande video). Niemand die hem er op aanspreekt. Ik zie een pony die wordt opgetild aan de staart. Ons team gaat erachteraan om het op camera vast te leggen, maar dat wordt niet gewaardeerd. Filmen en foto’s maken wordt sowieso niet geaccepteerd.
.

Iedere keer als ik op de paardenmarkt ben realiseer ik mij dat de situatie verhardt voor ons als team. We proberen onopvallend en met de beveiliging op afstand vast te leggen wat er gebeurt, maar het is eigenlijk niet meer te doen. We worden bespuugd en ik wordt ruw alle kanten op geduwd. De groep die ons volgt breidt zich uit als we ergens proberen iets vast te leggen.
.

.
Om 5 uur staan er nog steeds lang niet zoveel paarden op de markt in Hedel als voorheen en in principe mogen transporteurs daarna de markt niet meer op. Uiteindelijk krijgen ze uitstel tot half 6 en dat levert één extra transport op. Dan is het klaar. Ik hoor later dat er 644 paarden op de markt zijn gezet, terwijl er zo’n 1500 waren aangemeld.
.

Om half 6 besluiten we de markt te verlaten. De sfeer wordt steeds grimmiger en ik wil er alles aan doen om te voorkomen dat de beveiliging echt in actie moet komen. De auto wordt zo gekeerd dat we meteen weg kunnen rijden en de agressieve groep die ons al een hele tijd volgt loopt ‘gezellig’ mee naar de auto. Bij de marktleiding hebben we gemeld dat we het toch wel heel lastig vinden dierenwelzijn te controleren als we zo bedreigd worden. Volgens de marktmeester ‘moet je wel ergens tegen kunnen en valt het reuze mee’. Nou wij vinden van niet en Margreet van Eyes on Animals voegt daaraan toe dat ze er op uitnodiging van de markt is en dat onze veiligheid dus ook voor hen een belangrijk punt zou moeten zijn. Net als het welzijn van de paarden. Maar tja, ‘dat is lastig’ zegt de marktmeester, want daar gaat de markt niet over:

“Wij stellen regels op maar als handelaren zich er daarna niet aanhouden daar kunnen wij niks aan doen.”

Misschien de NVWA dan? Die was in de nacht in geen velden of wegen te bekennen. Er is volgens de marktleiding ook geen contact geweest in de aanloop naar de markt. Waarschijnlijk omdat paarden niet meer vanaf de markt op export naar het buitenland mogen. Er is dus geen exportvergunning meer af te geven en dan blijft alleen het controleren op dierenwelzijn over. Wat zal ik daarover zeggen in verband met de NVWA?
.

Voordat we echt de markt in Hedel verlaten sta ik stil bij het uitladen van een transport. Een woedende vrouw met paard aan de hand vraagt of ik het ook eens wil benoemen als het wel goed gaat. Nou bij deze. De paarden worden op de juiste manier vervoerd en rustig uitgeladen. Maar het gaat er bij mij niet in dat je je dieren hier in het donker, middenin de nacht op een markt zet tussen de dronken feestgangers, om te verkopen aan de eerste de beste die een fatsoenlijk bod doet zonder dat je ook maar enig idee hebt waar dit dier terechtkomt. Dáár vind ik iets van. De paardenmarkt in de huidige vorm is niet meer van deze tijd en moet hoe dan ook afgeschaft worden. Heb een leuk dorpsfeest, zing en dans erop los, maar laat de dieren erbuiten.
.

• Volgende week verschijnt de volledige reportage over ons bezoek aan de paardenmarkt in Hedel
• Lees op AnimalsToday: Aangifte tegen schrijnende misstanden paardenmarkt Hedel 2019
  .

©Karen Soeters | House of Animals

‘NVWA en House of Animals in actie tegen broodfok in Brabant’, kopte de Telegraaf deze week. Ik kon het bijna niet geloven. Je zou bijna denken dat het een gezamenlijke actie is tegen horrorfokker Kwispel Enzo in Eersel. Was het maar waar. De NVWA werkt niet samen met NGO’s. Integendeel, we worden tegengewerkt omdat we kritiek hebben op de handhavingskwaliteit van de NVWA.

Bij het lezen van 'handhavingskwaliteit' zou je denken dat ze bij de NVWA iets goed doen, maar dat is helaas niet het geval. Het optreden van de NVWA bij de broodfokker in Eersel, waarover wij deze week een schokkende reportage publiceerden, is geen uitzondering, maar exemplarisch voor de werkwijze van de toezichthouder. Zo geven onderstaande schokkende beelden aan waarmee je als broodfokker, onder het toeziend oog van de NVWA, kunt wegkomen in Nederland:
.

.
De NVWA is al jaren op de hoogte van de afschuwelijke misstanden bij dit bedrijf. Ze hebben er in juni van dit jaar zelfs nog een inspectie gedaan. Onze beelden (bovenstaand) werden ruim 2 maanden na de controle door de NVWA bij hetzelfde bedrijf gemaakt. Gezien de schrijnende situatie, die de NVWA overigens zelf bevestigt, hadden ze meteen moeten ingrijpen.

Maar er gebeurde helemaal niets. Ik durf zelfs te stellen dat de situatie sinds juni is verslechterd. De geur van rottend, rauw vlees, urine en ontlasting op hete dagen hebben we niet kunnen vastleggen, maar onze mensen die er waren werden er letterlijk misselijk van. En dan heb ik het nog niet over de aanblik van die honderden honden in smerige hokken. Vaak bang, sociaal gestoord, ellendig en verwaarloosd.

Met een haastig in elkaar gesmeten PR-filmpje sloeg de NVWA zichzelf vorige week nog op de borst, dat ze naar eigen zeggen geweldig werk verrichten om de malafide hondenhandel tegen te houden.

Omdat de broodfokker volgens het bestemmingsplan helemaal niet op die plek in Eersel actief mag zijn sturen we onze reportage en bevindingen ook naar alle gemeenteraadsleden van Eersel, de wethouders en de burgemeester. Vandaag krijgen we per mail te horen:

“Wij zijn inderdaad ook geschokt door de beelden. Als gemeente werken we daarom samen met verschillende partijen om hier tegen op te treden. Wij willen net als u hier zo snel mogelijk een einde aan maken.”

Dat is heel fijn natuurlijk. De gemeente heeft met betrekking tot het (gebrek aan) dierenwelzijn melding gemaakt bij de NVWA, zo laat zij verder weten. Dit is de reactie die de gemeente van de NVWA kreeg, overeenkomstig die bij Hart van Nederland over ons onderzoek naar deze horrorfokker:

“Het zijn hele nare beelden om te zien. Dit is niet de manier hoe honden gehouden moeten worden en de situatie is daar niet oké. Helaas komen deze beelden ons bekend voor omdat de NVWA, samen met de politie, er in juni van dit jaar zijn geweest voor een gezamenlijke inspectie. Daar hebben we dezelfde overtredingen geconstateerd zoals te zien is in deze video. Daarom doet de NVWA momenteel onderzoek om deze fokker zowel via het bestuursrecht als strafrecht te kunnen aanpakken. Daar hebben we een grondig dossier voor nodig dat ook voor de rechter overeind blijft staan. Dat kost helaas tijd.”

Serieus??? Hoeveel jaren hebben jullie nodig daar bij de NVWA? Dat dossier ligt er allang. Jullie zijn hier al zo vaak geweest. Onder toeziend oog van de NVWA heeft dit bedrijf kunnen groeien en groeien. Daarbij: binnen het uur kan er veterinaire hulp afgedwongen worden door middel van bestuursdwang. We besloten daarom om de broodfokker zelf te confronteren met de misstanden in zijn bedrijf:
.

.
Inmiddels hebben tientallen (ex-)medewerkers van de NVWA zich als klokkenluider bij ons gemeld, omdat ze het niet meer kunnen aanzien hoe de dieren de dupe zijn van de wanprestaties van de NVWA. Malafide hondenfokkers worden niet of nauwelijks bezocht en áls ze worden bezocht niet aangepakt, zoals het interventiebeleid voorschrijft. En dan heb ik het nog niet over alle misstanden in slachthuizen, bij veetransporten, op paardenmarkten en ga zo maar door. De instrumenten die het strafrecht en bestuursrecht aanreiken worden niet of nauwelijks benut door de NVWA.

In de media probeert de NVWA weer eens een doorzichtig charmeoffensief te voeren, ditmaal over hoe moeilijk het is om een dossier te vormen dat stand houdt voor de rechter. Maar feitelijk worden de dieren in Eersel achtergelaten in hun hopeloze en uitzichtloze situatie, omdat de NVWA te suf is om één keer ballen te tonen. En daarom gaan wij bij House of Animals, zoals jullie gewend zijn, niet meer loslaten. Deze horrorfokker gaat stoppen, ondanks falend optreden van de NVWA.
.

• Lees ook: Illegale horrorfokker in Eersel ontmaskerd met ruim 500 honden
  .

©Karen Soeters | House of Animals

Na het uitstellen van onze reis omdat de situatie te onzeker was, besluiten we begin september eindelijk om te gaan. We gaan dieren helpen in Oekraïne. Mijn koffer pak ik in met andere spullen dan ik normaal gewend ben. Veel harde schijven en extra batterijen om telefoons en laptop op te laden.

We hebben ons zo goed mogelijk voorbereid, maar ik realiseer mij heel goed dat we naar een land in oorlog gaan. Voor mij dan ook een vreemde gewaarwording dat ik me verheug. Ik wil zo graag de mensen van UPAW ontmoeten met wie we al sinds het begin van de oorlog zo’n intensief contact hebben. En Alexandra van Sirius. De grootste shelter van Oekraïne waar onze inzamelingsactie mee is begonnen. Hoe bijzonder om haar straks weer te zien. En hoe we kunnen nog meer hulp bieden?

Heel eerlijk vind ik het ook spannend. Veel tijd om daar verder over na te denken heb ik niet. Ik werk de avond voor ons vertrek door tot diep in de nacht, om lopende zaken van onder andere House of Animals Investigations af te werken, wat overigens niet lukt. Gelukkig gaat de laptop mee.

Dieren helpen in Oekraïne

De eerste stop is 's avonds laat in Polen, aan de grens. We hebben afgesproken met onze collega’s van UPAW, bij een van de pakhuizen waar ze gebruik van maken. Hier komen vrachtwagens met spullen, die worden uitgeladen tot ze mee kunnen op transport naar Oekraïne. In het begin van de oorlog hebben wij onze vrachtwagens ook naar een dergelijk pakhuis gestuurd, maar al spoedig bleek dat we de logistiek dusdanig onder controle hadden dat we onze vrachtwagens door konden sturen naar het pakhuis in Lviv.

Best heel trots dat we in samenwerking met Help Ukrainian Pets inmiddels 21 vrachtwagens met noodhulp hebben kunnen sturen en dat we inmiddels ook voor een Finse dierenhulporganisatie het transport regelen.

We rijden rijen vrachtwagens voorbij. We horen dat al deze vrachtwagens hier dagen wachten, tot ze de volgende rij in kunnen om de grens over te kunnen rijden. Ongelofelijk te bedenken hoe vaak onze chauffeur hiertussen heeft gestaan.

Het pakhuis ligt op een vrij afgelegen bedrijventerrein. Misschien is het hier overdag bedrijvig, maar nu is het donker en een beetje schimmig. We wachten op het parkeerterrein op onze collega’s van UPAW, die uit Oekraïne komen om ons hier op te halen. Idee is dat we onze auto hier achterlaten. Via berichtjes worden we op de hoogte gehouden, want even de grens over doe je hier niet, ook niet met een personenauto.

Uiteindelijk hoeven we niet lang te wachten. Maanden geleden, aan het begin van de oorlog, ontmoetten we elkaar in een pakhuis in Polen. Nu maanden later weer, maar nu om samen de rondreis in Oekraïne te gaan maken. De ontvangst kan niet warmer. We zijn allemaal zo ontzettend blij elkaar te zien. Ondanks de droevige omstandigheden, want wie had toen gedacht dat de oorlog zo lang zou voortduren zonder zicht op een einde.

Ze willen ons graag het pakhuis laten zien. Pallets vol met diervoer, klaar om geladen te worden en richting Oekraïne te gaan. Achter de pallets staan tentjes. Zouden hier serieus mensen wonen? Ja dus. Omdat ze 24 uur spullen in ontvangst willen kunnen nemen, hebben mensen hier hun intrek genomen. Een beetje afzien soms maar het is niet anders, vertellen de vrijwilligers.

We willen graag nog even verder kletsen met de mensen hier, maar we hebben nog een lange reis voor de boeg. Qua afstand is het niet ver naar Lviv in Oekraïne, maar we hebben geen idee hoe lang we er over gaan doen om de grens over te komen. En dus nemen we afscheid. Uiteindelijk hebben we geluk. Ruim 2 uur later staan we in Oekraïne. We zijn allemaal opgelucht dat dit eerste stuk van onze reis zo voorspoedig is gegaan.

De reis naar Lviv duurt daarentegen langer dan ik had gedacht. Voor het eerst komen we namelijk zogenaamde roadblocks tegen. Wegversperringen gemaakt van alles wat je maar kan bedenken, om de vijand indien nodig te kunnen stoppen. Militairen met indrukwekkende wapens vragen je te stoppen. Soms moet iedereen zijn paspoort laten zien en soms mogen we gewoon doorrijden. Wat overal hetzelfde is, is de vriendelijkheid van de militairen. Ik zou mij de frustratie na zoveel maanden oorlog kunnen voorstellen, maar als die er al zou zijn hebben wij er niets van gemerkt.

Als we uiteindelijk in het hotel aankomen ben ik opgelucht en moe. Het eerste deel van de reis zit erop en nu kunnen we echt beginnen met waar we voor gekomen zijn. De projecten die we steunen bezoeken en vooral ook bekijken wat en hoe we nog meer kunnen doen voor de dieren en de mensen die voor ze zorgen.

Op weg naar mijn kamer word ik door de portier gewezen op onderstaand bordje. De schuilkelder is hier. Oké, we zijn in Oekraïne.

Wordt vervolgd...
.

• Help dieren in Oekraïne en klik hier
• Herbeleef de reis van House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday