In realiteit is de boze wolf het college van burgemeester en wethouders (B&W) in de gemeente Katwijk. En helaas loopt het voor deze zeven geitjes niet zo goed af als in het sprookje van de gebroeders Grimm.

Het zou bijna een slechte grap zijn in een foute soap, als het niet zo dieptriest was, met wederom de dieren als slachtoffer. Even ter herinnering. Ons - en daarmee bedoel ik Comité Dierennoodhulp, Diervriendelijke Kinderboerderijen, House of Animals en Diervriendelijk Nederland - bereikte het bericht dat er zeven geitjes zouden zijn doodgeschoten in Katwijk. Dat kan natuurlijk niet. Wat is hier aan de hand?
.

.
In het Panbos (zie bovenstaande kaart) leefden zeven geitjes. Ze zouden zijn 'geëuthanaseerd', omdat ze oud waren en in slechte conditie. Dat is in ieder geval wat het college van B&W ons en bezorgen inwoners van Katwijk, na veel navraag in januari wilde doen geloven. Het verplaatsen van de oude dieren zou te veel stress opleveren. Volgens B&W waren ze uit oogpunt van dierenwelzijn gedood.

Oud? De dieren waren 11 jaar en voor de duidelijkheid: een geit kan wel 20 jaar worden. Daarbij waren vier van de zeven geiten afkomstig van een kinderboerderij (zie de video hieronder). Aan de verzorgers was beloofd dat de dieren oud mochten worden in het Panbos. Als ze hadden geweten van het voorgenomen afschot van de dieren, waren ze onmiddellijk in actie gekomen. Nu bleven ze vooral met vragen achter. Waarom was er vooraf niet eens contact opgenomen? Ze hadden de dieren graag teruggenomen.
.

 

Het doden riep vragen op bij heel veel verontruste bewoners en ook bij ons dierenbeschermingsorganisaties, die het er niet bij laten zitten. Want wat is hier nu eigenlijk aan de hand?Als de dieren zo verzwakt waren zou er toch ook een dierenartsverklaring moeten zijn? En ook het doden van dieren is aan regels gebonden. Ons is gemeld dat de dieren waren doodgeschoten. Dat is strafbaar.

We lieten niet los en deden drie Woo-verzoeken (Wet open overheid) om de waarheid boven tafel te krijgen. We stuurden een brandbrief naar alle gemeenteraadsleden, een persbericht en wilden de onderste steen boven krijgen. Niet alleen voor de geitjes die er niet meer zijn, maar ook voor kippen die verdwenen zijn en de herten die nog in het Panbos leven. Als ze zo laks met dieren omgaan, zijn de overgebleven dieren ook niet veilig.

Opvallend was dat na het verschijnen van ons persbericht, waarin stond dat wij aangifte tegen het college van B&W zouden doen indien zou blijken dat de geiten onterecht waren gedood, het college direct daarna contact opnam met de NVWA en de politie, omdat klaarblijkelijk de wet toch was overtreden. Tegenover ons zweeg B&W volhardend over de toedracht.
.

• Lees op AnimalsToday: Brandbrief over onnodig doden van zeven geiten in Katwijk

.
Ondertussen kregen we een groeiend aantal berichten van mensen die ons meer vertelden over de dood van de dieren. Uiteindelijk kon het college van B&W niet anders dan een persbericht versturen dat de dieren inderdaad waren gedood. ‘Geëuthanaseerd’ noemden ze dat, alsof er geen andere uitweg zou zijn. Het diep trieste is dat het college blijft beweren dat er enkel uit oogpunt van dierenwelzijn is gehandeld. Over de precieze toedracht deden ze nog steeds geen uitspraken, tot ongenoegen van ons en ook steeds meer boze bewoners en gemeenteraadsleden.

Om er makkelijk mee weg te komen gooien B&W nu een medewerker onder de bus. De gemeente gaat namelijk aangifte doen tegen degene die verantwoordelijk zou zijn, zo kondigden ze aan. Van een slecht verteld ‘sprookje’ naar aangifte wegens het overtreden van de wet? Sorry college van B&W in Katwijk. Zo werkt het natuurlijk niet. Wanbeleid met betrekking tot deze dieren schuif je niet af op een individu, om daarna weer vrolijk verder te regeren. Dat is een beleidsmatige misstap waarvoor het college verantwoording dient af te leggen.

Uiteraard publiceerden we hier ook weer over. Het is voor ons niet afgelopen eer recht is gedaan aan de geitjes. Wij willen weten wat er met de dieren is gebeurd. Nog meer tips kwamen binnen, maar hard bewijs hadden we op dat moment nog steeds niet. Tot een gemeenteraadslid van Katwijk een brief schrijft naar de raadsleden en het college. De dieren zijn inderdaad doodgeschoten. En wel door zijn broer, de boswachter, die nu de volledige schuld krijgt van de hele situatie. Maar hoe en waarom het gebeurd is, is nog steeds niet duidelijk.
.

• Lees op AnimalsToday: ‘Wanbeleid’ college van B&W Katwijk rond dood geiten Panbos

.
Ondanks het gekonkel van het college is er eindelijk duidelijkheid. De geitjes zijn genadeloos afgeschoten. Maar wat ik mis is het gedeelte wie hier nu écht de verantwoordelijkheid voor draagt. Is het alleen de boswachter of zijn hier ook de verantwoordelijk wethouder en ambtenaren medeplichtig? Volgens de broer van de boswachter, die toevallig ook gemeenteraadslid is, heeft zijn broer lange tijd vergeefs om hulp aangeklopt bij de gemeente. Dat zou kunnen duiden op nalatigheid van de bestuurlijke verantwoordelijken.

In haar eerste persbericht nam het college inderdaad de verantwoordelijkheid, want de geiten waren gedood 'omdat ze oud waren en verwaarloosd en uit het oogpunt van dierenwelzijn'. Pas daarna zweeg B&W in alle toonaarden, net als op onze Woo-verzoeken. We kregen geen informatie want die zou er niet zijn. Echter, bij ons tweede Woo-verzoek beriep B&W zich opeens op haar geheimhoudingsplicht. Vreemd, er was toch niets om geheim te houden? Of toch wel? Duidelijk was al eerder dat het college van B&W van het Panbos af wil. Speelt dat nog ergens een rol?

Het is tijd dat het college van B&W in Katwijk eindelijk de verantwoordelijkheid neemt, haar fouten erkent en daar gevolgen uit trekt. Je handen wassen in onschuld en een van je ambtenaren voor de bus gooien om je eigen hachje te redden past niet. Dat gedrag is een college van B&W onwaardig. Zoiets mag nooit (meer) gebeuren.

En dus kijk ik uit naar 11 september, want ook de Katwijkse gemeenteraad is het spuugzat. Zij gaan dan beslissen of eindelijk alle stukken openbaar gemaakt worden, waardoor eindelijk de waarheid boven tafel komt. Afhankelijk van die waarheid zullen wij daarop besluiten of we aangifte gaan doen tegen de verantwoordelijken.
.

• Lees ook Karen’s blog: Creperende varkens voor het slachthuis tijdens hittegolf (video)
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

De afgelopen week was het zeer warm. Zo warm zelfs dat het hitteprotocol werd ingezet. Overal waarschuwingen in de media van experts, want die hitte kan echt wat met een mens doen. Over de dieren hoorde je weinig. Maar door een klokkenluider zijn tijdens de hittegolf bij een bekend slachthuis weer vreselijke beelden vastgelegd, van creperende varkens met ernstige hittestress.

Met alle mooie beloften van politiek en handhavende instanties zou je denken dat situaties waarover we al jaren publiceren  nu toch echt verleden tijd zijn. Maar helaas, niets is minder waar. Bij een bekend slachthuis observeerde een klokkenluider wat er met de dieren gebeurde:

"Een truck volgeladen met varkens kwam aan om 10.35 donderdag 14 augustus het industrieterrein oprijden. Dat is ook industrieterrein waar het slachthuis zit [naam bekend bij redactie]. Ik zag de chauffeur stoppen en de aanhanger afkoppelen. Hij reed toen met voorste gedeelte richting het slachthuis. In dat voorste gedeelte zag ik alleen voorin een varken zitten, de rest lag misschien, maar dat weet ik niet. De aanhanger bleef dus staan op openbare weg. Ik ging er vanuit dat er geen varkens inzaten, maar helaas dus wel."

"In sommige gedeeltes zaten best veel zeugen en in sommige minder. Sommige varkens hijgden en anderen waren onrustig, maar er was ook een aantal die lagen en kon ik wel zien dat ze snel ademde, ze lagen omdat ze niets anders meer konden (ze waren uitgeput). Ik heb dat een tijdje aangezien en had verwacht dat de chauffeur snel weer terug zou komen."

"Toen hij rond half 12 nog niet terug was heb ik 144 gebeld en die hebben me doorverbonden met de lokale politie. Die is nooit gekomen, althans ik heb ze niet gezien."

"Om 12.13 uur komt het voorste gedeelte er weer aanrijden, vol met varkens (ook allemaal hittestress) en de chauffeur koppelt het achterste gedeelte weer aan en rijdt richting slachthuis. Op dat moment kwam er nog een truck aan en die ging ook stilstaan. Ook hier hadden de dieren afschuwelijke hittestress (zichtbaar op de beelden). Die heeft ook lang gewacht. Ik ben daarna weggegaan maar om 13.45 reed ik er nog een keer langs en zag ik de truck, die ik 's morgens om 10.35 aan had zien komen en waarvan de aanhanger uren stil had gestaan, pas lossen. Ik schrok daar echt van.”

Resumerend. Bij het feit dat je überhaupt tijdens een hittegolf geen dieren zou moeten vervoeren, lijkt hier ook sprake van een hele slechte planning. Dit is absoluut onacceptabel. Dit slachthuis, waarvan we vooralsnog de naam niet noemen om deze klokkenluider te beschermen, doet naar de buitenwereld alsof ze met ventilatoren en sproeiers hittestress onder controle hebben. Maar dat hebben ze niet. Het zijn alleen maar mooie woorden.

De vee- en vleesindustrie is een totaal doorgedraaid systeem. De enige oplossing is het drastisch inkrimpen van de vee-industrie. Het ís een industrie waar dieren dingen zijn en als product behandeld worden. Het lijden van de dieren interesseert de mensen in de sector niet. Ons wel.

In de schokkende video hieronder kun je zien wat er zich afspeelde in de vrachtwagens. Mocht de video niet zichtbaar zijn is hij ook hier te bekijken:
.

.
Het blijft mij echt verbazen: hoe kan je slapen als je hier medeverantwoordelijk voor bent? Wij gaan in ieder geval een klacht indienen bij het slachthuis (voor wat het waard is) en melding maken bij de NVWA. En tot die tijd kan ik alleen maar denken hoe blij ik ben ik ben dat we richting de herfst gaan. Maar daarmee maak ik mijzelf natuurlijk ook alleen maar wat wijs. Want zolang de vee-industrie niet inkrimpt en we onze mentaliteit niet veranderen, zijn en blijven de dieren vogelvrij.
.

• Lees op AnimalsToday: Rapport NVWA (te) positief over hittestress zomer 2024
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

De Vlinderstichting haalt een rapport over bestrijdingsmiddelen in natuurgebieden offline na bedreigingen. Dit kan toch niet waar zijn? De waarheid is hard, maar het blijft de waarheid. Als je daar problemen mee hebt, omdat je blijft ontkennen dat menselijk handelen ons in de problemen brengt, is dat heel vervelend voor je. Maar om vervolgens de auteur thuis te bedreigen gaat alle grenzen te buiten van een beschaafde samenleving.

Opsporen en keihard aanpakken dit soort gedrag. Zo ga je in een samenleving niet met elkaar om. En waar komt die enorme emotie - want dat is het - nu eigenlijk vandaan? In het rapport staat dat er in beschermde natuurgebieden maar liefst 51 bestrijdingsmiddelen zijn gevonden. Voor het onderzoek werden monsters genomen in tien beschermde Natura 2000-gebieden. Onder andere op de Veluwe en Drunense en Loonse duinen zijn de bestrijdingsmiddelen aangetroffen. En dat is een dramatische conclusie, maar het wordt nog erger. Er zijn zelfs bestrijdingsmiddelen gevonden die al heel erg lang verboden zijn zoals DDT, oftewel dichloordifenyltrichloorethaan.

Het hart van de Veluwe

DDT doodt muggen en dat bleek zeer effectief om malaria te bestrijden. Het is daarna ook op grote schaal toegepast op gewassen in de 'strijd' tegen andere insecten. Toen onderzoek aantoonde hoe schadelijk dit gif is, volgde in Nederland al in 1973 een verbod op het gebruik van DDT. De stof is niet alleen zeer giftig voor insecten, maar ook voor amfibieën en vissen. En daar blijft het niet bij. Ook in de dieren die deze dieren eten is DDT aangetroffen. Dat blijkt onder andere uit onderzoek van het Louis Bolk Instituut en het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) naar de enorme teruggang van de gruttopopulatie. In 3 dode grutto's en 11 niet uitgekomen eieren werd DDT aangetoond. En nu is dit uiterst schadelijke gif niet alleen aan de randen van de natuurgebieden aangetroffen, maar zelfs tot in het hart van de Veluwe en andere natuurgebieden.

Het gif zit tot diep in de samenleving

Overigens is dit rapport dus pas de start van het onderzoek, waarin gekeken wat de impact van bestrijdingsmiddelen op insecten is en hoe lang dit doorwerkt. De Vlinderstichting heeft gelukkig laten weten door te gaan met dit ontzettend belangrijke onderzoek.

"Wetenschappelijke feiten moeten gepubliceerd kunnen worden.”

Maar heel eerlijk: dit zal vooral een bevestiging worden van feiten die we allang weten. Terug daarom naar de bedreiging. Er is aangifte gedaan bij de politie. Ik hoop dat de dader zo spoedig mogelijk ter verantwoording wordt geroepen en een flinke passende straf krijgt. Voor nu wens ik de leider van dit onderzoek alle sterkte en natuurlijk ook de bedreigde auteur. Een hart onder de riem steken lijkt mij het minste wat we kunnen doen, dus ik vraag om dit bericht zoveel mogelijk te delen. We laten bewezen feiten niet door bedreigingen onder het kleed vegen!

Bronnen:

• NOS
• NU
• Lees op AnimalsToday: ‘Deken van gif over het Nederlandse boerenland’
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Het vakantieseizoen is begonnen en dan denk ik toch weer aan de schokkende reportage die we vorig jaar publiceerden, over dierenpension D’Aanloop in het Drentse Darp. We kregen enorm veel meldingen binnen, die vooral aantoonden dat het niet om incidenten gaat, maar om structurele misstanden die al jaren voortduren. Toch is D'Aanloop nog altijd open.

We deden aangifte bij de politie en dienden een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor ondernemend Nederland (RVO), waarop de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) het dierenpension in Darp bezocht om de situatie in ogenschouw te nemen. Op schriftelijke vragen van House of Animals aan pensionhoudster Sharon B. van D'Aanloop is nooit door haar gereageerd.

D'Aanloop krap en vies

Bij deze inspecties werd meteen een waslijst aan overtredingen vastgesteld, in lijn met de binnengekomen meldingen. Zo werden in nagenoeg alle hokken te veel honden aangetroffen. De hokken waren te klein en door de slechte hygiëne een broedplaats van bacteriën en andere ziektekiemen.

In bijna alle kennels stonden kapotte harde plastic manden met scherpe randen. Ook was een groot deel van de kennels in dermate slechte staat dat ze makkelijk verwondingen bij de honden konden veroorzaken. De gevolgen hebben we gezien op beelden die we kregen toegestuurd: honden met verwondingen die daar door hun nietsvermoedende eigenaar waren achtergelaten tijdens de vakantie.

Hercontroles

Er werd een last onder dwangsom opgelegd, wat betekent dat de eigenaresse, Sharon B. de kans kreeg om de overtredingen ongedaan te maken. Maar iemand die al zoveel jaren op deze manier met dieren omgaat daar hebben wij weinig vertrouwen in. Helaas kregen we gelijk. Er werd schoongemaakt en opgeknapt, maar bij de hercontroles een half jaar later, werden nog steeds te veel honden in een kleine kennel aangetroffen.

Naast te kleine kennels was er in geen enkele kennel ook maar iets van verrijking te vinden, In de kennels waar meerdere honden zaten was vaak maar 1 mand aanwezig. In de kennels was geen of onvoldoende zachte bedding aanwezig voor de honden om lekker te kunnen liggen.

De eerder opgelegde dwangsom werd ingevorderd en een nieuwe opgelegd. En hoewel de inspectiedienst niet kon zien hoe er met de honden wordt omgegaan als er geen controlerende ogen aanwezig zijn, viel de inspecteur wel op dat de manden van de honden met weinig beleid in de kennels werden gezet. Ook bij de bange honden. Hij twijfelt dan ook of de medewerkers over de juiste kennis en vaardigheden beschikken om de honden te verzorgen.

Geschopt en geslagen

Wij weten door getuigenissen van ex werknemers dat er tegen de honden wordt geschreeuwd en dat ze worden geschopt en geslagen.

Ook is door de inspecteur op meerdere momenten vastgesteld dat de speelweides verdacht leeg waren. In de verklaring aan de inspecteur is aangegeven dat de honden 10-15 minuten in de speelweide verblijven. Maar zelfs die schamele minuten leken onwaarschijnlijk in de ogen van de inspecteur.

Ook weer dankzij de ex-medewerkers weten we dat het vermoeden van de inspecteur klopt. De honden komen nauwelijks op de speelweides.

RIP poes Mickey

En dan het afschuwelijke voorval met Mickey, die in de sluis voor het kattenverblijf werd doodgebeten door een hond uit de dagopvang.

Sharon B. beloofde plechtig dat ze erop zou toezien dat dit nooit meer kon gebeuren. Toch zaten er in februari opnieuw (of nog steeds) honden in de sluis.

De inspecteur nam contact op met een aantal eigenaren van honden die er waren opgevangen. Ook daar droop weer de lakse houding van de werknemers en de pensionhouder vanaf. Zoals bij een hond van 14,5 jaar oud. Van zijn baasje had hij een speciale mat van geheugenschuim meegekregen. In zijn kennel had hij alleen een kale, harde plastic mand.

D'Aanloop nog steeds open

Het pension is nog steeds open en nu de zomervakantie is begonnen maken wij ons opnieuw ernstig zorgen over de honden die er opgevangen zullen worden. Wij hebben er absoluut geen vertrouwen in dat het dit jaar wel goed zal gaan. We namen daarom zelf een kijkje in het pension, nog voor de drukke zomerperiode.

Drie grote honden in een te kleine kennel is het eerste wat mijn collega ziet. Ze hadden zeker niet alle drie een mand. Omdat het zo donker was konden we niet zien of er zachte bedding in lag, maar eigenlijk weten we daar het antwoord wel op. En dat is niet het enige.

Zo worden de honden in een pikdonker gebouw gehouden. De verlichting was midden op de dag gewoon uit (iets wat eerder ook al was vastgesteld door de inspecteur).

Opnieuw te veel honden?

Er werd ons verteld dat er in de zomermaanden maximaal 70 honden werden opgevangen. Met 47 kennels van dit formaat betekent dat dat er opnieuw te veel honden in de kleine kennels zullen zitten. Dat, of er worden dit jaar alleen kleine hondjes opgevangen. En natuurlijk deed Sharon er alles aan om vertrouwen te wekken:

“We doen het liefst zoveel mogelijk als ze thuis ook gewend zijn. Wij hebben ook allemaal kleedjes en mandjes.”

Ik denk aan die arme hond van 14,5 jaar oud. Geen speciale mat van geheugenschuim, maar een kale, harde plastic mand in zijn kennel.

Niet naar D'Aanloop

Wij laten niet los en beraden ons op de volgende stappen. En tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat mensen hun hond hier niet naartoe brengen.
.

• Documenten LID en RVO verkregen uit Woo-verzoek (pdf)
• Meer informatie: Mishandeling en verwaarlozing honden in dierenpension Darp (video)
• Lees Karen’s blog: Misstanden gaan door bij dierenpension in Darp
  .

©Karen Soeters | House of Animals

Om doodmoe van te worden. Het blijft een regelrecht drama bij notoire dierenverwaarlozer Sharon A. in het Friese Garyp. De LID nam er een paar weken geleden dieren in beslag, op basis van ons handhavingsverzoek. Toch lieten ze ook dieren achter. Die stonden op de boerderij van Sharon A., maar er kon blijkbaar niet worden vastgesteld dat ze van haar zijn. Dit is wat ze steeds doet, dacht ik nog. De toezichthouders ontlopen de moeilijke vragen en wijzen vooral naar elkaar.

Even ter herinnering. Onze Animal Crime Unit kwam haar op het spoor en ontdekte dat zij - ondanks het opgelegde houdverbod - nog altijd tientallen honden, katten, paarden, koeien, schapen en kippen had. Op Marktplaats werd volop geadverteerd met deze dieren.

Houdverbod

We dienden op 10 april een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) en hoorden later van de autoriteiten dat ze in hoger beroep was gegaan tegen de uitspraak. Dat betekent dat het houdverbod pas na dat traject in zou gaan. Dit blijkt echter niet te kloppen. Ze is niet in hoger beroep gegaan, wat betekent dat ze de rechtelijke uitspraak heeft overtreden. De uitspraak was daarover heel duidelijk: een voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden. Een van de voorwaarden was dat zij gedurende twee jaar geen dieren mag houden. Dat houdverbod heeft Sharon A. overtreden.

Naar aanleiding van ons handhavingsverzoek heeft de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) samen met Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) op 12 juni een inspectie uitgevoerd op het adres in Garyp, waarbij de meeste dieren in beslag zijn genomen. Naar we nu hebben begrepen niet op basis van het houdverbod, maar op basis van welzijnsproblematiek. Waarom er zo veel tijd heeft moeten zitten tussen ons handhavingsverzoek en de inspectie begrijp ik om te beginnen niet. Tuurlijk het is overal druk, maar net hier is het toch overduidelijk dat het gaat om een notoire dierenmishandelaar. Dode pony’s, verblijven vol ontlasting, uitgemergelde honden; het is maar een kleine greep uit wat deze dame op haar geweten heeft.

Wat ik echt schokkend vind dat er dieren zijn achtergelaten. Precies als bij hondenfokkers Jan P. en Kevin T. destijds. Als dieren er volgens de toezichthouders niet ernstig genoeg aan toe zijn grijpt niemand in. En dan is het een kwestie van tijd tot ook deze dieren ernstig verwaarloosd zijn.

Overleden onder de neus van toezichthouders

Toen we vanuit verschillende bronnen beeld kregen van ernstig verwaarloosde dieren, dacht ik aanvankelijk dat het om dieren ging die in beslag zijn genomen. Maar dat blijkt dus niet het geval. Hoe is dit mogelijk? Tot onze grote verontwaardiging horen we zelfs dat twee weken na de inspectie twee van deze verwaarloosde paarden zijn overleden. Ik kan het bijna niet geloven. En dus vragen we de LID om opheldering.

Contact met de inspecteur mogen we niet opnemen, want de LID wil niet samenwerken met House of Animals. En dus vragen we het de woordvoerder. Hij legt uit dat de LID alleen verantwoordelijk was voor de dieren van Sharon A. en dat de NVWA de conditie van alle paarden heeft laten bekijken door hun dierenarts. Maar wat heeft de NVWA in vredesnaam doen besluiten deze dieren niet mee te nemen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden moeten we dus weer bij de NVWA zijn. We sturen een mail met onze vragen en geven daarin ook aan dat we willen publiceren over deze zaak. Het antwoord luidt:

“U stelt vragen over een inspectie n.a.v. een handhavingsverzoek. Dat handhavingsverzoek is doorgeleid naar de LID en daarvan is House of Animals ook door ons op de hoogte gesteld. Vragen daarover kunt u stellen aan de LID.”

De toezichthouders wijzen dus naar elkaar en kunnen om juridische redenen niet ingaan op een individuele casus. Als het niet om dieren zou gaan zou ik nu echt zeggen: ik geef het op. Maar dat gaan we zeker niet doen!

Handhavers?

We weten inmiddels wie de eigenaar van de paarden is. En als ik de uitspraak van de rechter goed begrepen heb, mag Sharon A. helemaal niet voor dieren zorgen, ook als ze niet van haar zijn. Maar eigenlijk maakt dat allemaal niet uit. Feit is dat twee handhavende partijen hebben geïnspecteerd op een terrein van een notoire veroorzaker van dierenleed. Daar zijn deze verwaarloosde dieren aangetroffen, bekeken en weer achtergelaten. Ik kan dat niet begrijpen.

Mijn hart huilt voor deze dieren, die door de toezichthouders zo afschuwelijk in de steek zijn gelaten. Paarden voor wie hulp zo nabij leek, maar nooit kwam.
.

• Lees op AnimalsToday: Houdverbod dieren faalt als straf
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Nog steeds komen er meldingen binnen over de fokker en pensionhouder in Chaam. En iedere keer schrik ik weer van de verhalen, zeker als het ervaringen zijn van mensen die er ooit gewerkt hebben.  Onlangs vertelde een ex-medewerker ons over de vreselijke omstandigheden voor dieren in Chaam.

Een recente bericht beschreef de schrijnende omstandigheden waarin de dieren verkeerden, op het moment dat deze melder er werkzaam was. Alle beeld is gefilmd en gefotografeerd in Chaam:

“Ik moest elke ochtend de kennels natspuiten en daarna een sopje in de kennel gooien. Het spul dat je moest gebruiken was niet veilig. Op de bijsluiter stond dat je speciale kleren aan moest, mondmasker op moet en speciale handschoenen aan moet. Werd mij niet verteld, daardoor heb ik schade aan mijn longen en gebruik ik nu een puf. Ook kreeg ik lichte brandplekken op mijn armen en handen. Ook moest je na het sopje alles nog afspuiten met water, dit werd niet gedaan. Dit spul was waarschijnlijk ook niet juist voor de honden die daarop liggen.

In een grote, afgesloten loods zonder ramen, ventilatie of verwarming leven zo’n 35 fokhonden. Ze mogen slechts één keer per dag, gedurende vijftien minuten, naar buiten. Voeding is beperkt tot één keer per dag, waarbij een labrador hetzelfde krijgt als een teckel: een handje brokken. Meerdere honden, zijn ernstig vermagerd; hun ribben zijn duidelijk zichtbaar. ’s Winters is er geen verwarming; de honden slapen in plastic mandjes met scherpe randen. In de zomer gaan de deuren overdag open, maar ’s nachts is er geen enkele ventilatie of verkoeling."

"Bij verkoop worden pups op een grasveldje bij de ingang geplaatst, zonder hun moeder. Kopers zien dus niet in welke omstandigheden de moederhond moet leven."

"Ook is er een pension voor dagopvang en langere verblijven. Ook hier zijn de omstandigheden zeer zorgwekkend. Angstige honden die niet zelfstandig hun kennel in wilden, werden geschopt. Er is weinig toezicht, waardoor regelmatig vechtpartijen ontstaan. Medicatie wordt niet altijd toegediend, en honden krijgen verschillende soorten voer door elkaar. Medicatie wordt bewaard door het personeel zelf."

"De pensionhonden slapen in mandjes met kapotte, scherpe randen. Er wordt geen rekening gehouden met formaat of achtergrond van de dieren; drie honden uit verschillende huishoudens worden soms in één kennel geplaatst."

"De katten verblijven op een zolder zonder ventilatie. Ze worden nauwelijks verzorgd, krijgen te weinig voer en ontvangen geen aandacht. De hygiëne is erbarmelijk. Daarnaast houden zij twee paarden in een stal met een laag stro van ongeveer een meter hoog, volledig doorweekt met urine en uitwerpselen. Er wordt vrijwel niets schoongemaakt. De paarden krijgen amper hooi of ander voer.”

Bezwaar tegen afwijzing handhavingsverzoek Chaam

Haar verhaal komt overeen met de verhalen die we eerder hoorden van mensen die er gewerkt hebben. Maar de gemeente heeft ondertussen besloten dat de fokker het aantal honden mag uitbreiden - en heeft ons eerder ingediende handhavingsverzoek daarom ook afgewezen. Het is volstrekt onbegrijpelijk dat de gemeente iemand, die op deze wijze een bedrijf exploiteert, wil laten uitbreiden. De argumentatie hiervoor is niet te volgen en vooral ook niet transparant. Dus zijn we in bezwaar gegaan.

Aanstaande maandag 12 mei 2025 zal ons bezwaarschrift in de bezwaarschriftencommissie van de gemeente behandeld worden. Ook lopen er nog handhavingsverzoeken van ons bij de NVWA over dit dossier. De ellende is dus nog niet voorbij helaas.
.

•  Heb jij ook ervaring met deze fokker/pensionhouder en wil je je ervaring met ons delen, mail dan naar hondenhandel@houseofanimals.nl. Samen zijn we sterk voor de dieren!
• Lees Karen's blog op AnimalsToday: Gemeente Alphen-Chaam ga je schamen!
  .

©Karen Soeters | House of Animals

En weer een malafide hondenhandelaar minder, dankzij een hele fijne samenwerking met de dierenpolitie! Bij House of Animals kwamen de afgelopen tijd diverse tips binnen over pomerianen uit Oekraïne, verkocht door royal_pomerianian_nl in Zwolle. Oekraïne is een zogenaamd ‘derde land’, met speciale regels voor het importeren van honden. Maar daar trok deze malafide broodfokhandelaar zich niets van aan.

Een van de regels is dat een pup minimaal 12 weken na de geboorte een rabiësenting moet hebben gekregen. Ook moeten de pups daarna diverse controles ondergaan, zoals een zogeheten titercontrole. Deze moet worden uitgevoerd door een Europees erkend laboratorium en de uitslagen van deze titer moeten aanwezig zijn bij het dier. Als aan alle wettelijke eisen is voldaan, zal het hondje minimaal 7 maanden zijn voordat de pup naar Nederland kan komen. Maar de puppy’s die door deze handelaar verkocht worden, zijn veel jonger en dus illegaal. En dat is niet het enige.

Overtredingen

We zochten contact met de handelaar via Instagram en hoe kan het ook anders, via Marktplaats. Ruim twee weken lang zijn er foto’s en filmpjes gedeeld en zijn we op de hoogte gehouden van de lange reis vanuit Oekraïne naar Nederland. We kregen een steeds beter beeld van hoe de handelaar te werk gaat. De fokker in Oekraïne brengt de dieren naar Nederland, of ze worden de grens over gebracht en opgehaald door de fokker. Op de foto’s die we toegestuurd krijgen zien we de hondjes los op de voorstoel zitten. Dat is weer een overtreding dit keer van de Europese transport verordening.

We weten dat de paspoorten onjuist zijn ingevuld en ook dat deze handelaar bedrijfsmatig handelt, maar voor zover wij weten geen bedrijfsmatig Uniek Bedrijfsnummer (UBN) heeft. Er vindt ook geen registratie plaats van de puppy's conform de wetgeving. Naar ons weten worden de puppy’s ook niet door een dierenarts gezien in Nederland.

Inbeslagname pomerianen

Tijd dus om contact te zoeken met de politie en onze bevindingen te delen. Zo ontzettend fijn om te zien hoe adequaat de dierenpolitie dit heeft opgepakt. Op maandag 17 maart is er een inval geweest bij de handelaar. De zes aanwezige puppy’s zijn in beslag genomen.

We hebben van de handelaar zelf begrepen (waarmee we nog even contact hadden) dat de inbeslagname niet zonder slag of stoot plaatsvond. Maar ook al lijkt de fokker verdrietig te zijn om de dieren, dit is ordinaire broodfokhandel waar de puppy’s voor de zoveelste keer de dupe van zijn. House of Animals doet daarom aangifte tegen deze handelaar. De politie zal strafrechtelijk proces-verbaal maken en de zaak naar het functioneel parket sturen. Laten we vooral hopen op een gepaste straf!
.

• Lees op AnimalsToday Karen's blog: Rot in het broodfokvak nu eindelijk gestopt? 
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Niet van alle onderzoeken die we doen maken we een reportage. Zo kregen we een tijdje geleden een melding over een ziek en niet goed gesocialiseerd hondje, aangekocht bij een fokker in het Brabantse Soerendonk. Na een eerste gesprek gingen alle alarmbellen af. We startten een onderzoek, naar wat een ouwe rot in de broodfokkerij blijkt te zijn.

Al snel werd via wat speurwerk op Marktplaats duidelijk dat het hier niet om een 'gelegenheidsnestje' gaat, zoals de fokker de koper deed geloven, maar dat we hier te maken hebben met een broodfokker. Een ouwe rot zo blijkt, die het niet zo nauw neemt met de regels.

Op de locatie waar de fokker zit, mag volgens het bestemmingsplan geen bedrijfsmatige fokkerij plaatsvinden, dus we doen een handhavingsverzoek bij de gemeente Cranendonck. En wat is het fijn als een gemeente snel en adequaat handelt, zoals in dit geval.

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Pure broodfok

De gemeente Cranendonck, waar Soerendonk onder valt, ging vrij snel na ons verzoek op controle en nam de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) daarbij mee. De bevindingen bevestigen precies wat we al vermoedden. Geen Uniek Bedrijfsnummer (UBN) en de administratie is niet op orde. Ook heeft de fokker geen vakbekwaamheidsdiploma.

Op het moment van de controle zijn er zestien honden aanwezig, waarvan 1 drachtige en waaronder 6 puppy’s. Tel daarbij op dat over de jaren 2022 tot en met 2024 maar liefst 124 puppy’s zijn geboren. Dat kan je toch geen gelegenheidsnestje meer noemen? Dit is pure broodfok!

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

En de omstandigheden waaronder de dieren worden gehouden? Bekijk de begeleidende foto’s uit het inspectierapport en oordeel zelf.

[FOTO'S TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Ouwe rot

Na nog wat speurwerk blijkt deze fokker een zogenaamde 'ouwe rot' in het broodfokvak te zijn. Al in 2009 werden er doodzieke hondjes verkocht. Dat blijkt uit een uitzending van John van den Heuvel, die 15 jaar geleden ook op dit adres is geweest en de fokker confronteerde. De verkoper was toen nog een vrouw. Wat blijkt? Het was de ex-vriendin van de man die de puppy’s nu verkoopt vanaf dit adres. Maar volgens eigen zeggen is zij nog steeds de drijvende kracht achter de fokkerij. Zijn ex regelt alles omtrent het verkopen van de pups. De man zelf verdient wat bij met het verkopen van de hondjes en het repareren van auto’s, zegt hij.

Bekijk de bewuste uitzending van John van den Heuvel hieronder:
.

Longontsteking en hartruis

Dus al in 2009 werden er doodzieke puppy’s verkocht. De dieren werden met 5-6 weken bij hun moeder weggehaald en waren dus veel te jong om te verkopen, met alle gevolgen van dien voor de hondjes. Een gedupeerde vertelt in de uitzending dat haar hondje verkouden zou zijn volgens de fokker. In de woonkamer lag slechts een klein kussen voor alle honden. Het bleek een longontsteking en het hondje had een hartruis. Een week later was het diertje dood.

Ook toen vonden gedupeerden hun puppy’ via Marktplaats. En ook toen sprak John van den Heuvel over een bouwvallige boerderij, waar volgens de fokker op dat moment verbouwd werd, vandaar de rommel…

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Deze fokker moet voor eens en altijd gestopt worden. De eigenaar heeft bewaar aangetekend tegen het voornemen op handhaving. Ik ga er vanuit dat dit standhoudt en dat het einde van 15 jaar dierenleed nu eindelijk in zicht is. Met veel dank aan een zéér doortastende gemeente Cranendonck!

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

En het is weer zover. In televisieland is de creativiteit tot een nulpunt gedaald omwille van kijkcijfers en reclame-inkomsten. Zet daar een nijpend gebrek aan ethisch besef naast en je hebt de uitzending van SBS6-programma No Way Back VIPS, van 7 februari 2025.

In dit programma worden BN'ers uitgedaagd hun grenzen te verleggen en uit hun comfortzone te gaan. Hartstikke leuk natuurlijk als je ervan houdt, maar niet als dat ten koste gaat van een dier. In de uitzending van 7 februari j.l. is te zien hoe een kip die opgesloten zat in een klein vogelkooitje overhandigd wordt aan de deelnemers. Vervolgens wordt het dier twee dagen lang wiebelend en veelal scheef hangend meegezeuld. Dit is al een eerste overtreding van de wet: de onnodige stress en angst die de kip moet ondergaan omwille van de kijkcijfers.

 

Dieptrieste televisie

Na bijna twee dagen onnodige kwelling is dan zover. Ray Klaassens geeft de instructies aan Dennis Weening en Tim Kimman voor het slachten van de kip. Niet alleen dieptrieste televisie, maar ook een overtreding van de wet. Een dier moet namelijk bedwelmd worden voor de slacht. Maar dat doen ze niet. Met een mes snijdt Tim de hals van de kip door, terwijl Dennis het dier in bedwang houdt. In doodsangst probeert de kip zich nog los te rukken, maar dat lukt natuurlijk niet. Dennis:

“Het liefst eigenlijk had ik hem wel vrijgelaten. Maar ja, weet je, je gaat ook geen voedsel verspillen.”

Nou Dennis, een kip is in de basis helemaal geen voedsel; het is een dier, een individu met intrinsieke waarde, gevoelens, de wil om te leven, emoties, angst... moet ik nog even doorgaan?

Tim Kimman zegt dat een kip slachten hem helemaal niets doet. Dat is simpelweg zorgwekkend. Als het leed en doden van een individu, of dat nu een mens of een dier is, je helemaal niets doet, dan zegt dat iets over hoe je in het leven staat. En Dennis: leed vergelijken is ook nooit een goed idee. Leedconcurrentie nodigt uit om nooit een standpunt in te hoeven nemen, want er is altijd wel iets ergers te verzinnen.

Waarom hield je je mond?

Tot slot Isadee Jansen, Janice Blok en Tess Milne: waarom hebben jullie niks gezegd? Waarom hield je je mond toen dit arme dier twee dagen werd rond gesjouwd in dat veel te kleine kooitje? En waarom zei je niets op het moment van de slacht en ben je gewoon weglopen omdat je het niet wilde zien? Omdat je bang bent voor je eigen reactie, omdat je zo moe bent van de tocht... Ik kan dat echt niet begrijpen. En ik vind daar heel veel van.

De feiten op een rijtje? Na bijna twee dagen onnodige kwelling werd de kip op instructies van oud-commandant Ray Klaasens door Dennis Weening en Tim Kimman op een onwettige manier gedood. Het beeldmateriaal zou moeten worden opgevraagd om al het onnodige leed goed te kunnen zien. Want de programmamakers laten de doodsstrijd van het dier maar ten dele zien, al is het gespartel van de kip tijdens het doden duidelijk nog wel te zien in aflevering 7.

Alles voor de kijkcijfers

Dat deze kip voor dit commerciële amusementsprogramma moest lijden was natuurlijk geheel onnodig en diende al helemaal geen redelijk doel. Tenzij je zo verward bent dat je kijkcijfers scoren een redelijk doel vindt om een dier te kwellen - en daarmee je eigen populariteit op te krikken ten koste van een dier.

Om de zoveel tijd steekt dit dierenmisbruik de kop op. Zoals ook in het programma Echte meisjes in de jungle van RTL5. Ook daar moesten de deelnemers een kip slachten. En ook daar kwamen klachten over, tot Kamervragen aan toe. Negatieve aandacht is ook aandacht, lijken ze te denken. Alles voor de kijkcijfers.
.

• Lees op AnimalsToday: Tienduizenden legkippen aan lot overgelaten na uitruimen stallen (video)
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Graag wil ik jullie deelgenoot maken van een gesprek aan de House of Animals lunchtafel. De afgelopen dagen was ik in Athene en dus hoorde ik later pas het verhaal over de kip van Cil.

Mijn lieve collega Cil past op de kippen van haar vriend, want die gaat een paar dagen op vakantie. De dag van vertrek blijkt een van de twee dames gegrepen door een hond. Het leek in eerste instantie mee te vallen, maar op verzoek van haar vriend toch nog graag een keer goed checken. De kippen zitten ‘s avonds in een binnenverblijf en de gegrepen kip is aan het eten. Niks aan de hand zo lijkt het, maar Cil wil haar toch even goed inspecteren onder een lamp dus neemt ze haar mee naar binnen. De zijkant lijkt onder het eten te zitten.

De kip van Cil

Dus de kip wordt in de wasbak gezet en zachtjes probeert mijn collega het eten van haar af te spoelen. Dat blijkt een hele klus, want onder al dat eten blijkt een enorm gapende wond. De schrik is groot, want het is al laat en wat nu? Dus wordt collega Lizet gebeld. Zij is net gezellig met vrienden in het café, maar dit is een dier in nood en eigenlijk ook een collega in nood, dus alles aan de kant. Er worden verschillende dierenartsen gebeld, maar de een na de ander vraagt een kip? Ja echt een kip. Daar kan je voor langskomen maar dan kunnen we alleen euthanaseren. Serieus? Wat een triestheid.

Sandra van Red een Legkip bellen voor advies? Het werd later en later. Collega’s Cil en Lizet hebben inmiddels een hotline van telefoongesprekken en app-berichten met foto s en filmpjes van de kip en haar verwondingen. Ze lijkt rustig te eten en dus besluiten Cil en Lizet de kip binnen warm in een doos te zetten en morgen verder te kijken. Om de wond zit inmiddels een stuk t shirt gebonden en zo moet ze de nacht toch door kunnen komen. En dat doet ze.

Operatie gelukt

Inmiddels heeft Sandra van Red een Legkip foto’s bekeken en zij ziet het meteen. Het is de krop. Moet op te lossen zijn. Nu wordt de dierenarts van de honden van Cil en Lizet gebeld en die ziet het gelukkig zitten om de kip te opereren. Ja hoor, kom maar langs. En dus wordt er een taxi besteld en gaat Cil met de doos met de kip erin op weg naar de dierenarts. Het dier wordt onder narcose gebracht en even later het verlossende woord de operatie is gelukt.

Inmiddels leven vrienden en zelfs familie van Lizet op Ibiza mee met de kip. En omdat ik een paar dagen weg was zag ik aanvankelijk alleen een foto van Lizet met een ei bij de dierenarts. Ik dacht nog, geen idee waar dit over gaat, maar dat hoor ik later wel. Ik weet het nu. De kip heeft blijkbaar tijdens de narcose een ei gelegd.

Een individu

Heel dit verhaal hoorde ik dus pas voor het eerst tijdens de lunch na terugkeer uit Griekenland. En het raakte mij diep. Niet alleen door de manier waarop mijn collega’s in geuren en kleuren vertellen in alle eerlijkheid en dus ook met alle tranen die er gevloeid zijn. Ook omdat ik denk ook aan de enorme stal waar ik laatst was. Waar tienduizenden kippen dicht op elkaar leven. Waar het individuele dier niet bestaat. En waar al helemaal nooit een dierenarts zal komen behalve als de vogelgriep weer eens is uitgebroken.
.

.
Ondanks sombere gedachten over de pluimveehouderij in ons land wil ik de blijdschap en opluchting van mijn collega’s niet verpesten en dus kijken we samen minuten lang naar een kip die stil zit voor de camera (zie bovenstaand filmpje). Het leukste komt echt nog, zegt Lizet. Wat is het toch een enorm cadeau om samen met zoveel mensen te mogen werken die op deze manier naar dieren kijken. Later op de dag denk ik weer aan de kip van Cil. Hoe zou het met haar zijn? Dus ik app haar: 'Is de kip oké?' Haar antwoord? 'We zitten aan de wijn.'
.

Voor een kip is haar leven net zo belangrijk als ons leven dat voor ons is. En voor de dieren, maar ook voor mij persoonlijk, zijn mijn collega’s meer dan goud waard.

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl