Lobke, 3 maanden | Foto: MvdVfotografie
We hebben verloren. De oorlogshonden van Marian mogen nog steeds niet thuis in quarantaine van de rechter. Ben nog steeds geschokt. Niet alleen over de uitspraak, maar ook over de zitting zelf. Het duurde nog geen half uur. Marian en ik kregen niet de kans het woord te voeren, ook al beweerde de rechter meerdere onjuistheden.
Er zouden volgens de rechter grote verschillen zijn in de zaak, onder andere omdat het bij Elena om puppy’s gaat. Maar bij Marian gaat het ook over puppy’s, drie om wel te zijn. De honden zouden volgens de rechter uit heel Oekraïne komen. Nee rechter, de honden komen uit een (1) asiel in Lviv en zijn onder andere uit appartementen gehaald van mensen die zijn gevlucht. Dit laatste is uiteindelijk correct aangepast, maar het niet op orde hebben van de feiten getuigt niet van enige interesse in het onderwerp.
.
De rechter gaf tijdens de zitting al aan dat er een persbericht uit zou gaan zodra de uitspraak om 17.00 uur bekend gemaakt zou worden. Op mij kwam het vooral over dat alles al vast stond en de zitting zelf slechts een formaliteit was. Ik lees in het persbericht namelijk alleen een vrij 'kort door de bocht' redenering over de zogenaamd andere achtergrond van de honden in de uitspraak van 16 juni. Ook staat er niets over het discutabele punt dat er geen sprake is van pups. En er staat ook helemaal niets over waar het hier in essentie om gaat: het risico op verspreiding van rabiës! Dat risico is even laag als dat van de eerste zaak en toen besliste deze rechter 180 graden de andere kant op.
Niets over het belang van resocialisatie (ook al zou het niet gaan over pups, maar het is ook belangrijk voor getraumatiseerde oorlogshonden) en over de mogelijkheid van thuisquarantaine. Dat is het waar het, naar mijn mening, in deze zaak over zou moeten gaan! En daar staat nu juist in het persbericht over de zaak over de honden van Marianne helemaal niets over.
Mijn conclusie is heel simpel en pijnlijk: de voorzieningenrechter negeert dierenwelzijn. Sterker, in de uitspraak komt niet een keer het woord 'dierenwelzijn' voor. Je gaat je bijna afvragen waarom we dan überhaupt een Wet dieren hebben.
.
Nadat ik alles even heb laten bezinken weet ik ineens ook weer waar ik deze rechter eerder ben tegengekomen. Dat was in de zaak over de haan van Kallemooi. Je weet wel, die haan die op Schiermonnikoog 3 dagen lang in een mand op een paal in weer en wind moet zitten, want oh het is zo’n leuke traditie. De rechter vond in die zaak 'de onderbouwing niet aanwezig' (?!) en daarbij, zo zei hij, 'is het lastig te bepalen hoe je dierenmishandeling moet zien'. Ronduit schokkend. De dierenarts op het eiland werd als meer deskundig gezien dan een hoogleraar Dierenwelzijn en een dierenarts gespecialiseerd in pluimvee samen. En het meest bijzondere: tijdens de zitting werd ons gevraagd door de rechter:
"Wat als ik beslis dat de haan morgen niet in de mand mag? Wat dan? Ik ga niet morgen met de boot naar Schiermonnikoog om te bekijken of ze het echt niet doen."
Dat zegt dus een rechter. Met zo’n rechter, die de wet niet begrijpt en zijn dossiers niet goed leest, zijn de dieren verloren.
.
Het gaat de honden van Marian niet meer helpen, maar wij beraden ons op de volgende stappen. Gelukkig is er een heel klein beetje goed nieuws: de eerste 4 honden van Marian komen volgende week naar huis. Niet uit coulance, maar omdat de belachelijke quarantainetijd erop zit. De adoptanten zijn haar trouw gebleven en wachten met smacht op hun nieuwe huisgenoot. Vanaf nu kunnen ze herstellen van het trauma door de oorlog in Oekraïne, plus de extra emotionele schade veroorzaakt door de NVWA.
Poes Pearl | Foto: ©House of Animals
Terwijl ik dit schrijf krijg ik een bericht van het baasje van poes Pearl. Zij mag volgende week wél naar huis. De reden is mij nog niet helemaal duidelijk, maar ik kan er alleen maar heel blij mee zijn.
.
©Karen Soeters | House of Animals
Terwijl multinational Ahold Delhaize in Nederland en België goede sier maakt door geen kooi-eieren meer te verkopen van hennen die hun leven slijten in legbatterijen, zet het haar Aziatische klanten nog steeds eieren van kippen voor die hun korte bestaan doorbrengen in vreselijke draadgazen kooitjes.
De internationale organisatie Equitas Global deed onderzoek naar de leveranciers van Ahold Delhaize’s Super Indo supermarktketen in Indonesië en verzocht Animal Rights om de verontrustende beelden en bevindingen met de Nederlandse en Belgische consumenten van Albert Heijn en Delhaize te delen. In totaal telt Indonesië zo’n 170 Super Indo supermarkten.
Meest schokkend zijn de kleine draadgaas kooien van de legbatterijen gefilmd bij een van de eierleveranciers van Ahold Delhaize in Indonesië. De kooien zijn zo krap dat de hennen zich niet of nauwelijks kunnen omdraaien of hun vleugels uitslaan. Deze dieren worden voor Ahold Delhaize mishandeld. Deze huisvestingsvorm is niet voor niets in een groot deel van de wereld verboden.
Bekijk de schokkende beelden van Equitas Global hieronder:
.
.
Op de beelden zijn de smerige leefomstandigheden te zien en daarbij zijn de risico’s voor de voedselveiligheid en volksgezondheid gemakkelijk voor te stellen: de hoog opgestapelde uitwerpselen, aangekoekt op kooien en apparatuur en wilde vogels die het bedrijf vrij in en uit lopen, waardoor vogelgriep en andere ziektes zich zouden kunnen verspreiden.
De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) en een twaalftal internationale onderzoeksteams hebben vastgesteld dat legbatterijsystemen, zoals de systemen die Ahold in Indonesië bevoorraden, tot 33 keer meer risico op salmonellabesmetting lopen.
Vrijwel alle andere, Europese detailhandelaars die in Azië actief zijn, hebben een tijdlijn vastgesteld voor de verkoop van enkel kooivrije eieren in de regio, waaronder Tesco, Metro, CarreFour, Auchan, Aldi en Marks & Spencer. Meer dan vijftig toonaangevende levensmiddelenbedrijven hebben zich ertoe verbonden om in Indonesië alleen kooivrije eieren te gebruiken, waaronder Starbucks, Subway, Burger King en Nestlé.
Bij Albert Heijn en Delhaize België zijn alleen nog kooivrije eieren te koop. Maar Ahold heeft verder alleen een tijdlijn opgesteld voor een kooivrij ei-assortiment in de Verenigde Staten (Stop & Shop, Giant/Martin’s, Giant Food en Peapod tegen 2022 en Food Lion and Hannaford in 2025) en Europa (Mega Image, Albert, Alfa Beta en Delhaize Serbia in 2025). Bonnie Tang van Equitas Global:
"Ahold lijkt te denken dat hun Aziatische klanten niet dezelfde behandeling verdienen als Europese en Amerikaanse klanten of minder zouden geven om dierenwelzijn. Dit is een vorm van discriminatie."
Erwin Vermeulen van Animal Rights vult aan:
"Het bedrijf is achteropgeraakt bij andere toonaangevende retailers op het gebied van voedselveiligheid en dierenwelzijn. We dringen er bij Ahold Delhaize op aan om Aziatische klanten gelijkwaardig te behandelen en de verkoop van wrede kooi-eieren in de winkels in Indonesië per direct te beëindigen. Hoewel kooivrij niet betekent dat de eieren ook wreedheid-vrij zijn, is dit een noodzakelijke eerste stap."
Bron:
Het Franse modemerk Hermès is van plan de grootste krokodillenboerderij tot nu toe te bouwen in Australië voor het produceren van tassen, riemen en andere accessoires van hun huid. Er zouden wel 50.000 krokodillen tegelijkertijd gehouden kunnen worden.
Hoewel grote merken allerlei beloftes doen over het welzijn van krokodillen, is keer op keer gebleken dat deze onder verschrikkelijke omstandigheden worden gehouden en dat zij een gewelddadige dood sterven. Dit kwam naar buiten na verschillende onderzoeken van de dierenrechtenorganisatie People for the Ethical Treatment of Animals (PETA). Zo onthulde een ooggetuigenverslag dat alligators op een boerderij in Texas in een donkere schuur zaten opgesloten zonder zonlicht, frisse lucht, schoon water of basale medische zorg. Zij worden uit hun natuurlijke omgeving geplukt door middel om vervolgens na een lijdensweg van ongeveer een jaar geslacht te worden. Hierbij wordt hun bek afgebonden en een metalen staaf naar binnen geramd om hen te villen, terwijl de dieren nog in leven zijn.
.
.
Onder normale omstandigheden worden krokodillen en alligators op zijn minst 50 tot 60 jaar oud. Daarnaast zijn deze dieren ook zeer intelligent. Het zijn de oudste en meest succesvolle jagers, die reeds 80 miljoen jaar (!) op aarde zijn. Alleen dit zou al respect moeten afdwingen, maar helaas worden producten van krokodillenleer wereldwijd verkocht, ook in Nederland. Zo schreven wij eerder een artikel over de verkoop van ‘exclusieve’ modeaccessoires in de winkel KarmaLoog in de Amsterdamse P.C. Hooftstraat. Gelukkig heeft de zaak inmiddels een forse boete moeten betalen voor het gebruik van illegaal krokodillenleer en zijn deze producten vernietigd. Desondanks is de verkoop nog steeds toegestaan en blijft krokodillenleer in trek. Zolang grote modemerken deze producten blijven verkopen en beroemdheden als de Kardashians deze blijven promoten is er helaas weinig hoop voor de dieren.
.
Decadentie en dierenleed: krokodillenleer in de P.C. Hooftstraat
.
Het is van cruciaal belang dat men zich uitspreekt tegen de wrede handel in modeaccessoires ten koste van dierenwelzijn. PETA heeft een petitie online gezet die dit mogelijk maakt. De hoop is dat de plannen voor deze nieuwe boerderij bestemd voor 50.000 krokodillen in Australië gestopt kunnen worden, maar ook dat het welzijn van krokodillen wereldwijd verbetert.
Naast Australië en de Verenigde Staten worden er op nog veel meer locaties krokodillen gehouden en bruut gedood voor hun huid - waaronder Afrika en Azië - waar vaak nog minder toezicht is op het vermeende welzijn van de dieren. Het is tijd dat hier voor eens en altijd verandering in komt en deze prachtige dieren in vrijheid kunnen leven, zonder over elkaar heen te hoeven kruipen in muffe betonnen bakken, wachtend op een gruwelijk einde.
Hopelijk slaagt PETA erin nieuwe sancties af te dwingen en gaan wij uiteindelijk naar een wereld toe waarin producten van dierenhuid niet langer geproduceerd mogen worden.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Juliëtte Ronteltap
Ondanks de dreiging van Q-koorts, waardoor in 2009 diverse geitenhouderijen 'geruimd' werden vanwege deze gevaarlijke zoönose, zijn er in 2020 toch weer meer geiten bijgekomen in Nederland. In totaal worden er nu 476.000 melkgeiten gehouden in ons land, een groei van 4 procent ten opzichte van vorig jaar, aldus het CBS. Dit terwijl er ook onderzoek loopt naar een toename van longontsteking in de nabijheid van geitenmelkerijen.
Alsof de mens niet geboren is om te leren van zijn fouten gaat Nederland op oude voet door met de intensieve dierhouderij, waarvan inmiddels is aangetoond dat het risico op ontwikkeling van voor de mens en dier zeer gevaarlijke ziekten enorm is, nog los van het dierenleed dat gepaard gaat met deze sector.
Eind 2009 werd door de ministeries van LNV en VWS besloten om op bedrijven waarvan vaststond dat ze besmet waren met Q-koorts alle drachtige geiten af te maken. Omwonenden maakten zich ernstige zorgen en dat is nog steeds terecht. Q-koorts is een zeer gevaarlijke zoönose, wat inhoudt dat het een ziekte is die van dieren op mensen kan overspringen, net als het nu heersende coronavirus, maar ook SARS, HIV en ebola zijn daar voorbeelden van. Q-koorts is een bacteriële infectieziekte en van deze bacterie is bekend dat hij zeer lang kan overleven zonder de aanwezigheid van een 'gastheer'. Het is dus nooit helemaal zeker dat de Q-koorts niet ergens sluimert en alsnog de kop kan opsteken, met alle gevolgen van dien. De ziekte is dodelijk gebleken; in 2016 is geconcludeerd dat de uitbraak van 2009 aan zeker 74 mensen het leven heeft gekost.
Sinds 2017 wordt ook onderzoek gedaan naar een toename van longontsteking in de nabijheid geitenhouderijen, waarvan de provincies Noord-Brabant en Gelderland de meeste huisvesten. Volgens hoogleraar Diergeneeskunde Dick Heederik van de Universiteit Utrecht zou er hierbij geen sprake zijn van Q-koorts, maar wat de werkelijke oorzaak is blijft gissen. Tegen de NOS zegt hij hierover:
"Een mogelijke oorzaak is dat er door nieuwe regels afgedekt stro wordt opgeslagen. Dat gaat composteren en dan komen er schimmels in, die misschien schadelijk zijn."
Heederik zegt echter ook dat niet uit te sluiten is dat er wel degelijk sprake is van een 'dier-gerelateerde oorzaak'.
Met de groei van het aantal geiten is er in 2020 een stabilisatie te zien van de aantallen runderen, varkens en kippen, wat ook uitgelegd kan worden dat er nog steeds geen krimp plaatsvindt van de veestapel als onderdeel van het stikstofbeleid. In tegendeel, met de geiten meegerekend vindt er alleen maar groei plaats. Hoewel provincies een ontmoedigingsbeleid voeren ten aanzien van nieuwe geitenhouderijen is het nog steeds toegestaan om bestaande stallen uit te breiden en uit te groeien naar megastallen met desnoods duizenden dieren. De vraag naar geitenmelk groeit dus het is een lucratieve business geworden. Omwonenden houden echter hun adem in, want het is wachten op de volgende uitbraak van een voor hen gevaarlijke ziekte, hetzij Q-koorts, longontsteking, of een andere zoönose waarvan we het bestaan nog niet kennen.
.
Geld gaat boven volksgezondheid in Nederland, dat feit staat allang vast en zal weinigen nog verbazen. Goed voorbeeld hiervan is het enorme risico dat gelopen wordt door de nog overgebleven nertsenfokkerijen in Nederland niet per direct te 'ruimen', terwijl in Denemarken is gebleken dat - waarvoor wij eerder dit jaar al waarschuwden - er op nertsenfarms mutaties van het virus plaatsvinden die de nu ontwikkelde vaccins onbruikbaar kunnen maken. Maar hoewel er een risico is, hetgeen openlijk erkend wordt door NVWA en RIVM, mogen de resterende nertsenfokkers nog een laatste rondje 'pelzen', vrij vertaald: geld verdienen door dieren te vermoorden voor hun vacht. Het risico voor de volksgezondheid zou echter klein zijn en dan is in Nederland de afweging al snel gemaakt.
.
.
Het is te hopen dat het kwartje snel valt in Nederland en dat dit zich volgend jaar bij de verkiezingen gaat uitbetalen in winst voor partijen die niet de kop in het zand steken en een forse beperking van de intensieve dierhouderij voorstaan. Het gesol met de volksgezondheid en dierenwelzijn omwille van winst is anno 2020 door niemand met gezond verstand uit te leggen.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Bart van Riel
Op een boerderij in de Spaanse deelstaat Murcia zijn in totaal 572 dieren aangetroffen in zeer erbarmelijke omstandigheden. Opgesloten in kooien waarin zij geen bewegingsruimte hadden, samen gepropt tussen hun uitwerpselen en urine. De meeste dieren zaten zonder water of voedsel, sommige met verrot eten met larven er in. De dieren zijn inmiddels gered.
De 62-jarige Spanjaard en eigenaar van de boerderij in de stad Lorca in Murcia, wordt beschuldigd van verschillende misdrijven in verband met de bescherming van flora, fauna en huisdieren. Hem wordt het volgende ten laste gelegd: het bezit van beschermde diersoorten en wilde fauna, en de onhygiënische omstandigheden waarin hij de dieren hield. Tevens is hij niet in het bezit van de juiste documentatie voor het houden van deze dieren.
Dankzij buurtbewoners die de natuurbeschermingsdienst van de Spaanse politie (SEPRONA) inlichtten over de illegale praktijk van hun buurman, werd een onderzoek naar de boerderij gestart. De zogenaamde ´goudfazantoperatie´, de ontmanteling van deze illegale dierentuin, werd begin november uitgevoerd door de politie in samenwerking met het regionale bureau van landbouw van Lorca (OCA).
🔴 572 animales en pésimas condiciones rescatados de un zoo en Lorca (Murcia).
😱 Perros, cerdos, cabras, un mapache, un faisán dorado, tortugas protegidas, aves exóticas... Sin agua ni comida y muchos enfermos.
¡INTOLERABLE! 😡#ZoosSonCárceleshttps://t.co/5eq81OhIRD
— PACMA (@PartidoPACMA) November 11, 2020
Agenten troffen vele zieke dieren aan in zeer onhygiënische en onleefbare omstandigheden. De dieren hadden nauwelijks bewegingsruimte, doordat ze met veel te grote aantallen in kooien zaten opgesloten. Sommige vogels waren zelfs in plastic dozen gepropt. Uitwerpselen en urine lagen verspreid door de kooien. In veel kooien was geen water of voedsel aanwezig. Bij de dieren die wel voorzien waren van water of voedsel, werden algen in het water aangetroffen en verrot eten met larven erin.
De illegale verzameling van 572 dieren bestond uit verschillende diersoorten. Huisdieren, vee en wilde dieren, waaronder beschermde dieren. Zo werden er 14 exemplaren van bedreigde diersoorten aangetroffen, zoals de zwarte schildpad en 161 exotische vogels, waarvan sommige onder beschermingstoezicht van het CITES (Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten) staan. Sommige vogels, zoals de Argentijnse papegaai en de Kramerpapegaai, kunnen bij ontsnapping zelfs een gevaar vormen voor lokale vogels.
Enkele andere dieren die in deze gruwelijke dierentuin leefden, waren een wasbeer, paarden, Vietnamese varkens, geiten, schapen, kippen, honden, konijnen en verschillende soorten vogels.
Vorige week heeft de gemeente van Lorca 242 dieren opgevangen en geadopteerd. Sommige dieren staan onder toezicht van de regionale autoriteiten, anderen zijn overgebracht naar dierenherstelcentrum El Valle de Murcia Wild Fauna Recovery Center.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Jennie Cools
Een gezamenlijke actie van maar liefst 103 landen onder leiding van Interpol en de Wereld Douane Organisatie (WDO) heeft de illegale handel in wilde dieren en planten een gevoelige slag toegebracht. Met 2.000 inbeslagnames, 699 arrestaties en sterke indicaties voor vervolgonderzoek is Operatie Thunder een succes te noemen. Tussen 14 september en 11 oktober vonden wereldwijd acties plaats, gericht op de belangrijkste smokkelroutes en criminele hotspots. Daarbij werd ook gelet op de meest kwetsbare soorten, zoals gecategoriseerd door CITES, de Conventie inzake internationale handel in bedreigde uitheemse dieren en planten. Alles om een zo groot mogelijke impact te bereiken.
En die impact werd over de hele wereld gevoeld. Op de grens tussen Kameroen en Gabon werden 187 onbewerkte slagtanden in beslag genomen. In Mexico konden een witte tijgerin, een jaguar en een 4 maanden oude leeuwenwelp gered worden. De politie in Zimbabwe blokkeerde het transport van 32 levende chimpansees vanuit de Republiek Congo. De Indiase douane onderschepte een lading van 18 ton rood sandelhout op weg naar de Arabische Emiraten. In Nieuw-Zeeland werden giraffebotten, walvistanden en haaienvlees gevonden. Dichterbij huis - op vliegveld Zaventem in België - was het raak met twee dode apen, drie dode stekelvarkens, drie kilo krokodillenvlees, 1.286 kilo dierlijke producten en 5.397 kilo plantaardige producten. Al met al is de buit gigantisch.
In beslag genomen smokkelwaar:
- Ruim 1.300 kilo ivoor
- Ruim 1.000 kilo pangolinschubben, wat overeenkomt met zo’ n 1.700 gedode dieren
- Ruim 56.000 kilo zeeproducten
- 87 truckladingen hout
- bijna 16.000 kilo planten
In totaal werden ruim 45.000 levende dieren aangetroffen, waaronder:
- 1.400 schildpadden en 6.000 schildpadeieren
- 1.160 vogels
- 1.800 reptielen
Wildlife and Forestry Crime is the world's 4th largest illegal trade.
Under "Operation Thunder 2020" Wildlife and Forestry crimes are been tackled by 103 countries including India.
Coordinated by World Customs Organisation, @INTERPOL_EC and @cbic_india. Congratulations Team. pic.twitter.com/4Ct0p3HodK
— Ankit Kumar, IFS (@AnkitKumar_IFS) November 12, 2020
Jürgen Stcok, Secretaris -Generaal van Interpol:
“Handel in wilde dieren en planten is de op drie na grootste illegale handel ter wereld – het is een lucratieve business met vergaande en heel schadelijke gevolgen, niet alleen voor het milieu maar ook voor de maatschappij, volksgezondheid en mondiale economie.”
Verder stelt hij:
“Het gaat vaak gepaard met belastingontduiking, corruptie, witwassen en zelfs moord, georganiseerde bendes gebruiken dezelfde routes voor handel in mensen, wapens, drugs en andere contrabande.”
WDO en CITES benadrukken de noodzaak van nauwe samenwerking en een goede coördinatie in de bestrijding en opsporing van deze vorm van criminaliteit. Alleen zo kunnen acties als Operatie Thunder tot succes leiden.
Dat betekent niet dat het gemakkelijk was, zeker niet met de extra eisen die werden gesteld in verband met Covid-19. De actie werd helemaal digitaal uitgerold, via beveiligde communicatiekanalen, gecoördineerd vanuit Interpol en WDO-headquarters. Op sommige plekken kwam het tot schermutselingen, waarbij agenten en rangers werden aangevallen. In Noord-Macedonië raakte twee agenten daarbij zwaar gewond.
Over Nederlandse deelname aan de wereldwijde acties is niets te vinden, maar dat betekent niet dat hier geen illegale handel plaatsvindt. Dat bleek wel uit de gecoördineerde actie Operatie Toekan in 2018, waar in twee maanden tijd 217 zaken aan het licht kwamen. Gekweekte cactussen in de Rotterdamse haven, zes levende driestreepboa’s en twee dode toekans in de post, apen in particuliere huizen en illegale houtpanelen in de bouw. Op Bonaire werden toeristen met koraal betrapt.
Our sincere congratulations to the Dutch 🇳🇱 authorities for the joint #OperationToucan against #wildlifetrafficking.
Help Nature, do NOT bring back biological souvenirs... 🦏🐅🦈🦎🦜🕷️🦋🐢🌸🐘🐍🐦 @CITES @minlnv @_NVWA @Douane @WWF @IUCN @EPinNL @NLatEU @EUinNL #OperatieToekan pic.twitter.com/Atp70zEPTY— EU Environment (@EU_ENV) December 17, 2018
Operatie Thunder is de vierde jaarlijkse actie op rij van deze omvang. Naast duizenden arrestaties en grote vangsten, hebben de acties er ook toe geleid dat politie en douane steeds beter worden in hun werk, omdat ze meer toegang hebben tot informatie en netwerken en meer ervaring opdoen. Ook samenwerking met de Verenigde Naties, Europese Unie, Wereldbank en andere internationale organisaties wordt uitgebreid. Zo strijden steeds meer partijen mee tegen illegale handel in dieren en planten.
Interpol viert dit jaar dat ze zich al tien jaar lang specifiek inzetten tegen georganiseerde milieucriminaliteit. Daarom besteden ze er de komende weken extra aandacht aan op www.interpol.int en Twitter.
OPERATION THUNDER 2020
In a month-long police and customs operation coordinated by INTERPOL & the @WCO_OMD, 103 rallied together against environmental crime.
Full story 👉 https://t.co/NjJoHme7Lu pic.twitter.com/D25a846yA9— INTERPOL (@INTERPOL_HQ) November 16, 2020
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Laura Lancée
Een verrassende studie toont aan dat het gebruik van een zweep bij paarden net zoveel pijn kan doen als bij mensen. Het resultaat is baanbrekend. In combinatie met een ander onderzoek over het hanteren van de zweep tijdens paardenraces, komt er nu bewijs voor dat de regelgeving voor zweepgebruik tijdens paardenraces onvoldoende is ter bescherming van het paard. Het is de laatste strohalm om de kletterende zweepslagen op de paardenlijven tijdens de wedrennen voorgoed uit te bannen. Het excuus ‘paarden voelen minder dan mensen’ gaat niet langer op.
In het heetst van de strijd op de laatste 100 meter petsen de jockeys met de (gewatteerde) zweep herhaaldelijk vaak en zeer hard op de billen van het paard. Pijnlijk om te zien, nog pijnlijker om te voelen. Dat een paard een vacht heeft om de ergste klappen op te vangen, is verwaarloosbaar. ‘Die is zo dun’ dat het geen invloed heeft op de pijnbeleving van het dier. Er is geen significant verschil in de manier waarop mensen en paarden pijn ervaren bij zweepslagen. Dit resulteerde uit een onderzoek onder begeleiding van vetinaire patholoog Dr. Lydia Tong en Professor Paul McGreevy van de Sydney School of Veterinary Science’s. In deze studie zijn de huidstructuren van mensen en volbloed type paarden met elkaar vergeleken. Een mijlpaal te noemen omdat de resultaten aantonen dat de buitenste en pijngevoelige laag van de paardenhuid vergelijkbaar is met die van mensen. Beide wezens hebben een soortgelijke huidpijnreactie. Uit dit onderzoek bleek:
“De paardenhuid is minder dan één mm dikker dan die van de mens en kan enig veerkracht bieden tegen trauma, echter kan dit niet als beschermend worden beschouwd tegen uitwendige huidpijnen. De bevindingen geven aan dat de oppervlakkige, pijngevoelige epidermale laag (opperhuidweefsel) van de paardenhuid even rijk is voorzien van zenuwen. Dit toont aan dat mensen en paarden dezelfde belangrijke anatomische structuren hebben voor het voelen van huidpijnen.”
Horses and humans feel the same pain when whipped, study finds https://t.co/N1B99E0yJX
— The Guardian (@guardian) November 12, 2020
Volgens Dr. Tong was er nog niet eerder gekeken naar de zenuwen in de paardenhuid ondanks dat er wel informatie beschikbaar was over de dikte van de paardenhuid. Zij bekeek daarom of de dikte en zenuwen van de paardenhuid werkelijk verschilde met de huid van de mens. Haar werk onder de microscoop toonde aan dat de paardenhuid minder dan één millimeter dikker is dan de mensenhuid, maar dat de epidermis - de bovenste laag van de huid die voorzien zijn van zenuwen en de pijn waarnemen - juist dunner is dan die van de mens. Dr. Tong:
“Zeer opvallend, en paarden blijken toch niet zo’n dikke huid te hebben dan wat wij altijd dachten.”
Volgens Dr. Tong zit het verschil in het diepe collageenweefsel dat vlak onder de oppervlakkige pijnvoelende vezels ligt. Dit betekent dat paarden minder huidcellen hebben tussen de bron van de pijn, zoals een zweep en de gevoelige zenuwuiteinden:
“Je zou dus kunnen zeggen dat, wanneer het op pijn aankomt, de huid van een paard dunner is.”
Voorstanders van zweepgebruik zoals Racing Victoria, Racing Australia en Britisch Authority, betogen dat dit noodzakelijk is voor de veiligheid van paard en ruiter. Om het paard beter te kunnen sturen zodat er geen botsingen of ongewenste patronen ontstaan met andere paarden op de baan. Een ander rechtvaardig gegeven dat wordt gebruikt, is dat zweepslagen het paard sneller doet laten lopen. Dit wordt beschouwd als fundamenteel voor de integriteit van de paardenraces. In deze miljardenwereld, die afhankelijk is van wedden en gokken en waar heel veel geld in wordt omgezet, is het ‘harder gaan lopen door slaan’ een groot geloof bij zowel de organisatie, de trainers, als bij de jockeys. Maar vooral bij het publiek. De jockey is gebaat bij het doen geloven dat hij alles uit het paard haalt om tot een overwinning te komen. “En zolang de jockeys zich houden aan de limiet van zweepgebruik op basis van beschikbaar veterinair advies, is er volgens hen geen wreedheid tegen paarden”, aldus Peter McGauran, hoofd van het Australische racebestuur. Volgens McGauran zijn de zwepen die tijdens de paardenraces worden gebruikt, opgevuld. Mc Gauran:
“En zijn er strikte regels over hoe vaak een jockey het paard mag slaan en op welke manier. Ik geloof niet dat dit pijn doet voor een paard.”
This kid, Rayan Gazader, doesn't ride a horse, he beats a horse to the wire. And people wonder why there is talk about the whip use. This race from 2 weeks ago. I think I counted 22 strikes from the turn. Someone needs to have a talk with him#PeaPatch pic.twitter.com/qAIA4u4M1P
— gary (@gporter812) July 29, 2019
MCcGauran erkent dat er als bewijs naar voren komt en de zweep pijn toebrengt aan het paard, de renwereld dit zal gaan verbieden. In het tijdschrift Animals werd recent het onderzoek gepubliceerd gebaseerd op analyses van meer dan 100 racerapporten om precies te bepalen welke invloed het zweepgebruik op de paarden heeft tijdens een race. Het resultaat is:
“Het gebruik van een zweep heeft géén invloed op het gedrag van het paard tijdens de race. Het dier gaat er namelijk niet sneller door lopen. Ook helpt het niet bij het recht richten of sturen voor de veiligheid van de jockey en het paard.”
Critici uit de paardenrensport noemen de onderzoekresultaten omstreden. Het onderzoek zou niet goed zijn opgesteld omdat de vergelijking niet onder vaste condities is vastgelegd hoe paarden met én zonder zweepslagen presteerden. Daarnaast zijn de kosten voor beide studies door de dierenbeschermingsorganisatie RSPCA Australia betaald. Volgens McGreevy van RSPCA heeft dit geen invloed op het onderzoek: “De sponsoren speelden geen rol in de studieopzet, data-collectie en analyse van de gegevens”. Duidelijk is inmiddels dat het bewijs van beide onderzoeken aantoont dat zweepgebruik onnodig en onaanvaardbaar is in de paardenracerij. Hoogtijd om het menselijke morele kompas af te stemmen op de huidige wetenschap zodat alle paarden worden behoed voor pijnlijke zweepslagen.
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Jessica Slotman
Comité Dierennoodhulp, Dierenrechten Alliantie, Animal Earth en Rechten voor al wat leeft hebben aangifte gedaan in verband met overtreding van de Wet dieren door Dierenpark Amersfoort vanwege het op 3 november doodschieten van de chimpansees Mike (53) en Karibuna (19). Ook schrijver Mohammed Benzakour heeft aangifte gedaan.
Door de dierentuin is er bewust voor gekozen om deze mensapen dood te schieten toen zij door een menselijke fout ontsnapt waren. Er was geen sprake van noodweer. Het dierenpark heeft nagelaten de dieren door hun verzorgers te laten afleiden, te kalmeren en indien nodig te verdoven met een hogere dosis verdovingsmiddel die snel werkt. Volgens de vier dierenbelangenorganisaties heeft Dierenpark Amersfoort hierdoor artikel 2.1 lid 1 (zie uitleg onderaan persbericht) en lid 6 en artikel 1.3 van de Wet Dieren overtreden. Zij willen strafvervolging en een onafhankelijk onderzoek naar de noodzaak om de mensapen dood te schieten. De filmbeelden van de camera’s die in het park hangen moeten door onafhankelijke deskundigen bekeken worden.
Verschillende bekende primatologen hebben te kennen gegeven dat wanneer de bezoekers veilig gesteld zouden zijn en men vreemden op afstand had gehouden, de bekende verzorgers de chimpansees hoogstwaarschijnlijk met geduld hadden terug kunnen krijgen in hun verblijf. Chimpansees vallen normaliter niet hun verzorgers aan. De enige keer dat primatologen over een aanval van chimpansees op dierverzorgers hebben gehoord ging het om een dierverzorger die een slechte relatie met de apen had. Ook Jane Goodall liet aan de dierenorganisaties weten dat zij niet anders kan denken dan dat er een manier had moeten zijn om de twee chimpansees te kalmeren.
Dierenpark Amersfoort heeft zich de afgelopen weken niet van haar beste kant laten zien. Nadat de dierentuin de chimpansees Mike en Karibuna had laten doodschieten hield zij zich de eerste dagen tegenover de media 100 procent vast aan haar verklaring dat Mike en Karibuna imponerend gedrag vertoonden, de werking van een verdovingspijl een kwartier zou duren en ze bang waren dat de twee apen uit de dierentuin zouden ontsnappen en daar mensen iets zouden aandoen. Op de derde dag bracht de dierentuin opeens een geheel andere verklaring naar buiten: Mike was doodgeschoten omdat hij de verzorger wilde aanvallen en Karibuna omdat hij bezoekers wilde aanvallen. De dierenorganisaties vinden deze plotseling andere verklaring volstrekt ongeloofwaardig en kunnen dit niet anders zien als een manier van de dierentuin om zich schoon te praten van haar verschrikkelijke daad. De herdenkingsplaats die Dierentuin Amersfoort voor Mike en Karibuna in de dierentuin wil maken is schaamteloos. Mike en Karibuna zijn van het leven beroofd door nota bene de dierentuin zelf die daar nu ook nog een soort van attractie van gaat maken….
Edwin Wiek, oprichter van Wildlife Friends Foundation Thailand, een opvangcentrum in Thailand voor apen, tijgers, olifanten en beren die uit handen van stropers en handelaren gered zijn, is perplex over het nieuws dat de chimpansees doodgeschoten zijn. Hij zegt tegen Karen Soeters van Animals Today:
“Voor noodgevallen echter dien je grotere doses toe die je met een antidoot weer heel snel kan verlagen nadat het dier ‘plat’ is gegaan. Een deskundige dierenarts moet dit makkelijk kunnen doen.”
Primatoloog Frans de Waal erkent op zijn Facebook dat chimpansees gevaarlijk kunnen zijn, maar schrijft ook:
“Aan de andere kant zullen mannetjes uiteindelijk kalmeren als ze niet tegengewerkt zijn. Ik heb situaties van hen gezien die vreedzaam terugkeren naar hun vertrouwde omgeving. Vreemden (zoals de politie) of opwindend publiek moeten op afstand worden gehouden, en de menselijke frontlinie moet bestaan uit verzorgers die de apen kennen en vertrouwen. Na de primaten de tijd te hebben gegeven om hun omgeving te verkennen en wat voedsel te eten, kunnen ze soms terug naar waar ze vandaan komen. Het vergt geduld maar is duidelijk de voorkeursuitkomst.”
Jane Goodall schrijft aan de dierenorganisaties:
“Het is erg triest, want het alfamannetje speelde een cruciale rol in deze groep. Het is duidelijk dat ze meer voorzorgsmaatregelen moeten nemen en ik kan niet helpen, maar ik denk dat er een manier moet zijn geweest om deze dieren te kalmeren."
Dit doodschieten is niet een los incident. Er worden tal van zogenaamde surplus dieren achter de schermen gedood omdat er al te veel van in dierentuinen zitten en men het leuk vindt om te blijven fokken. Zo worden jonge dieren misbruikt als publiekstrekkers. Onder het mom van fokprogramma’s om dieren voor het uitsterven te behoeden wordt er over de hele wereld in dierentuinen met dieren gezeuld (waardoor intense familiebanden ruw worden verscheurd) en worden de overtallige dieren buiten het zicht van het publiek gedood. Vrijwel geen enkel diersoort is met succes teruggeplaatst in het wild. Van de dieren die wel mogen blijven leven, lijdt een deel van de dieren psychisch zwaar onder de gevangenschap en ontwikkelt hierdoor gestoord gedrag waarvoor zij zelfs antidepressiva en antipsychotica toegediend krijgen.
Dieren levenslang opsluiten als bezienswaardigheid past anno 2020 niet meer. Op deze manier brengen we onze kinderen juist het verkeerde bij: een respectloze houding ten opzichte van een ander dier. Een dier is namelijk geen attractie of vermaaksartikel dat we om die reden gevangen mogen houden.
Uitleg over de belangrijkste overtreding van de Wet dieren:
2.1 Dierenmishandeling lid 1
Het is verboden om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van een dier te benadelen.
Door te beslissen de mensapen gelijk dood te schieten zijn deze twee chimpansees ten diepste in hun gezondheid en welzijn aangetast, hun leven is ontnomen. Er waren andere manieren denkbaar om ze levend weer terug in hun verblijven te krijgen.
Bron:
Met vette koppen lazen we enkele maanden geleden dat orka's voor de Spaanse en Portugese kust schepen aanvielen. De indruk werd gewekt dat het om gevaarlijke en agressieve dieren ging, maar niets blijkt minder waar: de nog jonge orka's waren vermoedelijk alleen maar aan het spelen.
Deze zomer waren voor de kust van Spanje en Portugal meerdere interacties tussen orka’s en (zeil)boten. Soms werd er urenlang tegen een boot geramd en soms wisten de dieren het roer zwaar te beschadigen. Deskundigen van Coordinadora para o Estudo dos Mamíferos Mariños (CEMMA) ontdekten via video en fotomateriaal dat drie jonge orka’s vaak bij deze 'incidenten' betrokken waren; Gladis White, Gladis Black en Gladis Grey. De reden voor het 'abnormale' gedrag was onbekend.
Afgelopen maanden heeft men geprobeerd het vreemde gedrag van orka’s (Orcinus orca) die boten zouden ‘aanvallen’ te verklaren. Er werd aangegeven dat een negatief incident met een boot aanleiding kan zijn geweest voor het zogenaamde ‘agressieve’ gedrag en in de media werd zelfs gesproken van wraak. Ook stress bij de dieren zou een rol kunnen spelen. Er is nu echter door de onderzoekers één conclusie getrokken op basis van het onderzoek en hun jarenlange observatie van deze orka's: ze waren aan het spelen.
.
.
Zowel wetenschapper Dr. Ruth Esteban en bioloog Dr. Renaud de Stephanis maken deel uit van de groep wetenschappers die het gedrag van de orka's die op het oog schepen aanvielen onderzochten. Dr. Esteban:
"Ze lijken altijd te gaan voor het roer, en ik denk dat dat komt omdat het een mobiel deel van het schip is. In sommige gevallen kunnen ze de hele boot ermee verplaatsen. We zien, in sommige van de video's, dat de zeilboot bijna 180 graden draait. Als ze zien dat ze de macht hebben om iets heel groots te verplaatsen, is dat misschien echt een kick voor hen."
Dr. De Stephanis is ervan overtuigd dat de orka's geen kwaad in de zin hadden:
"Ik heb ze zien jagen. Als ze jagen, hoor of zie je ze niet. Ze zijn onzichtbaar, ze besluipen hun prooi. Ik heb ze potvissen zien aanvallen. Dat is agressief. Maar deze jongens, die zijn aan het spelen."
Neurowetenschapper Lori Marino, voorzitter van het Whale Sanctuary Project, is een van de weinige mensen die daadwerkelijk in de hersenen van een orka heeft kunnen kijken. Samen met collega’s scanden ze in 2004 voor een studie de hersenen van een in gevangenschap overleden orka. Ze legt uit dat er overeenkomsten zijn tussen de hersenen van een orka en een mens, onder andere in het deel verantwoordelijk voor emoties. Maar door hun gedrag in eenvoudige categorieën zoals goed of slecht, agressief of speels te plaatsen zorgen we ervoor dat we ze totaal verkeerd begrijpen:
"We maken er karikaturen van."
Maar er is nog een belangrijkere reden voor Esteban, De Stephanis en het onderzoeksteam om te proberen de manier waarop men spreekt over deze incidenten aan te passen. Dr. Esteban:
"Het was echt eng voor de mensen, dat kan ik begrijpen. Maar we willen het geen aanval noemen. We noemen het een interactie."
Ze is bang dat de negatief geladen berichtgeving een stap is naar vervolging van ernstig bedreigde orka's.
Dr. De Stephanis geeft toe gefrustreerd en oprecht bezorgd te zijn over het gedrag van de orka's. Hij vertelt dat uit zijn waarnemingen van de incidenten tussen deze orka's en boten, meestal twee van de drie orka's worden geïdentificeerd:
"Het zijn vooral twee van die jongens die 'gek' worden. Ze spelen gewoon. En het spel wordt steeds intenser. Ze vinden het geweldig. En ik weet niet waarom. Het lijkt gewoon iets wat ze echt leuk vinden en dat is het."
Onlangs hebben orka’s twee vissersboten voor de Portugese kust geramd. Dr. de Stephanis vreest dat dit misschien het kantelpunt is wat de dieren in direct conflict met de vissers kan brengen. De vissers zien hun levensonderhoud evenals hun veiligheid mogelijk in gevaar komen. Deskundigen geven aan dat bij mens-dierconflicten, waar mensen het gevoel hebben dat hun leven wordt bedreigd door de nabijheid van grote roofdieren en dat hun enige optie is om ze te doden, 'provocerende taal' een rol speelt bij het voeden van deze situaties.
Als top roofdieren zijn agressie, dominantie en krachtvertoon waarschijnlijk belangrijke elementen van spelgedrag bij orka’s. Volgens Dr. Michael Weiss van de Universiteit van Exeter en het Center for Whale Research kan voor enkele van de meest sociale dieren op aarde, samen spelen zorgen voor sociale binding. Maar mensen zouden volgens hem op een fundamentele manier omgaan met grote roofdieren:
"Als ze zich beginnen te gedragen op een manier die we niet leuk vinden, dan zijn ze gemeen, agressief en kwaadaardig. We zouden er verkeerd aan doen om ons besef van goed en kwaad op te leggen aan elk ander dier, laat staan op een dier met een eigen ontwikkeld gevoel van cultuur."
Orka’s in dit gebied hebben zichzelf in het verleden een nieuwe jaagtechniek aangeleerd: ze halen vis van de lijnen van vissersboten waardoor het ze minder energie kost om aan voedsel te komen. De dieren zijn daarbij niet geïnteresseerd in mensen, het gaat ze alleen om de tonijn aan de lijn. De techniek wordt binnen de groep aan de nakomelingen doorgeven. Het is zeer waarschijnlijk dat overbevissing een drijfveer was voor de orka’s om deze geheel nieuwe jaagcultuur te ontwikkelen. Dr. De Stephanis:
"Ik heb het bewijs nog niet, maar ik zou mijn hand in het vuur steken en zeggen dat dit de groep is waar de Gladises vandaan komen."
Hij suggereert dat het huidige gedrag van de dieren ook deel kan uitmaken van een culturele verschuiving die de dieren daadwerkelijk helpt om te overleven.
Wat precies de aanleiding is voor de jongere orka’s om te gaan spelen met boten is niet bekend. Dr. Marino:
"Het zijn jonge mannetjes, ze zullen onstuimig zijn. Er kan een element van spelen in zitten, een element van agressie - van het proberen om zichzelf te bewijzen. Maar om te zeggen dat ze gewoon wreed en berekenend zijn of dat ze gewoon onstuimig en speels zijn doet ze geen goed. De echte waarheid is niet een van die dingen. Ze zijn in staat tot wreedheid, ze zijn in staat tot vriendelijkheid, ze zijn in staat tot allerlei dingen, net als mensen. We kunnen ze niet in één dimensie karakteriseren. Dat is een belangrijke les om te leren."
Bronnen:
©AnimalsToday.nl Aurora van de Loo
Eenden die onder een zogenaamd 'kwaliteitslabel' in de schappen liggen van grote supermarktketens in Engeland worden vlak voor hun gruweldood nog eens extra mishandeld door de slachthuismedewerkers. Uit undercoverbeelden gemaakt in een Engels slachthuis blijkt maar weer eens hoe afgrijselijk er met dieren in abattoirs wordt omgegaan.
De undercoverbeelden werden afgelopen september in Engeland gemaakt door dierenrechtenorganisatie Animal Justice Project (AJP) in het slachthuis van Gressingham Duck in Suffolk. Gressingham Duck is de grootste producent van eendenvlees in het Verenigd Koninkrijk. Het bedrijf slacht ongeveer 8.000.000 (!) eenden per jaar en voorziet de grote supermarktketens als Sainsbury's, Waitrose en Tesco van eend met het Red Tractor-kwaliteitslabel.
Volgens de onderzoekers van AJP kwamen de dieren aan bij het slachthuis in vieze kratten, met enorme zweren. Op de beelden zie je dat de eenden vervolgens met geweld door de medewerkers uit de kratten worden gerukt en ondersteboven aan hun poten worden opgehangen aan haken. Medewerkers gebruiken zelfs levende eenden om stukken afgescheurde poten van de haken te af te slaan. Meerdere medewerkers zijn op de video tegen elkaar aan het schreeuwen, wat tot agressieve behandeling van de dieren leidt. Claire Palmer, woordvoerder van Animal Justice Project:
“Medewerkers zie je op de beelden ontzettend wreed met de dieren omgaan. Ze worden met geweld aan hun poten opgehangen, wat extra pijn veroorzaakt. Ook worden de eenden hardhandig aan hun hoofd, nek, vleugels of poten uit de kratten gesleurd. Hiermee worden de regels overtreden.”
Volgens de richtlijnen mogen de dieren maximaal 2 minuten ondersteboven hangen. Echter, sommige dieren hingen door een stilstaande slachtlijn 12 of zelfs 14 minuten voordat ze uit hun lijden werden verlost. Als de dieren ondersteboven hangen, wat uiteraard zeer stressvol is, gaan ze vervolgens met hun kop door een elektrisch waterbad. Claire Palmer:
“Ironisch genoeg is het meeste water dat de eenden ooit in hun leven zullen zien het elektrische waterbad in het slachthuis. Consumenten moeten weten dat hun keuzes in de aanloop naar kerst een enorme impact hebben op de levens van dieren.”
Bekijk de schokkende beelden hieronder. Levende wezens die voor de slachthuismedewerkers geen stuiver waard zijn, zo wordt er met ze omgegaan:
.
Het gebruik van haken is legaal, maar adviseurs van de overheid die gaan over het welzijn van productiedieren riepen in 2009 al dat levende dieren aan haken hangen moet worden uitgefaseerd, omdat het 'flinke pijn en stress kan veroorzaken'. Maar het ruw behandelen van de dieren, ze aan hun lichaamsdelen trekken en slepen gaat wél in tegen de regels die gelden bij het slachtproces.
De onderzoekers van Animal Justice Project zagen bij het slachthuis in Suffolk in één dag al 15 overtredingen van richtlijnen die gelden in de EU, het Verenigd Koninkrijk en binnen het Red Tractor-label. Zo horen vogels elkaar op de slachtlijn niet aan te raken, maar dat gebeurde dus wel. Hierdoor krijgen vogels al voordat ze in het elektrische waterbad bewusteloos raken al niet-fatale schokken door via de andere vogels. Een lijdensweg.
De Europese Voedselveiligheidsautoriteit heeft net als de Britse ‘Farm Animal Welfare Council’ erop aangedrongen, dat het levend ophangen van vogels aan haken en elektrische waterbadbedwelming zo snel mogelijk moet worden vervangen door een andere methode om 'vogels ernstige welzijnsgevolgen te besparen'.
Red Tractor en de supermarktketens zeggen de aantijgingen heel serieus te nemen en beloven actie 'indien nodig'. Dat klinkt weer veelbelovend. Gressingham Duck reageert stoïcijns op de beelden:
“Wij zien een goed draaiende pluimveeslachterij met hoge welzijnsstandaarden en geen duidelijk bewijs van mishandeling of verwaarlozing door de medewerkers. Er zijn acties die niet representatief zijn voor onze hoge standaarden. Deze gaan we onderzoeken met een externe partij en passende maatregelen zullen worden genomen om verbeteringen aan te brengen. Het welzijn van onze vogels is een absolute prioriteit.”
Dat het welzijn van de vogels hun 'absolute prioriteit' heeft, hebben we eerder gehoord van Gressingham. Vorig jaar schreven we al over eenden die in de houderij van Gressingham werden rondgeslingerd als zwerfafval.
.
.
Bedrijven als deze bestaan bij het gratie van de consument. Zolang de consument eend of andere dieren op zijn bord wil, blijft dit soort leed bestaan.
Bron:
©AnimalsToday.nl
