Wat een ongelofelijk drama toch weer met die arme konikpaarden in Oosvaardersveld-Zuid. Het moest tot een rechtszaak komen om Staatsbosbeheer te doen inzien dat de alom aanwezige grote klis ervoor zorgt dat het gebied absoluut ongeschikt is voor de paarden. De plant heeft stekelige zaadbollen en die blijven in de manen van de dieren hangen. Dat kan tranende ogen, oogontstekingen en blijvend oogletsel veroorzaken.

En nu kondigde Staatsbosbeheer dus aan, dat na grondig onderzoek de 70 konikpaarden in het gebied weg moeten. Zinnige beslissing natuurlijk met zo'n plant, maar dan staat er ergens ook nog even genoemd:

“Na populatieverkleining van ongeveer 15 paarden wegens regulier kuddebeheer verhuizen circa 55 paarden voor tijdelijke opvang naar Lauwersmeer."

Oké, even terug naar dat 'reguliere kuddebeheer': dat zijn gewoon mooie woorden voor het ordinair slachten van de dieren. Nog zoiets:

“De verhuizing naar het Lauwersmeer geeft ons meer tijd om een ander geschikt natuurgebied in binnen- of buitenland te vinden.”

Dat staat ook in het bericht van Staatsbosbeheer. Onbegrijpelijk als je het mij vraagt. In 2019 moest er ineens een plek voor 150 paarden worden gezocht. Dat werd, zo was te lezen, een enorme zoektocht. Uiteindelijk waren er twee locaties gevonden. Er gingen 150 paarden naar Wit-Rusland en 29 paarden vonden een nieuw thuis in Spanje. Maar binnen een paar maanden werden de eerste beelden gepubliceerd van magere paarden die bijgevoerd moeten worden.

Nu blijven de paarden dus tijdelijk in Lauwersmeer, zodat Staatsbosbeheer rustig kan nadenken over een nieuwe locatie. Probleem tijdelijk opgelost zou je denken, maar helaas. De gemeente Noardeast-Fryslân is naar eigen zeggen ‘overdonderd’. De verplaatsing van de paarden stuit zelfs op ongeloof bij de gemeente en is nooit besproken, zegt wethouder Pieter Braaksma. Hij vreest voor het dierenwelzijn en de landbouw in het Lauwersmeergebied. Hij wil dan ook dat de paarden weer worden weggehaald:

"Het is gewoon slecht beleid. Er zijn te veel konikpaarden in dat gebied. Uiteindelijk moet je ieder jaar weer handhaven. Dan worden ze hier naartoe gebracht, maar voor hoelang? Ik denk dat de paarden uiteindelijk toch geslacht worden."

.

Ik vrees dat hij daar gelijk in heeft. Een enkeltje slachthuis is maar al te vaak een makkelijke oplossing. Zoals in 2021. Door het gedrag van bezoekers aan het Oostvaardersveld, meende Staatsbosbeheer dat 29 konikpaarden naar de slacht moesten omdat ze ‘opdringerig’ waren geworden. De kudde werd regelmatig aangehaald en gevoerd door wandelaars, die ervoor zorgden dat de paarden mensen te veel gingen vertrouwen. Met desastreuze gevolgen voor de dieren.

Ik vraag mij dan af of er echt geen andere plek te vinden was waar de paarden naartoe konden? Of kwam het de beheerder wellicht heel goed uit dat de dieren ‘opdringerig’ waren? Heeft men een stok gevonden om de hond te slaan, omdat men voorzag dat er opnieuw te veel paarden in het gebied waren om zonder honger de winter door te komen? Wie het weet mag het zeggen. Maar het bewijs van totaal wanbeleid ten koste van deze dieren is onomstotelijk. De grote vraag blijft: wanneer stopt dit drama nu eindelijk?

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Afgelopen week was ik weer eens op bezoek bij stichting Red een Legkip. Normaal is het energie opsnuiven als ik tussen de kippen zit. Maar deze keer waren er net nieuwe geredde legkippen binnengekomen. Ook al heb ik vaker gezien hoe afschuwelijk deze dieren eraan toe zijn, toch raakt het iedere keer weer diep vanbinnen.

Deze dieren komen uit de scharrelindustrie. Maar wist je dat er in Nederland ook nog 4 miljoen kooikippen leven? Omdat de legbatterij in 2012 in Nederland is afgeschaft lijkt het misschien alsof het zoveel beter is geworden voor de dieren hier maar Nederland zou Nederland niet zijn als we daar niet een hele dieronvriendelijke oplossing voor hadden bedacht. We noemen het koloniehuisvesting. Dat klinkt toch best gezellig. Nou ik kan je vertellen dat is het niet. Wetenschappers bevestigen dat de situatie in dit houdsysteem net zo erg is voor de dieren als in de legbatterijen. En het argument dat we zo voorop lopen qua dierenwelzijn is ook hier weer een wassen neus. In Frankrijk en Duitsland is deze vorm van huisvesting namelijk al verboden.

En dan te bedenken dat kippen zulke bijzondere, grappige, maar ook hele slimme dieren zijn. Zo eten ze gras alsof het spaghetti is. Echt zo grappig om te zien. Ze zijn ook dol op stofbaden. Heerlijk kunnen ze daarin rollen en fladderen, om uiteindelijk in een zelf gegraven kuiltje een tukje te doen. En dat doen ze niet zo maar. Het stof zorgt ervoor dat de isolatie van de veren op peil en worden parasieten bestreden.

Het is gebleken dat kippen die hun hele leven in een klein hokje gezeten hebben als eerste een stofbad nemen zodra ze de kans krijgen. Als je genoeg tijd tussen de kippen doorbrengt hoor de enorme variëteit aan geluiden die deze dieren kunnen produceren. Van ‘simpel’ tokken naar hun kuikens, tot het waarschuwen van andere kippen waar voedsel te vinden is.

Als ze genoeg ruimte hebben dan rennen en springen ze met ontzettend veel plezier. Daar moet ik dus weer even niet aan denken als ik die arme scharminkels in mijn handen heb en bedenk hoe het afgelopen 1,5 jaar voor deze dieren eruit heeft gezien.

In een natuurlijke omgeving zal een moederkip trouwens ook kakelen naar haar kuikens voordat ze uit het ei zijn gekropen. Op hun beurt piepen de ongeboren kuikens terug naar de moeder, en naar elkaar. Dat is kippen in de industrie trouwens niet gegund, omdat ze hun eieren niet zelf mogen uitbroeden. Dit gebeurt in de incubator.

En zoals ik al aangaf ze zijn ook heel erg slim. Ze hebben zelfs kenmerken vergelijkbaar met die van primaten. Ze zijn in staat om complexe problemen op te lossen, oorzaak en gevolg te begrijpen, kennis door te geven, zelfbeheersing te tonen en ze maken zich zorgen over de toekomst. En ze hebben een heel goed geheugen. Zo kunnen ze wel 100 individuen herkennen en onthouden, waaronder ook mensen.

Als je dan nog eens goed naar de foto’s kijkt, dan kan je toch maar tot 1 conclusie komen? Hoe is het mogelijk dat wij mensen op zo’n barbaarse manier met dieren omgaan?

Wil je zelf een of meerdere geredde legkippen adopteren? Kijk dan op de website van Red een Legkip voor alle informatie.

©Karen Soeters | House of Animals

Komt er dan toch een eind aan de slacht van hoogdrachtige dieren? Dat schreef ik ruim zeven jaar geleden. Dát was nog eens goed nieuws! Heel eerlijk: tot ik de beelden zag had ik geen weet van deze gruwelpraktijken. Zoals vaak dacht ik dat deze misdrijven aangepakt werden. Het vervoeren en slachten van bijvoorbeeld een hoogdrachtige koe, met een vrijwel voldragen kalf, is een misstand die je niet in de moderne tijd zou verwachten en zeker niet mag accepteren.

Ook staatssecretaris Van Dam was destijds van mening dat er een einde moest komen aan het slachten van hoogdrachtige dieren. In een brief die hij naar de Tweede Kamer stuurde, stond dat er een wettelijk verbod kwam voor varkens, paarden, runderen, geiten en schapen.

Slacht van hoogdrachtige dieren

Tot op heden is het verboden om koeien te transporteren waarvan de dracht meer dan 90 procent is gevorderd. Om dat in perspectief te zien: een mensenbaby is levensvatbaar vanaf 6 maanden, dus vanaf ruim 60 procent van de zwangerschap. In het verlengde hiervan kan je stellen dat een kalfje ook veel eerder levensvatbaar is dan de wettelijke grens van 90 procent. Als een levensvatbaar kalfje uit de dode moederkoe gehaald wordt, stikt het jonge diertje. Deze doodstrijd kan wel 20 minuten duren.

Met de sector zou Van Dam afspraken maken om te voorkomen dat hoogdrachtige dieren naar het slachthuis gingen. En dat afspraken met de sector wederom tot niets leiden blijkt maar weer, toen ik de schokkende publicatie van de NVWA eind juli dit jaar las. Vorig jaar zijn maar liefst 114 keer vrijwel volgroeide kalfjes aangetroffen in koeien die geslacht werden. Daarbij ging het hier ook nog eens om steekproeven en alleen over dieren waarvan de draagtijd dus meer dan 8 maanden was. Jongere ongeboren, maar levensvatbare dieren zijn niet meegerekend. Ik word letterlijk misselijk als ik aan de lijdensweg van de moeders en hun ongeboren, maar voldragen nakomelingen denk.

In 2022 liet de NVWA weten dat de handhaving op deze gruwelijke misdrijven werd aangescherpt. Veehouders konden strafrechtelijk vervolgd worden wanneer zij een hoogdrachtig rund naar het slachthuis vervoerden. Alsof strafrechtelijke vervolging van dit misdrijf iets nieuws was. Ik heb langlopende contacten met klokkenluiders. Zij vertelden mij dat het functioneel parket van het Openbaar Ministerie in Zwolle deze misdrijven jaren eerder al met succes aanpakte. Het was grove mishandeling om runderen met een bijna voldragen kalf op transport te zetten en te laten slachten.

Geen dossiers meer

Daarna wilde de officier van justitie alle soortgelijke zaken aangeleverd hebben van de NVWA, om die ook strafrechtelijk te kunnen vervolgen. Maar de toenmalige dierenwelzijnsteams, nu de afdeling Dier, die destijds het proces-verbaal voor het OM aanleverden kregen geen dossiers meer. Je zou kunnen denken dat er geen hoogdrachtige dieren meer waren aangevoerd, maar gezien de informatie die nu naar buiten komt was dat duidelijk niet het geval. Wat kan dan in vredesnaam de reden zijn om niets te doen?

En dan denk je dat het niet meer gekker kan worden, tot je in de recente verklaring van de NVWA leest dat strafrechtelijk vervolgen in de praktijk niet goed uitvoerbaar was. Hoezo niet???

“We hebben hier met interne en externe partijen zorgvuldig over gesproken. Dit heeft uiteindelijk tot het besluit geleid om te handhaven via het bestuursrecht. De uiteindelijke keuze voor een effectieve aanpak van deze overtredingen, heeft meer tijd in beslag genomen dan voorzien. Met als gevolg dat er op slachthuizen sinds 2022 weliswaar rapporten van bevindingen zijn geschreven voor het vervoeren van vermoedelijk hoogdrachtige runderen, maar dat deze nog niet zijn verwerkt.”

Transport en slacht van hoogdrachtige dieren is niet vervolgd door bureaucratie. Smoezen, vertragingstactiek, vriendjespolitiek; alles komt weer voorbij. Jaar in, jaar uit. De NVWA klinkt als een afgedraaide plaat die tot vervelends aan toe blijft hangen op hetzelfde punt. Daar luister je op den duur niet meer naar.

Schuldigen aanpakken!

House of Animals gaat in tegenstelling tot de NVWA wél door totdat dit stopt! Dus ik ga een Woo-verzoek indienen. Maar het duurt meestal lang voordat je de juiste informatie krijgt. Daarom bij deze ook een oproep aan het OM, om de NVWA aan te sporen deze misdrijven met grote spoed strafrechtelijk aan te pakken! Veehouders die dit misdrijf op hun geweten hebben, zijn misdadigers schuldig aan ernstige dierenmishandeling. Daar staat inmiddels een gevangenisstraf op van maximaal 5 jaar. Als we daar een levenslang houdverbod aan toevoegen, dan moet je eens kijken hoeveel hoogdrachtige dieren er nog in het slachthuis eindigen.

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Veel mensen genieten vandaag van een tropisch hete, zomerse dag. Maar voor dieren in de vee-industrie brengt het warme weer vooral nóg meer ellende, in hun toch al vaak trieste bestaan. Na een leven op elkaar gepropt in stallen, volgt het transport naar het slachthuis. En ook al wordt er al jaren gesproken over hard ingrijpen bij hittestress; de praktijk laat zien dat het loze woorden zijn geweest.

De industrie draaiende houden en zoveel mogelijk geld verdienen. Daar gaat het om. Dat blijkt wel weer als we onderstaande beelden toegestuurd krijgen, door iemand die vaker voor ons filmt. De beelden zijn op verschillende locaties en tijdstippen gemaakt. En ja, in Nederland, niet ver van een groot en bekend slachthuis, niet eens bij zulke hoge temperaturen als vandaag. De NVWA is nergens te bekennen.
.

 

Loze woorden

Hoe vaak moeten dierenbeschermers dit soort beelden vastleggen, voordat men eindelijk ingrijpt om de industrie zich aan de wet te laten houden? Ik hoor vooral loze woorden en mooipraterij over het eigen handelen (falen!), als reactie op misstanden. Daarom belde ik met Lesley Moffat, oprichter van Eyes on Animals. Zij controleert met haar organisatie al jaren diertransporten en ik wil weten wat zij van de beelden vindt:

"De beelden van varkens die in overvolle vrachtwagens worden vervoerd, zijn verontrustend. Door de hoge belading kunnen de dieren hun warmte nauwelijks kwijt en hebben ze geen enkele vrijheid om te kiezen waar en hoe ze willen liggen of lopen. Hoewel hittestress vaak gepaard gaat met duidelijk zichtbare symptomen, zoals wijd opengesperde bekken en schuimvorming, is het feit dat deze dieren überhaupt in dergelijke omstandigheden moeten verkeren al problematisch."

.

 

Uitbuitend

Lesley Moffat van Eyes on Animals vervolgt:

"Dit type landbouw is uitbuitend in plaats van wederkerig. De varkens komen uit megastallen, waar ze hun hele leven binnen verblijven, op roostervloeren boven hun eigen stank, zonder ooit de mogelijkheid te hebben om te wroeten in de aarde. Met geknipte staarten en altijd in krappe omstandigheden. En nu, op hun laatste dag voordat ze worden verwerkt tot voedsel, worden ze opnieuw in overvolle en onaangename omstandigheden vervoerd naar het slachthuis. Kort daarna worstelen ze 20-30 seconden lang om te sterven in CO2-gas. Geen enkel moment van vreugde. De mens kan beter doen voor de dieren!"

Wie is het daar nou niet mee eens? Dat vraag ik mij serieus af. Maar vandaag en morgen passeert op veel plaatsen het kwik de tropische 30 graden. En dus zou er niet 1 transport op de weg moeten zijn, want voor dieren is deze hitte een hel.
.

Eigenlijk gaat het niet eens om die 30+ graden. Ook bij veel lagere temperaturen kan al hittestress optreden, zoals Lesley Moffat van Eyes on Animals uitlegt. En er is nog veel meer ellende onderweg, zoals overvolle transporten met varkens die elkaar niet kennen. Dit is verboden, maar niet waterdicht te controleren. Rangordegevechten tijdens het transport kunnen leiden tot zeer ernstige verwondingen.

De mens kan het niet alleen beter doen voor de dieren; het is onze morele plicht om het veel beter te doen.
.

©AnimalsToday.nl Karen Soeters - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Jan P., de 'horrorfokker uit Eersel’, verkoopt weer honden. House of Animals Investigations ontdekte een advertentie van de fokker op Marktplaats, waarin hij Shih tzu pups te koop aanbiedt onder de naam JP. De advertentie is op 20 juli online gezet.

Het telefoonnummer van het account op Marktplaats is van Stefanie D., de ex-partner van Jan. House of Animals heeft meteen gereageerd op de advertentie, waarin wordt vermeld dat de puppy’s zich in Bergeijk, Noord-Brabant bevinden. Uit het gesprek via Marktplaats met de fokker, blijkt echter dat je de hondjes moet ophalen in België. Het adres dat JP doorgeeft, komt overeen met het adres van de villa van Jan P. in Retie, provincie Antwerpen.
.

België

Op de vraag waarom de kopers naar België moeten, terwijl in de advertentie een Nederlandse plaats staat vermeld, antwoordt JP ‘Omdat n Belg niet op marktplaats kan’. In België is het verboden op internet te adverteren als je geen officiële fokker bent met een HK-nummer. In de advertentie wordt een UBN genoemd, maar dat nummer is niet van toepassing voor een fokker in België. Uit de communicatie van Jan P. met House of Animals blijkt dat in ieder geval 1 puppy is verkocht. Karen Soeters:

“Het is ronduit schokkend dat deze man gewoon doorgaat in België, na het spoor van ellende dat hij heeft achtergelaten hier in Nederland. Ik kan niet wachten op de strafzaak, op basis van de aangifte die we tegen hem hebben gedaan. De enige manier om hem te stoppen is een levenslang houdverbod en liefst een hele lange gevangenisstraf. Misschien gaat hij dan nadenken over het intense dierenleed dat hij heeft veroorzaakt.”

Jan P. moet offline

House of Animals gaat met de Belgische politie bespreken wat de mogelijkheden zijn om Jan P. ook daar een halt toe te roepen. Karen Soeters:

“Ook de rol van Marktplaats hierin is ronduit stuitend. Marktplaats zou een account van iemand die een houdverbod heeft offline moeten halen.”

Horrorfokker verliest rechtszaak

Recent verloor de horrorfokker een rechtszaak die hij tegen de gemeente Eersel en House of Animals had aangespannen. Jan P. was naar de rechter gestapt, omdat hij het niet eens is met de gemeente. Op het terrein waar zijn bedrijf zat mogen volgens het bestemmingsplan geen hondenfokkerij en hondenpension gevestigd zijn. Ook had hij bezwaar ingediend tegen House of Animals als belanghebbende in deze zaak. Maar de rechter veegde alle argumenten van tafel en Jan P. verloor op alle punten:

“De stichting [House of Animals - red.] wil dieren beschermen, hun belangen behartigen en het dierenwelzijn bevorderen en daarom is zij wel degelijk partij.”

Begin juli bepaalde het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) dat Jan P. in totaal 86.200 euro aan opgelegde dwangsommen moet betalen. Dankzij het undercoverwerk van House of Animals Investigations kwam bij hondenfokker ‘Kwispel Enzo’ een berg dierenleed en misstanden boven, wat leidde tot het roemloze einde van de horrorfokker uit Eersel. House of Animals richt alle pijlen op eenzelfde afloop in België, aldus Karen Soeters.
.

• Lees op AnimalsToday: Horrorfokker Jan uit Eersel moet alle dwangsommen betalen
  .

©2024 House of Animals

Het blijft maar doorgaan. Hij is failliet verklaard en heeft meer dan twee miljoen euro aan schulden. Ja, helaas gaat het weer over Bert’s Animal Verhuur uit het Gelderse Appeltern. Hij blijft proberen om geld te verdienen over de rug van dieren, met volledig medeweten van zijn curator, die het zelfs verdedigt. Terwijl bekend is dat Bert R. dieren afschuwelijk verwaarloost en doelbewust uitspraken van de rechter negeert.

House of Animals kwam in contact met mensen die via internet een hond kochten bij Bert. Iedere keer zien we advertenties op Marktplaats verschijnen waarin honden door hem worden aangeboden. Hij is actief onder verschillende namen, waaronder Bert, Anne, Marjo, Wesley en Bobbie. Dat de curator hiermee akkoord gaat is bekend en hij moedigt de verkoop van de niet gesocialiseerde dieren zelfs aan, zo valt in het faillissementsverslag te lezen. Inmiddels hebben zich twee kopers bij ons gemeld en hun verhalen zijn om te huilen.

De leugens van Bert

Bert vertelde aan een van de kopers dat hij Rob heet en in scheiding lag met zijn vrouw Anne. Hij zou daarom tijdelijk bij zijn moeder wonen en dat was de reden waarom hij hond Kees moest verkopen. Kees blijkt een extreem angstige hond. Hij was vervuild en slecht verzorgd.

Bij thuiskomst drinkt Kees eerst 1,5 liter water. Die nieuwe baasjes vermoeden dat de hond is uitgedroogd en ondervoed. Dat wordt bevestigd door de dierenarts. Het medische dossier heeft House of Animals in handen. De bekkenbespiering van Kees is mager, zo constateert de dierenarts. Kees verstijft bij aanraking en heeft diarree.

Verlatingsangst

Kees is niet alleen heel erg gespannen, hij heeft ook verlatingsangst en hyperventileert. Zijn nieuwe baasje kan nog geen minuut weg of een hartverscheurend en onophoudelijk gepiep en gejank volgt. Een bank, glazen ruiten en een tv lijkt hij niet te kennen. In de nacht jankt hij onophoudelijk door.

Als ook de kat des huizes volledig gestrest raakt, zien de nieuwe baasjes in dat het ondanks alle moeite niet goed gaat. Ze doen met pijn in hun hart afstand van Kees bij een dierentehuis. En dan denk je misschien ‘lekker makkelijk’, maar ze hebben er echt alles aan gedaan om Kees een fijn thuis te geven. Alleen is deze hond nooit normaal gesocialiseerd door Bert en zijn de nieuwe baasjes met leugens door hem bedrogen. Met andere woorden: weer een dier dat de dupe is van een notoire dierenmishandelaar, die van geen ophouden weet en daarbij ook nog eens de zegen heeft van zijn curator.
.

Klap

Kees is voor 750 euro gekocht. Daarna kwamen de dierenartskosten erbij en de afstandskosten van het dierentehuis. Naast heel emotioneel was het ook een financiële klap. En het meest trieste: met Kees is het niet goedgekomen. Bij het dierentehuis hebben ze foto’s laten maken van zijn heup, want Kees liep een beetje moeilijk. De heup bleek in zo’n slechte staat dat behandeling niet meer mogelijk was. Om hem nog meer leed te besparen is Kees geëuthanaseerd.
.

.

Curator reageert niet

De voormalige baasjes van Kees zijn nog steeds radeloos en intens verdrietig. Ze hebben contact opgenomen met de curator, maar die reageert nergens op. Contact krijgen met Bert lukt ook niet. Ondertussen staan de volgende advertenties van honden alweer op Marktplaats.

We hebben met House of Animals alles geprobeerd om de dieren weg te krijgen uit Appeltern. Op dit moment loopt er nog een handhavingsverzoek bij de NVWA, om in ieder geval te controleren. Toen ik recent langs het terrein reed zag ik in ieder geval hangbuikzwijntjes en pony’s staan. Bij de laatste controle waren er nog 180 dieren aanwezig op het bedrijf. Deze man zou een levenslang houdverbod moeten krijgen. Dat is de enige manier om de dieren tegen hem te beschermen, want uit zichzelf stoppen gaat hij nooit. En zeker niet met zo'n curator.
.

• Lees op AniimalsToday: Gerechtigheid voor de dieren van Bert’s Animal Verhuur
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Al sinds het begin van de oorlog in Oekraïne hebben we bijna dagelijks contact met de mensen die we daar steunen. Mijn collega’s worden wakker en kijken als eerste wat er in de berichten-app staat. Hoe gaat het met iedereen, hoe is de nacht verlopen, hoe is het met de dieren? Ik doe dat ook vaak, maar merk nu dat ik steeds vaker met een knoop in mijn maag de dagelijkse updates open, uit angst voor nieuwe, gitzwarte ellende. Hoe lang gaat deze vreselijke oorlog zijn tol nog eisen?

De aanvallen worden steeds intenser en wreder. Hoe kan iemand het bedenken om een kinderziekenhuis te bombarderen? De enige reden kan zijn zo veel mogelijk leed en verwarring veroorzaken, met als doel de mensen in een land te breken. Een van onze contacten vertelt dat haar moeder 25 jaar in dat ziekenhuis heeft gewerkt. Ik heb een diepe bewondering voor de veerkracht van de mensen in Oekraïne, maar ik denk steeds vaker hoe lang hou je dit vol?

Hoe lang nog oorlog?

President Zelensky heeft aangekondigd dat de prijs voor elektriciteit verdubbelt, om de elektriciteitscentrales te kunnen herbouwen. Dan denk ik aan lieve Angel. Zij zit met meer dan 60 dieren in haar kleine appartement. Angel zit 18 uur per dag zonder stroom, terwijl de temperatuur is opgelopen tot een verzengende 40+ graden. En bij Pegasus hebben ze zeker 16 uur per dag geen elektriciteit. Dan wordt er gebruikgemaakt van aggregaten, maar de brandstofprijzen rijzen de pan uit. Dus ook hier de vraag hoe lang houden ze dat vol?

Geen water

Zonder aggregaat ook geen water. Met enige regelmaat gaat een aggregaat kapot en moet er iets gerepareerd worden. Dan moeten deze mensen dus keuzes maken. Of het aggregaat aan om water voor de dieren te krijgen, of Lucy’s Emergency Animal Hospital krijgt elektriciteit. Het dierenhospitaal is nu een maand open en er zijn terwijl ik dit schrijf al meer dan 216 dieren behandeld. En niet alleen honden en katten, ook egels, uilen, valken en zelfs eekhoorntjes konden rekenen op medische hulp. De oorlog maakt slachtoffers onder alle dieren.

Granaatscherven

Er wordt in de meeste berichtgeving vergeten dat ook gruwelijk veel dieren de dupe zijn van die afschuwelijke oorlog. Op dit moment zijn er veel honden uit Kramatorsk en Toretsk. Achtergelaten door mensen die moesten vluchten en hun dier niet mee konden meenemen. Ook raken dieren gewond door granaatscherven.

De shelters zijn overvol en er komen steeds nieuwe dieren bij. In Nederland zeg je dan er is geen ruimte meer, ga alsjeblieft naar een andere opvang. Maar overal in Oekraïne speelt hetzelfde probleem. Dus wat doe je dan? Precies, toch maar weer iets verzinnen hoe je kunt helpen. De dierenbeschermers staan zo ontzettend onder druk. En dan is het nog eens zo afschuwelijk heet op dit moment, met temperaturen dik in de 40 graden, wat het voor mensen en dieren ondraaglijk maakt. Hoe lang hou je dat vol?

Uit ziekenhuis ontslagen

Tussen al die ellendige berichten over de oorlog toch ook hoopvol nieuws. Zoals het nieuws van Yana, die en update geeft over de 10 maanden oude rottweiler pup Dana. Ik ontmoette haar als eerste patiënt van het noodhospitaal. Ze had afschuwelijke wonden op haar rug en intense pijn. Haar baasje kon de dierenartskosten van haar enteritis (een dodelijke ziekte) niet betalen. Hij wilde haar laten inslapen, maar schrijft Yana:

“We besloten voor haar te vechten! En goed nieuws: een paar dagen geleden is ze uit het ziekenhuis ontslagen. Ze is 8 kilo aangekomen, erg actief en vrolijk en verblijft nu met de andere honden totdat er een nieuw gezin voor haar is.”

 

Voor een dier is het leven net zo belangrijk als ons leven dat voor ons is.

Geraakt door raketten

En net als ik alle foto’s aan het bekijken ben van dieren op straat, die gevoerd worden met het voedsel dat we een paar weken geleden konden sturen dankzij de fantastische donatie van Dierenlot en WWAR, komt er een bericht van Olga van Pegasus. De oorlog woedt rond het asiel:

“Op dit moment worden we geraakt door raketten en het gaat er afschuwelijk hard aan toe. Mijn hond heeft een toeval van de angst. Mensen sterven, dieren sterven en ze zeggen dat het nog veel erger gaat worden. We zitten hier zonder licht en water en wat er straks gaat gebeuren we eten we niet. Voor nu kan ik alleen maar zeggen dat we leven en dat is het.”

Blijf ze steunen, nu en na de oorlog

Lieve allemaal, laten we de dieren in Oekraïne en hun verzorgers niet vergeten. House of Animals is een baken van hoop voor de dierverzorgers en de dieren, in een land dat weigert te zwichten voor onrecht. Blijf ons helpen ze te steunen, hoe lang dat ook nodig mag zijn.
.

• Help dieren in Oekraïne
• Steun Lucy’s Emergency Animal Hospital
• Adopteer een oorlogsdier in Oekraïne
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Een Nederlands zeilersgezin uit Amsterdam is vanuit Trinidad onderweg naar Saint Vincent en de Grenadines. De Caribische eilanden zijn zwaar getroffen door orkaan Beryl. Vanavond - Nederlandse tijd - zullen ze na een zeereis van 24 uur arriveren met voer voor honden, kippen, geiten, ezels en koeien.

De Nederlandse zeilers varen met dierennoodhulp naar de getroffen eilanden op initiatief van House of Animals. Oprichter Karen Soeters:

"De verwoesting die orkaan Beryl heeft aangericht raakt niet alleen mensen op deze eilanden maar ook vele dieren. Dankzij de ongelofelijke inzet van dit Nederlandse gezin kunnen we nu essentiële hulp bieden."

Op de vlucht voor orkaan Beryl

Sinds augustus vorig jaar is Madelon Stevens samen met haar man Chris en twee zonen Luke (14) en Owen (12) op wereldreis met hun catamaran. Vorige week sloegen ze op de vlucht voor Beryl. Madelon vertelt:

"We waren net twee weken op Saint Vincent en de Grenadines toen we vroeg in de ochtend hoorden dat de orkaan onze richting op koerste."

Na een dag en een nacht varen kwam het gezin veilig aan in de haven van Trinidad:

"Bijna alle voorzieningen en huizen op de getroffen eilanden zijn van de kaart geveegd. Het is verschrikkelijk om die beelden te zien op internet."

Mens en dier getroffen

De meeste mensen op Saint Vincent en de Grenadines zijn geëvacueerd. Dieren moesten ze achterlaten. Madelon:

"We zijn blij dat we op deze manier kunnen helpen, ook al voelt het als een druppel in de oceaan."

Naast dieren steunen Madelon en haar gezinsleden ook mensen in de getroffen gebieden. Samen met andere Nederlandse zeilers met in totaal 8 boten brengen ze voedsel, generatoren, watermakers en gereedschap naar de eilanden.

©House of Animals

De laatste dag van ons vierde werkbezoek aan Oekraïne is aangebroken. We gaan naar Tanya van Myav-Gav (miauw-woef) in Dnipro. Ik verheug mij erop haar weer te zien. Tanya is een ontzettend hartelijke en lieve vrouw, die een enorme kracht uitstraalt. Ze was voor de oorlog psychiater van beroep, opgeleid om mensen te helpen. Maar na de dood van haar man besloot Tanya haar leven te richten op het redden van dieren.

Haar huis in een woonwijk in Dnipro is veranderd in katten- en hondenopvang Myav-Gav. Het is de derde keer dat we hier zijn en iedere keer is er een extra stukje tuin bebouwd met units waar dieren opgevangen worden. Buiten wijst Tanya naar een paar overgebleven prachtige rozenstruiken. Ik begrijp dat ze zegt dat ze heerlijk ruiken en dat is ook zo. Ooit moet deze tuin een oase van bloemen zijn geweest. Nu vragen vooral de katten- en hondenverblijven om onze aandacht.

Myav-Gav

De enorme mastiff die mij komt begroeten is net zo gevaarlijk als de vorige keer. Zodra ik hem een aai over zijn flinke kop geef, wordt hij zo enthousiast dat je serieus moet opletten niet omvergegooid te worden. Hij blijft ons overal volgen en wil maar één ding: geknuffeld worden. Daar moet alles letterlijk voor wijken. Wanneer ik dan na stevig aandringen de tijd neem en naast hem zit, probeert hij met zijn enorme lijf op schoot te kruipen. Deze hond heeft misschien het uiterlijk van een waakhond, maar het karakter van een schoothondje.

'Onze' Phil

In wat voorheen de garage moet zijn geweest, is nu een opslagruimte voor voer. Ook hier worden katten opgevangen, vooral dieren die net binnenkomen en katten die intensieve zorg nodig hebben. Zo’n kat is 'onze' Phil. Ik noem hem 'onze', omdat hij een van onze adoptiedieren is bij Myav-Gav. Ik wil heel graag aan zijn adoptieouders laten zien hoe het met Phil gaat. Maar hij is boos en bang. Daar kan ik mij eerlijk gezegd alles bij voorstellen. Hij is vorig jaar door militairen naar Tanya gebracht, met een gebroken kaak, ingeslagen oog en tot overmaat van ramp was hij ook nog verzwakt door leukemie. Tanya vertelt dat ze denkt dat hij ooit een geliefde huiskat is geweest. Wat hij heeft mee gemaakt weet niemand, maar het moet verschrikkelijk zijn geweest. Vertrouwen in mensen heeft hij niet meer.

Psychiater Tanya

Phil heeft in zijn verblijf een bench waarin hij zich verschuilt. Zijn felle ogen zie ik door een opening. We houden afstand, want we willen geen onnodige stress veroorzaken. Tegenover de kattenverblijven staat een schommelstoel, met daarin een zacht kleedje. Tanya zit hier iedere avond en probeert heel voorzichtig meer contact met Phil te krijgen. Dat lukt, maar het gaat heel langzaam. Fysiek gaat het gelukkig wél boven verwachting goed met hem, maar voordat hij weer een beetje vertrouwen in mensen terugkrijgt is er een lange weg te gaan. Iedere keer als Phil bombardementen hoort, heeft hij letterlijk een terugslag.

Peach spint hard

We lopen door naar onze adoptiekater Peach. Met hem gaat het in alle opzichten wonderbaarlijk goed. Omdat ik nog heel goed weet hoe hij eraan toe was afgelopen december, houd ik afstand. Tanya mag bij hem in de buurt komen, maar verder niemand. Hij blijkt het heerlijk te vinden om geborsteld te worden, gebaart Tanya. Dat wil ik dan toch maar proberen. Heel voorzichtig aai ik met het borsteltje aan de zijkant van zijn lijfje. Tot mijn grote verbazing vindt Phil het heerlijk. Hij draait zich in alle richtingen om vooral maar overal en lang geborsteld te worden. Ondertussen spint hij hard. Als hij dan ook nog eens kopjes tegen mijn hand gaat geven, twijfel ik bijna of dit wel dezelfde rode kater is die ik in december heb gezien. Maar hij is het echt. Dit is wat goede zorg en veel liefde met oorlogsdieren kan doen.

De littekens waar een stuk scherf van een raket zijn hoofd raakte zijn nog zichtbaar. Peach was ontzettend mager en verzwakt toen hij door militairen werd binnengebracht. Wie had kunnen denken dat hij in zo’n relatief korte tijd zo zou opknappen? Stel je toch voor dat de soldaten hem niet onder het puin hadden horen piepen...

Volgend jaar Myav-Gav?

Als we een tas iets te hard neerzetten schrikt Peach ontzettend. Ik realiseer mij dat je de dieren uit de oorlog kunt halen, maar dat het heel lang duurt eer de oorlog uit de dieren is. En ondertussen is er weer een nieuwe poes binnengebracht. Ze is blind en heel aanhankelijk. Zo gaat het hier dus de hele dag door. En dat al meer dan twee lange jaren. Ik vraag me af of er volgend jaar rond deze tijd bij Tanya nog rozen in de tuin staan. En of wij haar dan ook weer kunnen bezoeken.

Vrijheid, veiligheid

We zijn inmiddels een maand verder en ik ben weer in het veilige Nederland. Als je in een oorlogsgebied bent geweest, voel je des te meer dat vrijheid en je veilig voelen geen vanzelfsprekendheden zijn. De allesoverheersende spanning die zich opbouwt door voortdurend in angst te leven, is zo afschuwelijk. Voor mensen evenveel als voor dieren, zoals hondje Mouse, katers Peach en Phil, paard Kamila en al die andere dieren die bij harde geluiden ineenkrimpen van ellende, door trauma en intense angst. Dat raakt je hart en neem je mee terug.

Vladislav en Bobba

Wat diepe indruk maakte deze reis naar Oekraïne was de ontmoeting met soldaat Vladislav, die hond Bobba heeft meegenomen uit de loopgraven. Voor allebei geldt dat de oorlog tot het diepste van hun wezen is doorgedrongen. Ze hebben elkaar nodig gehad in de loopgraven om te overleven. Het is niet alleen Bobba die zich letterlijk vastklampt aan Vladislav; ook voor de soldaat is Bobba een houvast in stikdonkere tijden. Dat hij speciaal naar Pegasus is gekomen om samen met Bobba en mij Noodhospitaal 'Lucy' voor dieren te openen vind ik echt heel bijzonder.
.

Samen dieren redden

Dieren helpen doen we met en dankzij heel veel andere mensen. Dat levert warme en hechte vriendschappen op, zoals we nu ook weer ondervonden bij Tanya van Myav-Gav. Dankzij het harde werken van dierenbeschermers in Oekraïne worden heel veel dieren gered en verzorgd. Zij kunnen dat niet zonder de donaties van dierenbeschermers in Nederland en België (en daarbuiten), waardoor onder meer noodhospitaal Lucy van de grond is gekomen.

Dankzij onze gezamenlijke steun kunnen mensen in Oekraïne dieren redden. House of Animals helpt daarmee sinds het begin van de inval, inmiddels alweer ruim twee jaar geleden. Ik voel vooral grote dankbaarheid dat we elkaar gevonden hebben in de strijd en zorg voor die angstige en gewonde oorlogsdieren. En ik hoop met heel mijn hart dat het einde van deze afschuwelijke oorlog voor mens en dier spoedig in zicht komt.

Adopteer op afstand en help direct mee

Mocht je willen helpen, overweeg dan om adoptieouder op afstand te worden. Hiermee verzeker je dat de dierenvrienden in Oekraïne oorlogsdieren kunnen blijven redden en verzorgen. Je kunt ze ook helpen met een gift.
.

• Adopteer een oorlogsdier in Oekraïne
• Steun Noodhospitaal ‘Lucy’
• Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via AnimalsToday, Facebook en Instagram
• Lees de voorafgaande reisblogs van Karen op AnimalsToday
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

House of Animals heeft in Heerlen (L) een kattenhandelaar ontmaskerd, die in een appartementje op grote schaal met Maine Coons fokt. Undercover telde House of Animals zeker 40 katten in de woning van een Limburgs koppel, dat handelt onder de naam Cattery Nazarene. Eerder kwamen er diverse meldingen binnen over zieke en magere kittens afkomstig van Cattery Nazarene. “Dit laat zien dat de problemen rond kattenhandel in Nederland groter zijn dan werd gedacht”, aldus Karen Soeters van House of Animals.

Zieke en magere kittens

In maart startte House of Animals het Meldpunt Kattenhandel, waarna veel tips binnenkwamen over misstanden bij kattenhandelaren, waaronder Cattery Nazarene in Heerlen. House of Animals ontving meldingen over Maine Coons met niesziekte, giardia, vlooien, tandproblemen, kittens zonder inentingen en kittens met ondergewicht. Ook werd er gerommeld met geboortedata en worden er stambomen beloofd, maar nooit afgegeven. Kopers blijven achter met torenhoge dierenartsrekeningen.

Broodfok

Door de vele meldingen over Cattery Nazarene opende House of Animals Investigations een nieuw dossier. Onderzoek wijst uit dat er zeer intensief gefokt wordt door het Limburgse koppel, waar in een jaar tijd minstens 14 nesten geboren zijn met in totaal 72 kittens. Een rode draad in de meldingen is ondergewicht van de kittens op het moment van verkoop.

Tijdens een undercover ‘pseudokoop’ trof House of Animals kittens aan die alle kenmerken van niesziekte hadden en graatmager aanvoelden. Karen Soeters van House of Animals:

“Zo veel kittens bij elkaar, dat is vragen om ziektes en niet-gesocialiseerde dieren. We zijn redelijk kort geleden begonnen met het onderzoek naar kattenhandel, maar het is ons duidelijk dat die niet onderdoet voor de problemen met hondenhandel. Katten zijn op dit moment niet beschermd in onze wetgeving en kattenleed in de broodfokhandel is veelal onzichtbaar. Dat zie je ook nu weer, al die ellende weggestopt in een appartementje.“

Cavia’s

Het Limburgse stel fokte tot 2020 op grote schaal cavia’s. Bij controle stelde de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) meerdere overtredingen vast. Ruim 150 cavia’s waren ernstig verwaarloosd aangetroffen, ondervoed, in zeer kleine en vervuilde hokjes. Veel hadden water noch voedsel. Ook lagen er dode cavia’s in de kooien. Er zijn lasten onder dwangsom opgelegd om verbetering af te dwingen in de leefomstandigheden van de dieren, maar bij een daaropvolgende controle waren alle cavia’s verdwenen. Karen Soeters:

“Naar andere fokkers, beweert Zeger T., maar gezien de staat waarin de diertjes verkeerden, is dit niet heel aannemelijk.”

Handhavingsverzoek inzake Cattery Nazarene

Inmiddels heeft House of Animals bij de gemeente Heerlen een handhavingsverzoek ingediend. Het fokken en verkopen van katten is op het adres van Cattery Nazarene in strijd met het bestemmingsplan. Vorig jaar openbaarde House of Animals grove misstanden bij een kattenfokker in het Limburgse Echt. Recent publiceerde de dierenwelzijnsorganisatie het onderzoek naar een kattenfokker in Helmond, die niet minder dan 91 mogelijk zieke katten hield in huis en een stacaravan in de tuin.

---

Stop de malafide kattenhandel

Jij kunt het verschil maken. Met een donatie aan House of Animals help je ons om deze onrechtvaardige handel te bestrijden en te zorgen voor een betere toekomst voor deze katten. Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om:

• Onderzoek te doen naar en bewustzijn te creëren over de mishandeling van katten.
• Juridische actie te ondernemen tegen degenen die katten kwaad doen.
• Te pleiten voor strengere wetgeving en betere bescherming van katten.

Sluit je aan bij onze missie en laat zien dat compassie sterker is dan wreedheid. Samen kunnen we een wereld creëren waarin elke kat wordt gerespecteerd en gewaardeerd.

Doe nu een donatie en sta zij aan zij met ons in de strijd voor de rechten van katten.

STEUN ONS! Doe nu een donatie ›

---

---

Broodfok bij Cattery Nazarene in Limburg