Binnenland Archieven - House of Animals

In realiteit is de boze wolf het college van burgemeester en wethouders (B&W) in de gemeente Katwijk. En helaas loopt het voor deze zeven geitjes niet zo goed af als in het sprookje van de gebroeders Grimm.

Het zou bijna een slechte grap zijn in een foute soap, als het niet zo dieptriest was, met wederom de dieren als slachtoffer. Even ter herinnering. Ons - en daarmee bedoel ik Comité Dierennoodhulp, Diervriendelijke Kinderboerderijen, House of Animals en Diervriendelijk Nederland - bereikte het bericht dat er zeven geitjes zouden zijn doodgeschoten in Katwijk. Dat kan natuurlijk niet. Wat is hier aan de hand?
.

.
In het Panbos (zie bovenstaande kaart) leefden zeven geitjes. Ze zouden zijn 'geëuthanaseerd', omdat ze oud waren en in slechte conditie. Dat is in ieder geval wat het college van B&W ons en bezorgen inwoners van Katwijk, na veel navraag in januari wilde doen geloven. Het verplaatsen van de oude dieren zou te veel stress opleveren. Volgens B&W waren ze uit oogpunt van dierenwelzijn gedood.

Oud? De dieren waren 11 jaar en voor de duidelijkheid: een geit kan wel 20 jaar worden. Daarbij waren vier van de zeven geiten afkomstig van een kinderboerderij (zie de video hieronder). Aan de verzorgers was beloofd dat de dieren oud mochten worden in het Panbos. Als ze hadden geweten van het voorgenomen afschot van de dieren, waren ze onmiddellijk in actie gekomen. Nu bleven ze vooral met vragen achter. Waarom was er vooraf niet eens contact opgenomen? Ze hadden de dieren graag teruggenomen.
.

Het doden riep vragen op bij heel veel verontruste bewoners en ook bij ons dierenbeschermingsorganisaties, die het er niet bij laten zitten. Want wat is hier nu eigenlijk aan de hand?Als de dieren zo verzwakt waren zou er toch ook een dierenartsverklaring moeten zijn? En ook het doden van dieren is aan regels gebonden. Ons is gemeld dat de dieren waren doodgeschoten. Dat is strafbaar.

We lieten niet los en deden drie Woo-verzoeken (Wet open overheid) om de waarheid boven tafel te krijgen. We stuurden een brandbrief naar alle gemeenteraadsleden, een persbericht en wilden de onderste steen boven krijgen. Niet alleen voor de geitjes die er niet meer zijn, maar ook voor kippen die verdwenen zijn en de herten die nog in het Panbos leven. Als ze zo laks met dieren omgaan, zijn de overgebleven dieren ook niet veilig.

Opvallend was dat na het verschijnen van ons persbericht, waarin stond dat wij aangifte tegen het college van B&W zouden doen indien zou blijken dat de geiten onterecht waren gedood, het college direct daarna contact opnam met de NVWA en de politie, omdat klaarblijkelijk de wet toch was overtreden. Tegenover ons zweeg B&W volhardend over de toedracht.
.

.
Ondertussen kregen we een groeiend aantal berichten van mensen die ons meer vertelden over de dood van de dieren. Uiteindelijk kon het college van B&W niet anders dan een persbericht versturen dat de dieren inderdaad waren gedood. ‘Geëuthanaseerd’ noemden ze dat, alsof er geen andere uitweg zou zijn. Het diep trieste is dat het college blijft beweren dat er enkel uit oogpunt van dierenwelzijn is gehandeld. Over de precieze toedracht deden ze nog steeds geen uitspraken, tot ongenoegen van ons en ook steeds meer boze bewoners en gemeenteraadsleden.

Om er makkelijk mee weg te komen gooien B&W nu een medewerker onder de bus. De gemeente gaat namelijk aangifte doen tegen degene die verantwoordelijk zou zijn, zo kondigden ze aan. Van een slecht verteld ‘sprookje’ naar aangifte wegens het overtreden van de wet? Sorry college van B&W in Katwijk. Zo werkt het natuurlijk niet. Wanbeleid met betrekking tot deze dieren schuif je niet af op een individu, om daarna weer vrolijk verder te regeren. Dat is een beleidsmatige misstap waarvoor het college verantwoording dient af te leggen.

Uiteraard publiceerden we hier ook weer over. Het is voor ons niet afgelopen eer recht is gedaan aan de geitjes. Wij willen weten wat er met de dieren is gebeurd. Nog meer tips kwamen binnen, maar hard bewijs hadden we op dat moment nog steeds niet. Tot een gemeenteraadslid van Katwijk een brief schrijft naar de raadsleden en het college. De dieren zijn inderdaad doodgeschoten. En wel door zijn broer, de boswachter, die nu de volledige schuld krijgt van de hele situatie. Maar hoe en waarom het gebeurd is, is nog steeds niet duidelijk.
.

.
Ondanks het gekonkel van het college is er eindelijk duidelijkheid. De geitjes zijn genadeloos afgeschoten. Maar wat ik mis is het gedeelte wie hier nu écht de verantwoordelijkheid voor draagt. Is het alleen de boswachter of zijn hier ook de verantwoordelijk wethouder en ambtenaren medeplichtig? Volgens de broer van de boswachter, die toevallig ook gemeenteraadslid is, heeft zijn broer lange tijd vergeefs om hulp aangeklopt bij de gemeente. Dat zou kunnen duiden op nalatigheid van de bestuurlijke verantwoordelijken.

In haar eerste persbericht nam het college inderdaad de verantwoordelijkheid, want de geiten waren gedood 'omdat ze oud waren en verwaarloosd en uit het oogpunt van dierenwelzijn'. Pas daarna zweeg B&W in alle toonaarden, net als op onze Woo-verzoeken. We kregen geen informatie want die zou er niet zijn. Echter, bij ons tweede Woo-verzoek beriep B&W zich opeens op haar geheimhoudingsplicht. Vreemd, er was toch niets om geheim te houden? Of toch wel? Duidelijk was al eerder dat het college van B&W van het Panbos af wil. Speelt dat nog ergens een rol?

Het is tijd dat het college van B&W in Katwijk eindelijk de verantwoordelijkheid neemt, haar fouten erkent en daar gevolgen uit trekt. Je handen wassen in onschuld en een van je ambtenaren voor de bus gooien om je eigen hachje te redden past niet. Dat gedrag is een college van B&W onwaardig. Zoiets mag nooit (meer) gebeuren.

En dus kijk ik uit naar 11 september, want ook de Katwijkse gemeenteraad is het spuugzat. Zij gaan dan beslissen of eindelijk alle stukken openbaar gemaakt worden, waardoor eindelijk de waarheid boven tafel komt. Afhankelijk van die waarheid zullen wij daarop besluiten of we aangifte gaan doen tegen de verantwoordelijken.
.

De afgelopen week was het zeer warm. Zo warm zelfs dat het hitteprotocol werd ingezet. Overal waarschuwingen in de media van experts, want die hitte kan echt wat met een mens doen. Over de dieren hoorde je weinig. Maar door een klokkenluider zijn tijdens de hittegolf bij een bekend slachthuis weer vreselijke beelden vastgelegd, van creperende varkens met ernstige hittestress.

Met alle mooie beloften van politiek en handhavende instanties zou je denken dat situaties waarover we al jaren publiceren nu toch echt verleden tijd zijn. Maar helaas, niets is minder waar. Bij een bekend slachthuis observeerde een klokkenluider wat er met de dieren gebeurde:

Resumerend. Bij het feit dat je überhaupt tijdens een hittegolf geen dieren zou moeten vervoeren, lijkt hier ook sprake van een hele slechte planning. Dit is absoluut onacceptabel. Dit slachthuis, waarvan we vooralsnog de naam niet noemen om deze klokkenluider te beschermen, doet naar de buitenwereld alsof ze met ventilatoren en sproeiers hittestress onder controle hebben. Maar dat hebben ze niet. Het zijn alleen maar mooie woorden.

De vee- en vleesindustrie is een totaal doorgedraaid systeem. De enige oplossing is het drastisch inkrimpen van de vee-industrie. Het ís een industrie waar dieren dingen zijn en als product behandeld worden. Het lijden van de dieren interesseert de mensen in de sector niet. Ons wel.

In de schokkende video hieronder kun je zien wat er zich afspeelde in de vrachtwagens. Mocht de video niet zichtbaar zijn is hij ook hier te bekijken:
.

.
Het blijft mij echt verbazen: hoe kan je slapen als je hier medeverantwoordelijk voor bent? Wij gaan in ieder geval een klacht indienen bij het slachthuis (voor wat het waard is) en melding maken bij de NVWA. En tot die tijd kan ik alleen maar denken hoe blij ik ben ik ben dat we richting de herfst gaan. Maar daarmee maak ik mijzelf natuurlijk ook alleen maar wat wijs. Want zolang de vee-industrie niet inkrimpt en we onze mentaliteit niet veranderen, zijn en blijven de dieren vogelvrij.
.

De Vlinderstichting haalt een rapport over bestrijdingsmiddelen in natuurgebieden offline na bedreigingen. Dit kan toch niet waar zijn? De waarheid is hard, maar het blijft de waarheid. Als je daar problemen mee hebt, omdat je blijft ontkennen dat menselijk handelen ons in de problemen brengt, is dat heel vervelend voor je. Maar om vervolgens de auteur thuis te bedreigen gaat alle grenzen te buiten van een beschaafde samenleving.

Opsporen en keihard aanpakken dit soort gedrag. Zo ga je in een samenleving niet met elkaar om. En waar komt die enorme emotie - want dat is het - nu eigenlijk vandaan? In het rapport staat dat er in beschermde natuurgebieden maar liefst 51 bestrijdingsmiddelen zijn gevonden. Voor het onderzoek werden monsters genomen in tien beschermde Natura 2000-gebieden. Onder andere op de Veluwe en Drunense en Loonse duinen zijn de bestrijdingsmiddelen aangetroffen. En dat is een dramatische conclusie, maar het wordt nog erger. Er zijn zelfs bestrijdingsmiddelen gevonden die al heel erg lang verboden zijn zoals DDT, oftewel dichloordifenyltrichloorethaan.

Het hart van de Veluwe

DDT doodt muggen en dat bleek zeer effectief om malaria te bestrijden. Het is daarna ook op grote schaal toegepast op gewassen in de 'strijd' tegen andere insecten. Toen onderzoek aantoonde hoe schadelijk dit gif is, volgde in Nederland al in 1973 een verbod op het gebruik van DDT. De stof is niet alleen zeer giftig voor insecten, maar ook voor amfibieën en vissen. En daar blijft het niet bij. Ook in de dieren die deze dieren eten is DDT aangetroffen. Dat blijkt onder andere uit onderzoek van het Louis Bolk Instituut en het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) naar de enorme teruggang van de gruttopopulatie. In 3 dode grutto's en 11 niet uitgekomen eieren werd DDT aangetoond. En nu is dit uiterst schadelijke gif niet alleen aan de randen van de natuurgebieden aangetroffen, maar zelfs tot in het hart van de Veluwe en andere natuurgebieden.

Het gif zit tot diep in de samenleving

Overigens is dit rapport dus pas de start van het onderzoek, waarin gekeken wat de impact van bestrijdingsmiddelen op insecten is en hoe lang dit doorwerkt. De Vlinderstichting heeft gelukkig laten weten door te gaan met dit ontzettend belangrijke onderzoek.

Maar heel eerlijk: dit zal vooral een bevestiging worden van feiten die we allang weten. Terug daarom naar de bedreiging. Er is aangifte gedaan bij de politie. Ik hoop dat de dader zo spoedig mogelijk ter verantwoording wordt geroepen en een flinke passende straf krijgt. Voor nu wens ik de leider van dit onderzoek alle sterkte en natuurlijk ook de bedreigde auteur. Een hart onder de riem steken lijkt mij het minste wat we kunnen doen, dus ik vraag om dit bericht zoveel mogelijk te delen. We laten bewezen feiten niet door bedreigingen onder het kleed vegen!

Het vakantieseizoen is begonnen en dan denk ik toch weer aan de schokkende reportage die we vorig jaar publiceerden, over dierenpension D’Aanloop in het Drentse Darp. We kregen enorm veel meldingen binnen, die vooral aantoonden dat het niet om incidenten gaat, maar om structurele misstanden die al jaren voortduren. Toch is D'Aanloop nog altijd open.

We deden aangifte bij de politie en dienden een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor ondernemend Nederland (RVO), waarop de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) het dierenpension in Darp bezocht om de situatie in ogenschouw te nemen. Op schriftelijke vragen van House of Animals aan pensionhoudster Sharon B. van D'Aanloop is nooit door haar gereageerd.

D'Aanloop krap en vies

Bij deze inspecties werd meteen een waslijst aan overtredingen vastgesteld, in lijn met de binnengekomen meldingen. Zo werden in nagenoeg alle hokken te veel honden aangetroffen. De hokken waren te klein en door de slechte hygiëne een broedplaats van bacteriën en andere ziektekiemen.

In bijna alle kennels stonden kapotte harde plastic manden met scherpe randen. Ook was een groot deel van de kennels in dermate slechte staat dat ze makkelijk verwondingen bij de honden konden veroorzaken. De gevolgen hebben we gezien op beelden die we kregen toegestuurd: honden met verwondingen die daar door hun nietsvermoedende eigenaar waren achtergelaten tijdens de vakantie.

Hercontroles

Er werd een last onder dwangsom opgelegd, wat betekent dat de eigenaresse, Sharon B. de kans kreeg om de overtredingen ongedaan te maken. Maar iemand die al zoveel jaren op deze manier met dieren omgaat daar hebben wij weinig vertrouwen in. Helaas kregen we gelijk. Er werd schoongemaakt en opgeknapt, maar bij de hercontroles een half jaar later, werden nog steeds te veel honden in een kleine kennel aangetroffen.

Naast te kleine kennels was er in geen enkele kennel ook maar iets van verrijking te vinden, In de kennels waar meerdere honden zaten was vaak maar 1 mand aanwezig. In de kennels was geen of onvoldoende zachte bedding aanwezig voor de honden om lekker te kunnen liggen.

De eerder opgelegde dwangsom werd ingevorderd en een nieuwe opgelegd. En hoewel de inspectiedienst niet kon zien hoe er met de honden wordt omgegaan als er geen controlerende ogen aanwezig zijn, viel de inspecteur wel op dat de manden van de honden met weinig beleid in de kennels werden gezet. Ook bij de bange honden. Hij twijfelt dan ook of de medewerkers over de juiste kennis en vaardigheden beschikken om de honden te verzorgen.

Geschopt en geslagen

Ook is door de inspecteur op meerdere momenten vastgesteld dat de speelweides verdacht leeg waren. In de verklaring aan de inspecteur is aangegeven dat de honden 10-15 minuten in de speelweide verblijven. Maar zelfs die schamele minuten leken onwaarschijnlijk in de ogen van de inspecteur.

Ook weer dankzij de ex-medewerkers weten we dat het vermoeden van de inspecteur klopt. De honden komen nauwelijks op de speelweides.

RIP poes Mickey

Sharon B. beloofde plechtig dat ze erop zou toezien dat dit nooit meer kon gebeuren. Toch zaten er in februari opnieuw (of nog steeds) honden in de sluis.

De inspecteur nam contact op met een aantal eigenaren van honden die er waren opgevangen. Ook daar droop weer de lakse houding van de werknemers en de pensionhouder vanaf. Zoals bij een hond van 14,5 jaar oud. Van zijn baasje had hij een speciale mat van geheugenschuim meegekregen. In zijn kennel had hij alleen een kale, harde plastic mand.

D'Aanloop nog steeds open

Het pension is nog steeds open en nu de zomervakantie is begonnen maken wij ons opnieuw ernstig zorgen over de honden die er opgevangen zullen worden. Wij hebben er absoluut geen vertrouwen in dat het dit jaar wel goed zal gaan. We namen daarom zelf een kijkje in het pension, nog voor de drukke zomerperiode.

Drie grote honden in een te kleine kennel is het eerste wat mijn collega ziet. Ze hadden zeker niet alle drie een mand. Omdat het zo donker was konden we niet zien of er zachte bedding in lag, maar eigenlijk weten we daar het antwoord wel op. En dat is niet het enige.

Zo worden de honden in een pikdonker gebouw gehouden. De verlichting was midden op de dag gewoon uit (iets wat eerder ook al was vastgesteld door de inspecteur).

Opnieuw te veel honden?

Er werd ons verteld dat er in de zomermaanden maximaal 70 honden werden opgevangen. Met 47 kennels van dit formaat betekent dat dat er opnieuw te veel honden in de kleine kennels zullen zitten. Dat, of er worden dit jaar alleen kleine hondjes opgevangen. En natuurlijk deed Sharon er alles aan om vertrouwen te wekken:

Ik denk aan die arme hond van 14,5 jaar oud. Geen speciale mat van geheugenschuim, maar een kale, harde plastic mand in zijn kennel.

Niet naar D'Aanloop

Wij laten niet los en beraden ons op de volgende stappen. En tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat mensen hun hond hier niet naartoe brengen.
.

Om doodmoe van te worden. Het blijft een regelrecht drama bij notoire dierenverwaarlozer Sharon A. in het Friese Garyp. De LID nam er een paar weken geleden dieren in beslag, op basis van ons handhavingsverzoek. Toch lieten ze ook dieren achter. Die stonden op de boerderij van Sharon A., maar er kon blijkbaar niet worden vastgesteld dat ze van haar zijn. Dit is wat ze steeds doet, dacht ik nog. De toezichthouders ontlopen de moeilijke vragen en wijzen vooral naar elkaar.

Even ter herinnering. Onze Animal Crime Unit kwam haar op het spoor en ontdekte dat zij - ondanks het opgelegde houdverbod - nog altijd tientallen honden, katten, paarden, koeien, schapen en kippen had. Op Marktplaats werd volop geadverteerd met deze dieren.

Houdverbod

We dienden op 10 april een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) en hoorden later van de autoriteiten dat ze in hoger beroep was gegaan tegen de uitspraak. Dat betekent dat het houdverbod pas na dat traject in zou gaan. Dit blijkt echter niet te kloppen. Ze is niet in hoger beroep gegaan, wat betekent dat ze de rechtelijke uitspraak heeft overtreden. De uitspraak was daarover heel duidelijk: een voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden. Een van de voorwaarden was dat zij gedurende twee jaar geen dieren mag houden. Dat houdverbod heeft Sharon A. overtreden.

Naar aanleiding van ons handhavingsverzoek heeft de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) samen met Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) op 12 juni een inspectie uitgevoerd op het adres in Garyp, waarbij de meeste dieren in beslag zijn genomen. Naar we nu hebben begrepen niet op basis van het houdverbod, maar op basis van welzijnsproblematiek. Waarom er zo veel tijd heeft moeten zitten tussen ons handhavingsverzoek en de inspectie begrijp ik om te beginnen niet. Tuurlijk het is overal druk, maar net hier is het toch overduidelijk dat het gaat om een notoire dierenmishandelaar. Dode pony’s, verblijven vol ontlasting, uitgemergelde honden; het is maar een kleine greep uit wat deze dame op haar geweten heeft.

Wat ik echt schokkend vind dat er dieren zijn achtergelaten. Precies als bij hondenfokkers Jan P. en Kevin T. destijds. Als dieren er volgens de toezichthouders niet ernstig genoeg aan toe zijn grijpt niemand in. En dan is het een kwestie van tijd tot ook deze dieren ernstig verwaarloosd zijn.

Overleden onder de neus van toezichthouders

Toen we vanuit verschillende bronnen beeld kregen van ernstig verwaarloosde dieren, dacht ik aanvankelijk dat het om dieren ging die in beslag zijn genomen. Maar dat blijkt dus niet het geval. Hoe is dit mogelijk? Tot onze grote verontwaardiging horen we zelfs dat twee weken na de inspectie twee van deze verwaarloosde paarden zijn overleden. Ik kan het bijna niet geloven. En dus vragen we de LID om opheldering.

Contact met de inspecteur mogen we niet opnemen, want de LID wil niet samenwerken met House of Animals. En dus vragen we het de woordvoerder. Hij legt uit dat de LID alleen verantwoordelijk was voor de dieren van Sharon A. en dat de NVWA de conditie van alle paarden heeft laten bekijken door hun dierenarts. Maar wat heeft de NVWA in vredesnaam doen besluiten deze dieren niet mee te nemen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden moeten we dus weer bij de NVWA zijn. We sturen een mail met onze vragen en geven daarin ook aan dat we willen publiceren over deze zaak. Het antwoord luidt:

De toezichthouders wijzen dus naar elkaar en kunnen om juridische redenen niet ingaan op een individuele casus. Als het niet om dieren zou gaan zou ik nu echt zeggen: ik geef het op. Maar dat gaan we zeker niet doen!

Handhavers?

We weten inmiddels wie de eigenaar van de paarden is. En als ik de uitspraak van de rechter goed begrepen heb, mag Sharon A. helemaal niet voor dieren zorgen, ook als ze niet van haar zijn. Maar eigenlijk maakt dat allemaal niet uit. Feit is dat twee handhavende partijen hebben geïnspecteerd op een terrein van een notoire veroorzaker van dierenleed. Daar zijn deze verwaarloosde dieren aangetroffen, bekeken en weer achtergelaten. Ik kan dat niet begrijpen.

Mijn hart huilt voor deze dieren, die door de toezichthouders zo afschuwelijk in de steek zijn gelaten. Paarden voor wie hulp zo nabij leek, maar nooit kwam.
.

Sinds het begin van de vreselijke oorlog in Oekraïne, nu ruim 3 jaar geleden, steunt House of Animals dieren en hun verzorgers die slachtoffer zijn van het aanhoudende geweld. In de House of Animals Podcast 'Oorlogsdieren helpen in Oekraïne' vertelt Karen Soeters hoe het eraan toegaat als dierenbeschermer in oorlogsgebied, over de noodhulp voor dieren in Oekraïne en wat de oorlog emotioneel bij mensen en dieren aanricht.

Oorlogsdieren helpen in Oekraïne - House of Animals Podcast

Luister hieronder naar de House of Animals Podcast over Oekraïne. Alle afleveringen zijn te vinden op Spotify, Apple podcasts en in je favoriete podcast app.
.

Deze schapen zijn gered van de illegale slacht. — Schapen gered van illegale slacht | Foto: Screenshot reportage House of Animals

De schapen hadden geen oormerk in. Dat betekent dat de dieren uit een weiland zijn gestolen of dat de veehouder de oormerken eruit heeft gehaald om de afkomst van de dieren te verbloemen. Een van de schapen was door de wrede behandeling zodanig in paniek geraakt dat het zich verwondde tijdens zijn bevrijding. Zijn ernstig gescheurde onderlip moest onmiddellijk door een dierenarts gehecht worden.

Door de wrede behandeling raakte een schaap in paniek en verwondde zich bij de bevrijding | Foto: Comité Dierennoodhulp

Gered van illegale slacht

De politie heeft de dieren overgedragen aan Comité Dierennoodhulp, die hen naar hun opvanglocatie De Peerdegaerdt in Strijen heeft gebracht. In overleg met de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) mag Comité Dierennoodhulp dieren opvangen zonder oormerken.

Na een aantal weken in quarantaine en bloedonderzoek mogen de schapen na gezond verklaard te zijn geplaatst worden bij echte dierenliefhebbers, vertelt Karen Soeters, oprichter dierenorganisatie House of Animals:

“Het is hartverscheurend als je bedenkt wat deze dieren hebben meegemaakt en wat ze te wachten stond.”

Sandra van de Werd van Comité Dierennoodhulp:

“We zijn erg blij dat we deze schapen dankzij de politie en NVWA hebben kunnen redden. Nu kunnen ze herstellen van de angsten die ze doorstaan hebben. Het is triest dat dit wrede lot veel dieren zal ondergaan die niet het geluk hebben om ontdekt te worden.”

Bekijk hieronder de reportage van House of Animals over de redding van de schapen:

Onverdoofd slachten

Vanaf donderdagavond 5 juni tot en met 8 juni is het Offerfeest. Het Offerfeest, ook wel het Slachtfeest genoemd, wordt gevierd vanaf de 10e dag van de 12e maand van de islamitische kalender en duurt drie dagen. Tijdens deze dagen worden circa 35.000 schapen, geiten en runderen onverdoofd geslacht. Een dier offeren is niet verplicht, men kan ook geld offeren naar mensen in nood.

Hoewel dit in specifieke slachthuizen legaal is, kiezen sommige mensen ervoor om zelf een dier te doden en dat is bij wet verboden. Soeters:

“Als je illegale slacht vermoedt, bel dan de Dierenpolitie of 112. Belangrijk is dat je de signalen herkent. Een schaap of geit op een vreemde plek zoals in een schuurtje, achtertuin of zelfs balkon is een signaal. Maar ook dieren zonder oormerken met gaten in hun oren of dieren waar de nek van kaal is geschoren, zijn verdacht.”

De politie en de NVWA hebben aangegeven de komende dagen extra controles uit te voeren. Ook vandaag hebben ze twee schapen in beslag genomen, dit keer in Veldhoven. Ook deze dieren zijn overgedragen aan Comité Dierennoodhulp.

De geredde schapen | Foto: screenshot reportage House of Animals

Het houdverbod - een door de rechter opgelegd verbod om dieren te houden - faalt als straf in Nederland. Dit is een groot risico, want dieren dienen door een houdverbod juist beschermd te zijn tegen verwaarlozing en andere vormen van mishandeling. Dat concludeert House of Animals Investigations, onder meer na undercoveronderzoek in het Friese Garyp. Daar wonen John en Sharon, die een uiterst slechte reputatie hebben jegens dieren. Ondanks twee houdverboden en vele omzwervingen hebben ze nog altijd puppy's en kittens en verkopen allerhande dieren op Marktplaats. En dat is geen uitzondering in Nederland.

Dierenbeulen met een houdverbod weten regelmatig de uitvoering van hun straf te traineren door in beroep te gaan. Ook ontlopen ze hun straf door te beweren dat aangetroffen dieren niet van hen zijn. Controlerende instanties blijken bovendien vaak niet op de hoogte van de opgelegde straf. House of Animals roept rechters en het Openbaar Ministerie (OM) op om de effectiviteit van een houdverbod te waarborgen. Karen Soeters van House of Animals:

In onderstaande reportage duikt Karen Soeters van House of Animals Investigations in het geval John en Sharon, tegenwoordig woonachtig in het Friese Garyp:
.

Tweemaal houdverbod

House of Animals publiceert vandaag een onderzoek naar Sharon A. en John J.. Het duo is in 2022 en in 2025 veroordeeld tot een houdverbod. Karen Soeters:

Hoger beroep als uitstelstrategie

Door in beroep te gaan, kan een veroordeling soms wel drie jaar uitstel oplopen. Dit is een drama voor alle betrokken dieren en geen uitzondering. Soeters geeft het voorbeeld van Bert’s Animal Verhuur. Al in 1998 wordt zeer ernstig dierenleed aangetroffen op het bedrijf. Vorig jaar legde de rechter eindelijk een houdverbod voor vijf jaar op:

Ook in de zaak rond een kattenfokster in Oud-Beijerland bleek het recent opgelegde houdverbod geen bescherming te bieden. Onderzoek van House of Animals wijst uit dat zij alsnog achttien katten in huis had. Bij een controle werd een deel in beslag genomen, maar later teruggegeven. ‘Deze dieren zijn niet van mij maar van mijn zoon’, zo verklaarde de broodfokster. Karen Soeters:

Houdverbod aanscherpen

House of Animals roept rechters en het OM op de procedures rondom het houdverbod aan te scherpen. Zo moet geborgd zijn dat instanties als de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID), politie en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) geïnformeerd worden over actuele houdverboden. Dit gebeurt nu onvoldoende. Karen Soeters van House of Animals:

Nog steeds komen er meldingen binnen over de fokker en pensionhouder in Chaam. En iedere keer schrik ik weer van de verhalen, zeker als het ervaringen zijn van mensen die er ooit gewerkt hebben. Onlangs vertelde een ex-medewerker ons over de vreselijke omstandigheden voor dieren in Chaam.

Een recente bericht beschreef de schrijnende omstandigheden waarin de dieren verkeerden, op het moment dat deze melder er werkzaam was. Alle beeld is gefilmd en gefotografeerd in Chaam:

Bezwaar tegen afwijzing handhavingsverzoek Chaam

Haar verhaal komt overeen met de verhalen die we eerder hoorden van mensen die er gewerkt hebben. Maar de gemeente heeft ondertussen besloten dat de fokker het aantal honden mag uitbreiden - en heeft ons eerder ingediende handhavingsverzoek daarom ook afgewezen. Het is volstrekt onbegrijpelijk dat de gemeente iemand, die op deze wijze een bedrijf exploiteert, wil laten uitbreiden. De argumentatie hiervoor is niet te volgen en vooral ook niet transparant. Dus zijn we in bezwaar gegaan.

Aanstaande maandag 12 mei 2025 zal ons bezwaarschrift in de bezwaarschriftencommissie van de gemeente behandeld worden. Ook lopen er nog handhavingsverzoeken van ons bij de NVWA over dit dossier. De ellende is dus nog niet voorbij helaas.
.

Horrorfokker Jan P. uit Eersel is vandaag door de rechtbank in Den Bosch veroordeeld tot 15 maanden gevangenisstraf, waarvan 10 maanden voorwaardelijk. Ook kreeg de omstreden hondenfokker een langlopend houdverbod opgelegd, met uitzondering van huisdieren. Jan P. is schuldig bevonden aan ernstige dierenmishandeling.

Voor het houdverbod van Jap P. geldt een maximale proeftijd van 10 jaar, waarin hij in ieder geval niet als fokker actief mag zijn. Stephanie D., de ex-partner van Jan P., kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf van 10 maanden opgelegd en een taakstraf van 200 uur. De strafzaak is aangespannen door het Openbaar Ministerie (OM).

Undercoverbeelden

Jan P. kwam voor het eerst in opspraak na undercoverbeelden en meldingen van House of Animals. In zijn fokkerij 'Kwispel Enzo' in Eersel werden ruim 500 honden onder erbarmelijke omstandigheden gehouden. De uitspraak is een belangrijke mijlpaal in de strijd tegen structurele dierenmishandeling. Maar Karen Soeters van House of Animals heeft een kanttekening:

Gebrek aan inzicht bij Jan P.

Jan P. en zijn ex-partner waren vanmiddag zelf niet aanwezig in de rechtbank. Het gebrek aan inzicht bij de malafide hondenfokker geeft de rechtbank geen vertrouwen in een toekomstige gedragsverandering. De rechter leefde bij de uitspraak mee met de slachtoffers van Jan P. en dienst ex-partner Stephanie D.: