Het vakantieseizoen is begonnen en dan denk ik toch weer aan de schokkende reportage die we vorig jaar publiceerden, over dierenpension D’Aanloop in het Drentse Darp. We kregen enorm veel meldingen binnen, die vooral aantoonden dat het niet om incidenten gaat, maar om structurele misstanden die al jaren voortduren. Toch is D'Aanloop nog altijd open.

We deden aangifte bij de politie en dienden een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor ondernemend Nederland (RVO), waarop de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) het dierenpension in Darp bezocht om de situatie in ogenschouw te nemen. Op schriftelijke vragen van House of Animals aan pensionhoudster Sharon B. van D'Aanloop is nooit door haar gereageerd.

D'Aanloop krap en vies

Bij deze inspecties werd meteen een waslijst aan overtredingen vastgesteld, in lijn met de binnengekomen meldingen. Zo werden in nagenoeg alle hokken te veel honden aangetroffen. De hokken waren te klein en door de slechte hygiëne een broedplaats van bacteriën en andere ziektekiemen.

In bijna alle kennels stonden kapotte harde plastic manden met scherpe randen. Ook was een groot deel van de kennels in dermate slechte staat dat ze makkelijk verwondingen bij de honden konden veroorzaken. De gevolgen hebben we gezien op beelden die we kregen toegestuurd: honden met verwondingen die daar door hun nietsvermoedende eigenaar waren achtergelaten tijdens de vakantie.

Hercontroles

Er werd een last onder dwangsom opgelegd, wat betekent dat de eigenaresse, Sharon B. de kans kreeg om de overtredingen ongedaan te maken. Maar iemand die al zoveel jaren op deze manier met dieren omgaat daar hebben wij weinig vertrouwen in. Helaas kregen we gelijk. Er werd schoongemaakt en opgeknapt, maar bij de hercontroles een half jaar later, werden nog steeds te veel honden in een kleine kennel aangetroffen.

Naast te kleine kennels was er in geen enkele kennel ook maar iets van verrijking te vinden, In de kennels waar meerdere honden zaten was vaak maar 1 mand aanwezig. In de kennels was geen of onvoldoende zachte bedding aanwezig voor de honden om lekker te kunnen liggen.

De eerder opgelegde dwangsom werd ingevorderd en een nieuwe opgelegd. En hoewel de inspectiedienst niet kon zien hoe er met de honden wordt omgegaan als er geen controlerende ogen aanwezig zijn, viel de inspecteur wel op dat de manden van de honden met weinig beleid in de kennels werden gezet. Ook bij de bange honden. Hij twijfelt dan ook of de medewerkers over de juiste kennis en vaardigheden beschikken om de honden te verzorgen.

Geschopt en geslagen

Wij weten door getuigenissen van ex werknemers dat er tegen de honden wordt geschreeuwd en dat ze worden geschopt en geslagen.

Ook is door de inspecteur op meerdere momenten vastgesteld dat de speelweides verdacht leeg waren. In de verklaring aan de inspecteur is aangegeven dat de honden 10-15 minuten in de speelweide verblijven. Maar zelfs die schamele minuten leken onwaarschijnlijk in de ogen van de inspecteur.

Ook weer dankzij de ex-medewerkers weten we dat het vermoeden van de inspecteur klopt. De honden komen nauwelijks op de speelweides.

RIP poes Mickey

En dan het afschuwelijke voorval met Mickey, die in de sluis voor het kattenverblijf werd doodgebeten door een hond uit de dagopvang.

Sharon B. beloofde plechtig dat ze erop zou toezien dat dit nooit meer kon gebeuren. Toch zaten er in februari opnieuw (of nog steeds) honden in de sluis.

De inspecteur nam contact op met een aantal eigenaren van honden die er waren opgevangen. Ook daar droop weer de lakse houding van de werknemers en de pensionhouder vanaf. Zoals bij een hond van 14,5 jaar oud. Van zijn baasje had hij een speciale mat van geheugenschuim meegekregen. In zijn kennel had hij alleen een kale, harde plastic mand.

D'Aanloop nog steeds open

Het pension is nog steeds open en nu de zomervakantie is begonnen maken wij ons opnieuw ernstig zorgen over de honden die er opgevangen zullen worden. Wij hebben er absoluut geen vertrouwen in dat het dit jaar wel goed zal gaan. We namen daarom zelf een kijkje in het pension, nog voor de drukke zomerperiode.

Drie grote honden in een te kleine kennel is het eerste wat mijn collega ziet. Ze hadden zeker niet alle drie een mand. Omdat het zo donker was konden we niet zien of er zachte bedding in lag, maar eigenlijk weten we daar het antwoord wel op. En dat is niet het enige.

Zo worden de honden in een pikdonker gebouw gehouden. De verlichting was midden op de dag gewoon uit (iets wat eerder ook al was vastgesteld door de inspecteur).

Opnieuw te veel honden?

Er werd ons verteld dat er in de zomermaanden maximaal 70 honden werden opgevangen. Met 47 kennels van dit formaat betekent dat dat er opnieuw te veel honden in de kleine kennels zullen zitten. Dat, of er worden dit jaar alleen kleine hondjes opgevangen. En natuurlijk deed Sharon er alles aan om vertrouwen te wekken:

“We doen het liefst zoveel mogelijk als ze thuis ook gewend zijn. Wij hebben ook allemaal kleedjes en mandjes.”

Ik denk aan die arme hond van 14,5 jaar oud. Geen speciale mat van geheugenschuim, maar een kale, harde plastic mand in zijn kennel.

Niet naar D'Aanloop

Wij laten niet los en beraden ons op de volgende stappen. En tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat mensen hun hond hier niet naartoe brengen.
.

• Documenten LID en RVO verkregen uit Woo-verzoek (pdf)
• Meer informatie: Mishandeling en verwaarlozing honden in dierenpension Darp (video)
• Lees Karen’s blog: Misstanden gaan door bij dierenpension in Darp
  .

©Karen Soeters | House of Animals

Om doodmoe van te worden. Het blijft een regelrecht drama bij notoire dierenverwaarlozer Sharon A. in het Friese Garyp. De LID nam er een paar weken geleden dieren in beslag, op basis van ons handhavingsverzoek. Toch lieten ze ook dieren achter. Die stonden op de boerderij van Sharon A., maar er kon blijkbaar niet worden vastgesteld dat ze van haar zijn. Dit is wat ze steeds doet, dacht ik nog. De toezichthouders ontlopen de moeilijke vragen en wijzen vooral naar elkaar.

Even ter herinnering. Onze Animal Crime Unit kwam haar op het spoor en ontdekte dat zij - ondanks het opgelegde houdverbod - nog altijd tientallen honden, katten, paarden, koeien, schapen en kippen had. Op Marktplaats werd volop geadverteerd met deze dieren.

Houdverbod

We dienden op 10 april een handhavingsverzoek in bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) en hoorden later van de autoriteiten dat ze in hoger beroep was gegaan tegen de uitspraak. Dat betekent dat het houdverbod pas na dat traject in zou gaan. Dit blijkt echter niet te kloppen. Ze is niet in hoger beroep gegaan, wat betekent dat ze de rechtelijke uitspraak heeft overtreden. De uitspraak was daarover heel duidelijk: een voorwaardelijke gevangenisstraf van 3 maanden. Een van de voorwaarden was dat zij gedurende twee jaar geen dieren mag houden. Dat houdverbod heeft Sharon A. overtreden.

Naar aanleiding van ons handhavingsverzoek heeft de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) samen met Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) op 12 juni een inspectie uitgevoerd op het adres in Garyp, waarbij de meeste dieren in beslag zijn genomen. Naar we nu hebben begrepen niet op basis van het houdverbod, maar op basis van welzijnsproblematiek. Waarom er zo veel tijd heeft moeten zitten tussen ons handhavingsverzoek en de inspectie begrijp ik om te beginnen niet. Tuurlijk het is overal druk, maar net hier is het toch overduidelijk dat het gaat om een notoire dierenmishandelaar. Dode pony’s, verblijven vol ontlasting, uitgemergelde honden; het is maar een kleine greep uit wat deze dame op haar geweten heeft.

Wat ik echt schokkend vind dat er dieren zijn achtergelaten. Precies als bij hondenfokkers Jan P. en Kevin T. destijds. Als dieren er volgens de toezichthouders niet ernstig genoeg aan toe zijn grijpt niemand in. En dan is het een kwestie van tijd tot ook deze dieren ernstig verwaarloosd zijn.

Overleden onder de neus van toezichthouders

Toen we vanuit verschillende bronnen beeld kregen van ernstig verwaarloosde dieren, dacht ik aanvankelijk dat het om dieren ging die in beslag zijn genomen. Maar dat blijkt dus niet het geval. Hoe is dit mogelijk? Tot onze grote verontwaardiging horen we zelfs dat twee weken na de inspectie twee van deze verwaarloosde paarden zijn overleden. Ik kan het bijna niet geloven. En dus vragen we de LID om opheldering.

Contact met de inspecteur mogen we niet opnemen, want de LID wil niet samenwerken met House of Animals. En dus vragen we het de woordvoerder. Hij legt uit dat de LID alleen verantwoordelijk was voor de dieren van Sharon A. en dat de NVWA de conditie van alle paarden heeft laten bekijken door hun dierenarts. Maar wat heeft de NVWA in vredesnaam doen besluiten deze dieren niet mee te nemen? Om deze vraag te kunnen beantwoorden moeten we dus weer bij de NVWA zijn. We sturen een mail met onze vragen en geven daarin ook aan dat we willen publiceren over deze zaak. Het antwoord luidt:

“U stelt vragen over een inspectie n.a.v. een handhavingsverzoek. Dat handhavingsverzoek is doorgeleid naar de LID en daarvan is House of Animals ook door ons op de hoogte gesteld. Vragen daarover kunt u stellen aan de LID.”

De toezichthouders wijzen dus naar elkaar en kunnen om juridische redenen niet ingaan op een individuele casus. Als het niet om dieren zou gaan zou ik nu echt zeggen: ik geef het op. Maar dat gaan we zeker niet doen!

Handhavers?

We weten inmiddels wie de eigenaar van de paarden is. En als ik de uitspraak van de rechter goed begrepen heb, mag Sharon A. helemaal niet voor dieren zorgen, ook als ze niet van haar zijn. Maar eigenlijk maakt dat allemaal niet uit. Feit is dat twee handhavende partijen hebben geïnspecteerd op een terrein van een notoire veroorzaker van dierenleed. Daar zijn deze verwaarloosde dieren aangetroffen, bekeken en weer achtergelaten. Ik kan dat niet begrijpen.

Mijn hart huilt voor deze dieren, die door de toezichthouders zo afschuwelijk in de steek zijn gelaten. Paarden voor wie hulp zo nabij leek, maar nooit kwam.
.

• Lees op AnimalsToday: Houdverbod dieren faalt als straf
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Nog steeds komen er meldingen binnen over de fokker en pensionhouder in Chaam. En iedere keer schrik ik weer van de verhalen, zeker als het ervaringen zijn van mensen die er ooit gewerkt hebben.  Onlangs vertelde een ex-medewerker ons over de vreselijke omstandigheden voor dieren in Chaam.

Een recente bericht beschreef de schrijnende omstandigheden waarin de dieren verkeerden, op het moment dat deze melder er werkzaam was. Alle beeld is gefilmd en gefotografeerd in Chaam:

“Ik moest elke ochtend de kennels natspuiten en daarna een sopje in de kennel gooien. Het spul dat je moest gebruiken was niet veilig. Op de bijsluiter stond dat je speciale kleren aan moest, mondmasker op moet en speciale handschoenen aan moet. Werd mij niet verteld, daardoor heb ik schade aan mijn longen en gebruik ik nu een puf. Ook kreeg ik lichte brandplekken op mijn armen en handen. Ook moest je na het sopje alles nog afspuiten met water, dit werd niet gedaan. Dit spul was waarschijnlijk ook niet juist voor de honden die daarop liggen.

In een grote, afgesloten loods zonder ramen, ventilatie of verwarming leven zo’n 35 fokhonden. Ze mogen slechts één keer per dag, gedurende vijftien minuten, naar buiten. Voeding is beperkt tot één keer per dag, waarbij een labrador hetzelfde krijgt als een teckel: een handje brokken. Meerdere honden, zijn ernstig vermagerd; hun ribben zijn duidelijk zichtbaar. ’s Winters is er geen verwarming; de honden slapen in plastic mandjes met scherpe randen. In de zomer gaan de deuren overdag open, maar ’s nachts is er geen enkele ventilatie of verkoeling."

"Bij verkoop worden pups op een grasveldje bij de ingang geplaatst, zonder hun moeder. Kopers zien dus niet in welke omstandigheden de moederhond moet leven."

"Ook is er een pension voor dagopvang en langere verblijven. Ook hier zijn de omstandigheden zeer zorgwekkend. Angstige honden die niet zelfstandig hun kennel in wilden, werden geschopt. Er is weinig toezicht, waardoor regelmatig vechtpartijen ontstaan. Medicatie wordt niet altijd toegediend, en honden krijgen verschillende soorten voer door elkaar. Medicatie wordt bewaard door het personeel zelf."

"De pensionhonden slapen in mandjes met kapotte, scherpe randen. Er wordt geen rekening gehouden met formaat of achtergrond van de dieren; drie honden uit verschillende huishoudens worden soms in één kennel geplaatst."

"De katten verblijven op een zolder zonder ventilatie. Ze worden nauwelijks verzorgd, krijgen te weinig voer en ontvangen geen aandacht. De hygiëne is erbarmelijk. Daarnaast houden zij twee paarden in een stal met een laag stro van ongeveer een meter hoog, volledig doorweekt met urine en uitwerpselen. Er wordt vrijwel niets schoongemaakt. De paarden krijgen amper hooi of ander voer.”

Bezwaar tegen afwijzing handhavingsverzoek Chaam

Haar verhaal komt overeen met de verhalen die we eerder hoorden van mensen die er gewerkt hebben. Maar de gemeente heeft ondertussen besloten dat de fokker het aantal honden mag uitbreiden - en heeft ons eerder ingediende handhavingsverzoek daarom ook afgewezen. Het is volstrekt onbegrijpelijk dat de gemeente iemand, die op deze wijze een bedrijf exploiteert, wil laten uitbreiden. De argumentatie hiervoor is niet te volgen en vooral ook niet transparant. Dus zijn we in bezwaar gegaan.

Aanstaande maandag 12 mei 2025 zal ons bezwaarschrift in de bezwaarschriftencommissie van de gemeente behandeld worden. Ook lopen er nog handhavingsverzoeken van ons bij de NVWA over dit dossier. De ellende is dus nog niet voorbij helaas.
.

•  Heb jij ook ervaring met deze fokker/pensionhouder en wil je je ervaring met ons delen, mail dan naar hondenhandel@houseofanimals.nl. Samen zijn we sterk voor de dieren!
• Lees Karen's blog op AnimalsToday: Gemeente Alphen-Chaam ga je schamen!
  .

©Karen Soeters | House of Animals

En weer een malafide hondenhandelaar minder, dankzij een hele fijne samenwerking met de dierenpolitie! Bij House of Animals kwamen de afgelopen tijd diverse tips binnen over pomerianen uit Oekraïne, verkocht door royal_pomerianian_nl in Zwolle. Oekraïne is een zogenaamd ‘derde land’, met speciale regels voor het importeren van honden. Maar daar trok deze malafide broodfokhandelaar zich niets van aan.

Een van de regels is dat een pup minimaal 12 weken na de geboorte een rabiësenting moet hebben gekregen. Ook moeten de pups daarna diverse controles ondergaan, zoals een zogeheten titercontrole. Deze moet worden uitgevoerd door een Europees erkend laboratorium en de uitslagen van deze titer moeten aanwezig zijn bij het dier. Als aan alle wettelijke eisen is voldaan, zal het hondje minimaal 7 maanden zijn voordat de pup naar Nederland kan komen. Maar de puppy’s die door deze handelaar verkocht worden, zijn veel jonger en dus illegaal. En dat is niet het enige.

Overtredingen

We zochten contact met de handelaar via Instagram en hoe kan het ook anders, via Marktplaats. Ruim twee weken lang zijn er foto’s en filmpjes gedeeld en zijn we op de hoogte gehouden van de lange reis vanuit Oekraïne naar Nederland. We kregen een steeds beter beeld van hoe de handelaar te werk gaat. De fokker in Oekraïne brengt de dieren naar Nederland, of ze worden de grens over gebracht en opgehaald door de fokker. Op de foto’s die we toegestuurd krijgen zien we de hondjes los op de voorstoel zitten. Dat is weer een overtreding dit keer van de Europese transport verordening.

We weten dat de paspoorten onjuist zijn ingevuld en ook dat deze handelaar bedrijfsmatig handelt, maar voor zover wij weten geen bedrijfsmatig Uniek Bedrijfsnummer (UBN) heeft. Er vindt ook geen registratie plaats van de puppy's conform de wetgeving. Naar ons weten worden de puppy’s ook niet door een dierenarts gezien in Nederland.

Inbeslagname pomerianen

Tijd dus om contact te zoeken met de politie en onze bevindingen te delen. Zo ontzettend fijn om te zien hoe adequaat de dierenpolitie dit heeft opgepakt. Op maandag 17 maart is er een inval geweest bij de handelaar. De zes aanwezige puppy’s zijn in beslag genomen.

We hebben van de handelaar zelf begrepen (waarmee we nog even contact hadden) dat de inbeslagname niet zonder slag of stoot plaatsvond. Maar ook al lijkt de fokker verdrietig te zijn om de dieren, dit is ordinaire broodfokhandel waar de puppy’s voor de zoveelste keer de dupe van zijn. House of Animals doet daarom aangifte tegen deze handelaar. De politie zal strafrechtelijk proces-verbaal maken en de zaak naar het functioneel parket sturen. Laten we vooral hopen op een gepaste straf!
.

• Lees op AnimalsToday Karen's blog: Rot in het broodfokvak nu eindelijk gestopt? 
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Niet van alle onderzoeken die we doen maken we een reportage. Zo kregen we een tijdje geleden een melding over een ziek en niet goed gesocialiseerd hondje, aangekocht bij een fokker in het Brabantse Soerendonk. Na een eerste gesprek gingen alle alarmbellen af. We startten een onderzoek, naar wat een ouwe rot in de broodfokkerij blijkt te zijn.

Al snel werd via wat speurwerk op Marktplaats duidelijk dat het hier niet om een 'gelegenheidsnestje' gaat, zoals de fokker de koper deed geloven, maar dat we hier te maken hebben met een broodfokker. Een ouwe rot zo blijkt, die het niet zo nauw neemt met de regels.

Op de locatie waar de fokker zit, mag volgens het bestemmingsplan geen bedrijfsmatige fokkerij plaatsvinden, dus we doen een handhavingsverzoek bij de gemeente Cranendonck. En wat is het fijn als een gemeente snel en adequaat handelt, zoals in dit geval.

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Pure broodfok

De gemeente Cranendonck, waar Soerendonk onder valt, ging vrij snel na ons verzoek op controle en nam de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit (NVWA) daarbij mee. De bevindingen bevestigen precies wat we al vermoedden. Geen Uniek Bedrijfsnummer (UBN) en de administratie is niet op orde. Ook heeft de fokker geen vakbekwaamheidsdiploma.

Op het moment van de controle zijn er zestien honden aanwezig, waarvan 1 drachtige en waaronder 6 puppy’s. Tel daarbij op dat over de jaren 2022 tot en met 2024 maar liefst 124 puppy’s zijn geboren. Dat kan je toch geen gelegenheidsnestje meer noemen? Dit is pure broodfok!

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

En de omstandigheden waaronder de dieren worden gehouden? Bekijk de begeleidende foto’s uit het inspectierapport en oordeel zelf.

[FOTO'S TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Ouwe rot

Na nog wat speurwerk blijkt deze fokker een zogenaamde 'ouwe rot' in het broodfokvak te zijn. Al in 2009 werden er doodzieke hondjes verkocht. Dat blijkt uit een uitzending van John van den Heuvel, die 15 jaar geleden ook op dit adres is geweest en de fokker confronteerde. De verkoper was toen nog een vrouw. Wat blijkt? Het was de ex-vriendin van de man die de puppy’s nu verkoopt vanaf dit adres. Maar volgens eigen zeggen is zij nog steeds de drijvende kracht achter de fokkerij. Zijn ex regelt alles omtrent het verkopen van de pups. De man zelf verdient wat bij met het verkopen van de hondjes en het repareren van auto’s, zegt hij.

Bekijk de bewuste uitzending van John van den Heuvel hieronder:
.

Longontsteking en hartruis

Dus al in 2009 werden er doodzieke puppy’s verkocht. De dieren werden met 5-6 weken bij hun moeder weggehaald en waren dus veel te jong om te verkopen, met alle gevolgen van dien voor de hondjes. Een gedupeerde vertelt in de uitzending dat haar hondje verkouden zou zijn volgens de fokker. In de woonkamer lag slechts een klein kussen voor alle honden. Het bleek een longontsteking en het hondje had een hartruis. Een week later was het diertje dood.

Ook toen vonden gedupeerden hun puppy’ via Marktplaats. En ook toen sprak John van den Heuvel over een bouwvallige boerderij, waar volgens de fokker op dat moment verbouwd werd, vandaar de rommel…

[FOTO TIJDELIJK OFFLINE IN VERBAND MET JURIDISCHE ONTWIKKELING]

Deze fokker moet voor eens en altijd gestopt worden. De eigenaar heeft bewaar aangetekend tegen het voornemen op handhaving. Ik ga er vanuit dat dit standhoudt en dat het einde van 15 jaar dierenleed nu eindelijk in zicht is. Met veel dank aan een zéér doortastende gemeente Cranendonck!

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

En het is weer zover. In televisieland is de creativiteit tot een nulpunt gedaald omwille van kijkcijfers en reclame-inkomsten. Zet daar een nijpend gebrek aan ethisch besef naast en je hebt de uitzending van SBS6-programma No Way Back VIPS, van 7 februari 2025.

In dit programma worden BN'ers uitgedaagd hun grenzen te verleggen en uit hun comfortzone te gaan. Hartstikke leuk natuurlijk als je ervan houdt, maar niet als dat ten koste gaat van een dier. In de uitzending van 7 februari j.l. is te zien hoe een kip die opgesloten zat in een klein vogelkooitje overhandigd wordt aan de deelnemers. Vervolgens wordt het dier twee dagen lang wiebelend en veelal scheef hangend meegezeuld. Dit is al een eerste overtreding van de wet: de onnodige stress en angst die de kip moet ondergaan omwille van de kijkcijfers.

 

Dieptrieste televisie

Na bijna twee dagen onnodige kwelling is dan zover. Ray Klaassens geeft de instructies aan Dennis Weening en Tim Kimman voor het slachten van de kip. Niet alleen dieptrieste televisie, maar ook een overtreding van de wet. Een dier moet namelijk bedwelmd worden voor de slacht. Maar dat doen ze niet. Met een mes snijdt Tim de hals van de kip door, terwijl Dennis het dier in bedwang houdt. In doodsangst probeert de kip zich nog los te rukken, maar dat lukt natuurlijk niet. Dennis:

“Het liefst eigenlijk had ik hem wel vrijgelaten. Maar ja, weet je, je gaat ook geen voedsel verspillen.”

Nou Dennis, een kip is in de basis helemaal geen voedsel; het is een dier, een individu met intrinsieke waarde, gevoelens, de wil om te leven, emoties, angst... moet ik nog even doorgaan?

Tim Kimman zegt dat een kip slachten hem helemaal niets doet. Dat is simpelweg zorgwekkend. Als het leed en doden van een individu, of dat nu een mens of een dier is, je helemaal niets doet, dan zegt dat iets over hoe je in het leven staat. En Dennis: leed vergelijken is ook nooit een goed idee. Leedconcurrentie nodigt uit om nooit een standpunt in te hoeven nemen, want er is altijd wel iets ergers te verzinnen.

Waarom hield je je mond?

Tot slot Isadee Jansen, Janice Blok en Tess Milne: waarom hebben jullie niks gezegd? Waarom hield je je mond toen dit arme dier twee dagen werd rond gesjouwd in dat veel te kleine kooitje? En waarom zei je niets op het moment van de slacht en ben je gewoon weglopen omdat je het niet wilde zien? Omdat je bang bent voor je eigen reactie, omdat je zo moe bent van de tocht... Ik kan dat echt niet begrijpen. En ik vind daar heel veel van.

De feiten op een rijtje? Na bijna twee dagen onnodige kwelling werd de kip op instructies van oud-commandant Ray Klaasens door Dennis Weening en Tim Kimman op een onwettige manier gedood. Het beeldmateriaal zou moeten worden opgevraagd om al het onnodige leed goed te kunnen zien. Want de programmamakers laten de doodsstrijd van het dier maar ten dele zien, al is het gespartel van de kip tijdens het doden duidelijk nog wel te zien in aflevering 7.

Alles voor de kijkcijfers

Dat deze kip voor dit commerciële amusementsprogramma moest lijden was natuurlijk geheel onnodig en diende al helemaal geen redelijk doel. Tenzij je zo verward bent dat je kijkcijfers scoren een redelijk doel vindt om een dier te kwellen - en daarmee je eigen populariteit op te krikken ten koste van een dier.

Om de zoveel tijd steekt dit dierenmisbruik de kop op. Zoals ook in het programma Echte meisjes in de jungle van RTL5. Ook daar moesten de deelnemers een kip slachten. En ook daar kwamen klachten over, tot Kamervragen aan toe. Negatieve aandacht is ook aandacht, lijken ze te denken. Alles voor de kijkcijfers.
.

• Lees op AnimalsToday: Tienduizenden legkippen aan lot overgelaten na uitruimen stallen (video)
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Graag wil ik jullie deelgenoot maken van een gesprek aan de House of Animals lunchtafel. De afgelopen dagen was ik in Athene en dus hoorde ik later pas het verhaal over de kip van Cil.

Mijn lieve collega Cil past op de kippen van haar vriend, want die gaat een paar dagen op vakantie. De dag van vertrek blijkt een van de twee dames gegrepen door een hond. Het leek in eerste instantie mee te vallen, maar op verzoek van haar vriend toch nog graag een keer goed checken. De kippen zitten ‘s avonds in een binnenverblijf en de gegrepen kip is aan het eten. Niks aan de hand zo lijkt het, maar Cil wil haar toch even goed inspecteren onder een lamp dus neemt ze haar mee naar binnen. De zijkant lijkt onder het eten te zitten.

De kip van Cil

Dus de kip wordt in de wasbak gezet en zachtjes probeert mijn collega het eten van haar af te spoelen. Dat blijkt een hele klus, want onder al dat eten blijkt een enorm gapende wond. De schrik is groot, want het is al laat en wat nu? Dus wordt collega Lizet gebeld. Zij is net gezellig met vrienden in het café, maar dit is een dier in nood en eigenlijk ook een collega in nood, dus alles aan de kant. Er worden verschillende dierenartsen gebeld, maar de een na de ander vraagt een kip? Ja echt een kip. Daar kan je voor langskomen maar dan kunnen we alleen euthanaseren. Serieus? Wat een triestheid.

Sandra van Red een Legkip bellen voor advies? Het werd later en later. Collega’s Cil en Lizet hebben inmiddels een hotline van telefoongesprekken en app-berichten met foto s en filmpjes van de kip en haar verwondingen. Ze lijkt rustig te eten en dus besluiten Cil en Lizet de kip binnen warm in een doos te zetten en morgen verder te kijken. Om de wond zit inmiddels een stuk t shirt gebonden en zo moet ze de nacht toch door kunnen komen. En dat doet ze.

Operatie gelukt

Inmiddels heeft Sandra van Red een Legkip foto’s bekeken en zij ziet het meteen. Het is de krop. Moet op te lossen zijn. Nu wordt de dierenarts van de honden van Cil en Lizet gebeld en die ziet het gelukkig zitten om de kip te opereren. Ja hoor, kom maar langs. En dus wordt er een taxi besteld en gaat Cil met de doos met de kip erin op weg naar de dierenarts. Het dier wordt onder narcose gebracht en even later het verlossende woord de operatie is gelukt.

Inmiddels leven vrienden en zelfs familie van Lizet op Ibiza mee met de kip. En omdat ik een paar dagen weg was zag ik aanvankelijk alleen een foto van Lizet met een ei bij de dierenarts. Ik dacht nog, geen idee waar dit over gaat, maar dat hoor ik later wel. Ik weet het nu. De kip heeft blijkbaar tijdens de narcose een ei gelegd.

Een individu

Heel dit verhaal hoorde ik dus pas voor het eerst tijdens de lunch na terugkeer uit Griekenland. En het raakte mij diep. Niet alleen door de manier waarop mijn collega’s in geuren en kleuren vertellen in alle eerlijkheid en dus ook met alle tranen die er gevloeid zijn. Ook omdat ik denk ook aan de enorme stal waar ik laatst was. Waar tienduizenden kippen dicht op elkaar leven. Waar het individuele dier niet bestaat. En waar al helemaal nooit een dierenarts zal komen behalve als de vogelgriep weer eens is uitgebroken.
.

.
Ondanks sombere gedachten over de pluimveehouderij in ons land wil ik de blijdschap en opluchting van mijn collega’s niet verpesten en dus kijken we samen minuten lang naar een kip die stil zit voor de camera (zie bovenstaand filmpje). Het leukste komt echt nog, zegt Lizet. Wat is het toch een enorm cadeau om samen met zoveel mensen te mogen werken die op deze manier naar dieren kijken. Later op de dag denk ik weer aan de kip van Cil. Hoe zou het met haar zijn? Dus ik app haar: 'Is de kip oké?' Haar antwoord? 'We zitten aan de wijn.'
.

Voor een kip is haar leven net zo belangrijk als ons leven dat voor ons is. En voor de dieren, maar ook voor mij persoonlijk, zijn mijn collega’s meer dan goud waard.

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Soms werkt een gemeente fantastisch mee om malafide hondenhandel te stoppen. En soms is het onbegrijpelijk hoe een gemeente omgaat met ernstig dierenleed. In dit geval hebben we een gemeente die beide doet, hoe vreemd en wispelturig dat ook lijkt. Het is de gemeente Alphen-Chaam; daar waar ze in 2021 nog daadkrachtig optraden tegen een notoire Belgische illegale hondenhandelaar, geven ze, anno 2025, het voorbeeld hoe het niet moet.

Ter herinnering: House of Animals ontmaskerde een malafide broodfokker in het Brabantse Chaam. Tientallen volwassen honden en puppy’s leven er op harde stenen vloeren, in zwaar verontreinigde hokken vol ontlasting en urine, met kapotgebeten kunststof manden en vieze drinkbakken. Er lopen zieke honden rond, die ook een risico kunnen vormen voor het aangrenzende dierenpension op hetzelfde terrein.

Handhavingsverzoek afgewezen

Naar aanleiding van de bevindingen van House of Animals werd onder andere een handhavingsverzoek ingediend bij de gemeente Chaam, wegens het niet naleven van de voorwaarden uit de milieuvergunning en het handelen in strijd met het bestemmingsplan. Tot onze grote verbazing is ons handhavingsverzoek afgewezen. Reden? De overtreding zou zijn opgeheven en er is concreet zicht op legalisatie op het houden van maximaal 120 honden. Dat kan toch niet waar zijn? Onze jurist kwam meteen in actie en ging in bezwaar. Ze maakt met een perfecte onderbouwing gehakt van de afwijzing:
.

• Er is onvoldoende gemotiveerd waaruit is gebleken dat de overtreding is beëindigd en er is
  onvoldoende onderzoek gedaan naar het feit of de overtreding daadwerkelijk is beëindigd en
  beëindigd is gebleven.
• De handelswijze in het vergunningentraject is in strijd met de algemene beginselen van
  behoorlijk bestuur.
• Er is onvoldoende gemotiveerd waarom er concreet zicht op legalisatie is en het onderzoek
  naar het concrete zicht op legalisatie is onvolledig. Ook heeft er hierbij geen
  belangenafweging plaatsgevonden.
• Er is ten onrechte niet handhavend opgetreden.
  .

Gemeente was onzorgvuldig

Er kan niet anders geconcludeerd worden dan dat het besluit onzorgvuldig tot stand gekomen is, dat het besluit onvoldoende gemotiveerd is en dat er geen gegronde reden is om af te wijken van de beginselplicht van handhaving. En dus verzoeken wij het college dan ook om het besluit te herzien en alsnog handhavend op te gaan treden.

Ondertussen stromen de steunbetuigingen van bewoners van de gemeente Alphen-Chaam bij ons binnen. Mensen durven zich niet uit te spreken, omdat ze in de kleine gemeenschap van ‘ons kent ons’ vrezen voor gevolgen. Maar ze willen zo graag dat deze ellendige situatie voor dieren in hun gemeente stopt!
.

Vossen gered uit Chaam!

Enige positieve nieuws is dat de vossen die ook bij deze fokker/pension in Chaam gehouden werden, in opdracht van hun eigenaar slipjachtvereniging de Veluwe Hunt, eindelijk veilig bij Stichting AAP zijn. Ik maak mij wel nog ernstige zorgen over de meute honden van de slipjachtvereniging, die ook bij deze fokker zijn ondergebracht. Hierover later meer. Voor nu kan ik alleen maar zeggen: wij geven niet op!
.

• Lees op AnimalsToday: Grootschalige malafide puppyhandel opgedoekt in Chaam
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

Het is gelukt! De vossen die anonieme melders onder vreselijke omstandigheden filmden bij een hondenfokker in Chaam zijn gered. Na heel veel gedoe met slipjachtvereniging De Veluwe Hunt zijn ze eindelijk veilig ondergebracht bij Stichting AAP in Almere.

In oktober vorig jaar ontmaskerden wij een malafide fokker in Chaam. Tot onze grote verbazing bleken er bij deze fokker ook twee vossen te zitten. De omstandigheden waarin deze dieren moesten leven was werkelijk afschuwelijk. De beelden kreeg ik niet meer van mijn netvlies en vanaf dat moment hebben we met ons team afgesproken: die vossen moeten daar zo spoedig mogelijk weg! De vossen bleken echter geen eigendom te zijn van de fokker, maar van slipjachtvereniging De Veluwe Hunt. Zij gebruiken de uitwerpselen van de dieren om een spoor uit te zetten voor de slipjacht. Heel eerlijk, ik was verbijsterd. Wie verzint het dieren zo te gebruiken in deze moderne tijd?

Stichting AAP is nooit gebeld

We deden aangifte bij de politie en zetten ondertussen alles op alles om de dieren weg te krijgen. Tijdens een interview met de mensen van de slipjachtvereniging gaven ze aan dat ze contact hadden gezocht met Stichting AAP, omdat ze ook opvang voor de dieren zochten. AAP zou hebben aangegeven geen plek te hebben. Saillant detail: Stichting AAP is nooit gebeld over deze twee vossen. Die overigens geen naam hebben, want het zijn echt middelen om je hobby te kunnen uitoefenen, dus wat kan het schelen?

Terwijl wij inmiddels in gesprek zijn met AAP en eigenlijk al zeker weten dat de vossen daar naartoe kunnen, wordt ik benaderd door een vossenopvang in Duitsland. Ze zijn benaderd door de huntsman van de slipjachtvereniging, met de vraag of zij de vossen kunnen opvangen. Waarbij het vooral belangrijk is dat de slipjachtvereniging gebruik kan maken van de uitwerpselen en urine van de vossen. Nadat hij het hele verhaal van ons heeft gehoord besluit hij hier niet op in te gaan.

'In wederzijds respect'

Uiteindelijk gaat de slipjachtvereniging akkoord met het aanbod van Stichting AAP om de dieren op te vangen. Meteen daarna krijgt House of Animals het verzoek een verklaring te ondertekenen, waarin staat dat er een gesprek heeft plaatsgevonden tussen De Veluwe Hunt en House of Animals, 'in wederzijds respect'. Ik heb zo’n verzoek nooit eerder gekregen moet ik zeggen. Het echte belangrijke contract, de afstandsverklaring van Stichting AAP, werd echter niet ondertekend. Iedere keer moest er iets kleins gewijzigd worden. Vorige week dinsdag om 11 uur zouden de vossen dan eindelijk worden opgehaald door stichting AAP. Ze staan klaar met een team en eventueel een dierenarts, maar vanuit de slipjachtvereniging wordt het oorverdovend stil.

De medewerkers van Stichting AAP mogen niet het terrein op van de fokker in Chaam om de vossen uit hun verblijf te halen. De persoon die er werkt durft het niet te doen. Wat de reden dan ook is. Tot onze grote teleurstelling worden de vossen niet opgehaald. En dan komt er een telefoontje binnen bij AAP. De vossen zijn in hun hok op een aanhanger geladen en staan sinds zondag in de oprit van de woning van de huntsman van de slipjachtvereniging. Bijna drie dagen in de kou dus. Arme dieren. Nog langer daar verblijven vonden de medewerkers van AAP ook volstrekt onverantwoord.

Vossen uit Chaam naar Almere

En dus springt het team in de auto om de dieren alsnog op te halen. Net als wij, want we willen dolgraag de ontvangst bij Stichting AAP meemaken. En wat was het bijzonder en ook stiekem een beetje emotioneel voor ons team, om de vossen eindelijk bij Stichting AAP te zien. Bekijk hieronder hoe dat verliep:
.

Hulde voor AAP

De dieren zijn bij AAP nu eerst in quarantaine en daarna naar een opvang die we dankzij onze fantastische dierenvrienden hebben gevonden. Voor nu hulde voor de mensen van Stichting AAP. Wat een fantastisch werk doen zij toch! En ook hulde voor ons hondenhandelteam. Als pittbulls hebben zij zich vastgebeten in deze zaak. En heel veel dank aan alle mensen die ons in vertrouwen hebben genomen. Tegen een ons kent ons netwerkclub als de Veluwe Hunt blijkt het door belangenverstrengeling lastig in verzet te komen.

Ondertussen lijkt het in de berichtgeving alsof de slipjachtvereniging zelf heeft bedacht de vossen niet meer nodig te hebben en ze daarom na goed overleg met House of Animals heeft afgestaan. Nou, mijn versie is toch echt anders. De beelden van hoe de dieren gehouden werden zijn zo schokkend, dat de druk in de publieke opinie om de dieren af te staan groot was.

Geen verstand

De opmerking van de huntsman dat de vossen, als ze ontsnappen, ook prima af zijn laat zien dat hij echt geen verstand van deze dieren heeft. Op mijn vraag wat er met de witte poolvossen is gebeurd die op de eerdere beelden te zien zijn, kreeg ik het laconieke antwoord die zijn ontsnapt. Het enige wat telt voor deze vereniging is de ontlasting van deze dieren. Zelfs toen de vossen werden opgehaald door Stichting AAP, is er gevraagd of het niet toch mogelijk was de ontlasting en urine op te vangen, zodat ze het konden ophalen. Dus een gesprek met wederzijds respect? Absoluut, maar waar ik echt een pesthekel aan heb is de boel verdraaien. En dus grote vreugde dat de vossen gered zijn!

Wordt vervolgd..

De volgende stap is de reportage die er aankomt over de wijze waarop de meute honden van slipjachtvereniging De Veluwe Hunt wordt gehouden en behandeld. Dit verhaal krijgt dus staartjes.
.

• Steun het werk van Stichting AAP
• Lees op AnimalsToday: Paul Bours: Wat is er (niet) aan de hand in Chaam?
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

In december publiceerden wij onze schokkende reportage over een dierenpension in het Drentse Darp. Aanleiding waren de vele meldingen van gedupeerden, over dieren die er na het verblijf doodziek, gewond of zwaar vermagerd vandaan waren gekomen. Wij besloten daarop een onderzoek in te stellen en ontdekten grove misstanden bij het pension. Toch is er sindsdien weinig of niets veranderd, zo blijkt uit weer nieuwe meldingen bij House of Animals.

Jarenlang is dieren stelselmatig zorg onthouden. Nietsvermoedende klanten dachten een fijne opvang gevonden te hebben voor hun dier tijdens de vakantie. Ze hadden geen idee dat dieren in het pension slechte verzorging krijgen tijdens hun verblijf en daarbij zelfs geschopt en geslagen worden. We deden een handhavingsverzoek, waarop de Landelijke Inspectiedienst Dierenwelzijn (LID) een controle uitvoerde en talloze overtredingen vaststelde, in strijd met wettelijk vastgelegde dierenwelzijnseisen.

Novac was 7 kilo afgevallen

Na het verschijnen van onze reportage kregen wij nóg meer meldingen binnen. Een aantal daarvan wil ik met jullie delen. Zo verbleef in november-december hond Novac, een oudere Slovenský cuvac, in het pension. De baasjes hielden contact om te horen of het goed ging, en ja het ging prima, werd hen geruststellend verteld. Toen ze Novac in december kwamen ophalen hadden ze dan ook niet verwacht hun lieve hond zo aan te treffen. Hij was kreupel en kon niet meer op zijn poten staan. Zijn baasjes moesten hem naar de auto tillen.

Ze gingen meteen naar de dierenarts die enorm schrok toen hij Novac zag. De hond was 7 kilo afgevallen, hij had een vlies voor zijn ogen en reageerde nauwelijks nog ergens op. Novac bleek uitgedroogd en had zware diarree met bloed erin. De staat waarin de hond verkeerde was niet van de ene op de andere dag ontstaan. Maar zoals we in deze zaak al zo vaak hadden gehoord was er ook nu geen contact opgenomen met de baasje. En ook nu was er geen dierenarts geraadpleegd. Duidelijk was wel dat ze geen dag later thuis hadden moeten komen...

Ook na de controle door de LID kan ik alleen maar concluderen dat er bij het dierenpension in Darp niets veranderd is in de omgang met de dieren. Bovendien hebben wij in het rapport van de LID niets gelezen over een controle op het welzijn en de gezondheid van de aanwezige dieren. Wegens de ernst van de meldingen die wij binnenkregen, heeft House of Animals daarom nogmaals een handhavingsverzoek gedaan bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO).

Wijffie en Bella

Dat de levens van de dieren die in het pension verblijven letterlijk in gevaar zijn, blijkt ook uit de schokkende getuigenissen over de twee chihuahua’s Wijffie en Bella. Zij verbleven samen in het pension toen hun baasjes zonder argwaan op vakantie waren. Een van de werknemers trof op een ochtend Wijffie dood aan in de kennel. Ze bleek doodgebeten te zijn door een andere hond, die in dezelfde kennel zat. Een dag later vond een medewerkster ook chihuahua Bella helemaal onder het bloed. Ze wikkelde het hondje in een handdoek en snelde naar Sharon B., de eigenaresse van het pension, maar die ging niet meteen naar de dierenarts. Sharon gaf het hondje alleen wat Novacam (pijnstiller) die nog in het keukentje lag. Het hondje bleek daarna te zijn overleden, zonder dat er een dierenarts is ingeschakeld.

De baasjes van Wijffie en Bella namen contact met ons op, nadat zij onze reportage zagen. Er was hen door eigenaresse Sharon B. een heel ander verhaal verteld, dan wat er écht heeft plaatsgevonden. Wijffie zou aan ‘een hartaanval’ zijn overleden. Ze hielden de dagen daarna nauw contact met Sharon om te horen hoe het met Bella ging. Alles ging goed, verzekerde Sharon ze. Bella 'speelde en at goed'. Tot ze drie dagen later ’s avonds een telefoontje kregen: Bella was volgens Sharon in de speelweide gegrepen door een andere hond. Hoewel ze de dierenarts zou hebben gebeld, waar zij een half uur later terecht zou kunnen (aldus Sharon), was het hondje 'in haar armen overleden'. Dit bleek dus niet de waarheid te zijn.

Niets dan leugens

Niet alleen had Sharon gelogen over de doodsoorzaak van Wijffie, maar ook het overlijden van hondje Bella had ze al drie dagen verzwegen. De waarheid is dat Bella niet in de speelweide is overleden en dat de afspraak met de dierenarts is nooit gemaakt. Terwijl de baasjes kapot waren van verdriet over het verlies van hun lieve hondjes, kregen ze niets dan leugens voorgeschoteld.

Micky kwam niet meer thuis uit het dierenpension

Ook poes Micky kwam afgelopen zomer na haar verblijf in het pension nooit meer thuis. Een paar dagen voor ze zou worden opgehaald uit het pension is ze doodgebeten. Haar baasjes namen contact met ons op, nadat ze met verbijstering het rapport van de LID hadden gelezen op onze website. Hun poes Micky was volgens Sharon ‘ontsnapt uit de sluis’ bij de kattenverblijven en in de aangrenzende gang terechtgekomen. Daar is ze doodgebeten door een van de honden, die daar zaten te wachten om opgehaald te worden.

Sharon reageerde dat ze er na dit tragische ongeluk ‘als een havik’ zou opletten dat er geen honden meer bij de katten konden komen. Maar in het rapport van de LID (zie het rood omlijnde screenshot hierboven) zag het baasje dat dit een loze belofte is geweest. Er zijn na het doodbijten van Micky zelfs honden voor langere tijd ín de sluis zelf geplaatst. Met alle risico’s voor de aanwezige katten in het aangrenzende verblijf.

Mager door het spelen?

Wat we steeds horen, ook in de nieuwe meldingen, is dat dieren zwaar vermagerd terugkomen. De verklaring van pensionhoudster Sharon is steevast dat de honden lekker ‘veel hebben gespeeld in de speelweide’ en daarom zo af zijn gevallen. Van de oud-werknemers weten we inmiddels dat de honden hooguit een kwartier tot een half uur per dag op de speelweide kwamen, als ze geluk hadden. De werkelijke oorzaak is dat ze simpelweg geen eten kregen, of niet de gelegenheid kregen om voldoende te eten.

Voorbeeld is ex- straathond Vinny. Hij verbleef 4 weken in Darp. De baasjes hielden meerdere keren per week contact met het dierenpension en kregen steeds te horen dat het goed ging. Maar bij het ophalen waren ze in shock. Vinny zag er nog slechter uit dan de straathonden in Griekenland, waarvandaan hij was gered. Hij was graatmager, terwijl ze zelfs speciaal voer voor hem hadden achtergelaten in het dierenpension. Daarvan was geen spoor meer te bekennen bij terugkeer.

Ik ga aangifte doen tegen Sharon B. bij de politie. Zij maakt zich overduidelijk schuldig aan dierenmishandeling, nalatigheid en het onthouden van medische zorg aan dieren waar ze de verantwoordelijkheid over draagt. Ik wil heel graag dat zij zich voor de rechter moet verantwoorden en binnen de inmiddels ruime mogelijkheden van der wet fors moet boeten voor alles wat zij dieren heeft aangedaan. Dieren die aan haar zijn toevertrouwd verloren het leven en de eigenaren zijn van A tot Z voorgelogen. Laat dit maar eens een voorbeeld worden voor anderen dat je zo niet omgaat met dieren - én mensen.

Hou dieren weg van Sharon B.

Tijdens de voorjaarsvakantie zullen weer veel mensen op zoek gaan (of al op zoek zijn) naar een dierenpension. Voor mij is duidelijk: zolang het dierenpension in Darp geopend is en Sharon B. het beheert, moeten alle dieren zo ver mogelijk bij haar vandaan gehouden worden.
.

• Bekijk onze reportage op YouTube uit december 2024:
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday