De pilot van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) om met een mobiel slachthuis runderen op boerderijen te doden is mislukt. De NVWA heeft de Tweede Kamer misleid door te beweren dat de proef met de Mobiele Dodingsunit wél succesvol was. Nieuwe documenten in handen van House of Animals tonen het tegendeel aan.

Het mobiele slachthuis, officieel Mobiele Dodingsunit (MDU), is bedoeld om dieren die niet transportwaardig zijn op locatie te slachten en zo stress te verminderen. Volgens House of Animals is de MDU echter op een onjuiste wijze ingezet door de NVWA.

Creperen van de pijn

De NVWA-pilot met de Mobiele Dodingsunit werd gestart met het idee om runderen die niet meer konden lopen van de pijn, te doden op het boerenerf. Dat zou minder stress betekenen dan het reguliere transport naar een slachthuis. Maar de praktijk verliep anders, zegt Karen Soeters van House of Animals:

"Koeien met (chronische) ontstekingen mochten niet gedood worden in de MDU omdat ze dan niet geschikt waren voor vleesconsumptie. Deze dieren werden vervolgens doodziek en zonder medische behandeling op de boerderij achtergelaten. Betrokken NVWA-dierenartsen die dit zagen en wisten hebben hierop niet gehandhaafd. Dat is in strijd met de Wet dieren. Een dier in nood heeft recht op (medische) zorg."

Mobiel slachthuis achterdeur

Zo werd het mobiele slachthuis een achterdeur om zieke dieren zonder behandeling alsnog zo snel mogelijk de voedselketen in te krijgen. Met medeweten van de NVWA, aldus een anonieme NVWA-klokkenluider:

"Dieren laten creperen van de pijn tot ze wat opknapten, bleek goedkoper en sneller dan behandelen. Want dieren met medicijnen in hun lichaam zijn voor een bepaalde tijd ongeschikt voor vleesconsumptie. Alleen economische belangen bleken belangrijk voor betrokken veehouders. Naast het overtreden van de Wet dieren werden er ook fouten gemaakt met betrekking tot hygiëne. De dodingsunit reed van boerderij naar boerderij zonder deze tussendoor te reinigen. Het risico om ziektes te verspreiden was daardoor groot."

Aangifte en klacht bij Veterinair Tuchtcollege

Ondanks kritische geluiden in de media door enkele bezorgde NVWA-dierenartsen over misstanden bij de Mobiele Dodingsunit in 2019, ging de pilot gewoon door. Karen Soeters:

"Sterker nog, er werd een positief advies gegeven over de MDU aan de minister van Landbouw, Natuur en -Voedselkwaliteit (LNV). Intern werden bij de NVWA kritische medewerkers de mond gesnoerd."

House of Animals doet deze week aangifte tegen de dierenartsen van de NVWA, die na de kritiek op het mobiele slachthuis toch doorgingen met het overtreden van de Wet dieren en het schenden van hun beroepscode als dierenarts. Daarnaast zal er een klacht worden ingediend bij het Veterinair Tuchtcollege.

Achtergehouden informatie over MDU

De Mobiele Dodingsunit is op dit moment uit de roulatie. Volgens de NVWA vanwege de te hoge kosten. Wettelijk gezien mag het mobiele slachthuis nog wel worden ingezet. House of Animals deed er twee jaar over om achtergehouden informatie, zoals dierenartsverslagen, alsnog boven tafel te krijgen. Dit gebeurde via NWVA-klokkenluiders, Wob-Woo-verzoeken en interne mails en documenten van de NVWA.
.

• Karen’s blog: De gruwelijke waarheid achter de Mobiele Dodingsunit MDU
  .

©2024House of Animals

Het lijkt velen te blijven verbazen dat dierenmishandelaars zich ook vaak tegen mensen richten. Zo bleek ook weer vorige week, toen het Openbaar Ministerie bekendmaakte dat de 24-jarige oppas Julian F. niet alleen wordt verdacht van kindermisbruik, maar ook seks had met dieren. Geen uitzondering helaas, maar er is nauwelijks aandacht voor.

Tegen Julian F. uit het Noord-Hollandse Schagen is aangifte gedaan wegens kindermisbruik bij een van de elf gezinnen waar hij oppaste. F. misbruikte daarnaast ook zijn eigen hond en zocht daarbij contact met honderden andere diereneigenaren. In ieder geval een hondeneigenaar en een varkenshouder hebben hun dieren aangeboden.

Link geweld tegen dieren en mensen

Ik herinner mij nog heel goed dat ik op X een bericht plaatste over de verdachte van de moorden in Rotterdam, waarbij een docent van de medische faculteit en de buurvrouw en haar dochter werden doodgeschoten. De buurvrouw heeft meerdere meldingen gedaan bij de politie, omdat de man zijn dieren mishandelde. Ook op een berucht internetforum vertelde de man open en bloot over hoe hij zijn konijnen en hond had mishandeld en hoe trots hij daar op was. Ik gaf aan hoe belangrijk het is om juist deze dierenmishandelaars in de gaten te houden, omdat ze vaak overgaan, of al bezig zijn met het mishandelen van mensen. Er is inmiddels zo ontzettend veel onderzoek naar gedaan dat ik het echt onbegrijpelijk vind dat er niet meer aandacht is voor dit onderwerp, vooral ook als het gaat om handhaving.

"Pure horror dit. Mijn medeleven gaat uit naar de nabestaanden. En dan te bedenken dat verdachte in 2021 veroordeeld is voor diermishandeling. Cirkel van geweld. Noodzaak om dierenmishandeling veel hogere prioriteit te geven en de maatschappij te beschermen."

Dat bericht op X kwam mij op behoorlijk wat kritiek te staan. Het was 'belachelijk dat ik misbruik maakte om bij zo’n ernstig geweldsdelict de dieren weer onder de aandacht te brengen'. Maar niets is minder waar. Nogmaals: er is zo veel onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Het negeren ervan gaat nog meer ellende opleveren en is ontzettend onverstandig.
.

Julian F. geen uitzondering

Het meeste onderzoek naar de relatie tussen geweld tegen mens en dier is in het buitenland gedaan. De Universiteit Utrecht heeft deze onderzoeken een paar jaar geleden in een rapport verwerkt en de conclusie was overduidelijk. Plegers van geweldsdelicten hebben in het verleden relatief vaak dieren mishandeld en andersom. Wie dieren mishandelt, pleegt relatief meer andere misdrijven.

Ook in onze eigen onderzoeken komen we het tegen. Denk bijvoorbeeld aan Jan P., inmiddels beter bekend als de 'horrorfokker' uit Eersel. Hij is eerder veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf wegens het misbruiken van een minderjarige medewerker. De wijze waarop P. met dieren omgaat bevestigt alle onderzoeken naar de relatie tussen geweld tegen dieren en mensen.

Terug naar de afschuwelijke feiten rond Julian F.. De boer die zijn varken ter beschikking stelde voor de lusten van Julian F. en dat op zijn verzoek ook zou hebben gefilmd, wordt gelukkig ook vervolgd. Ik hoop dat het vervolgen van dierenmishandelaars hoog op de agenda van justitie komt te staan. Alleen dan kunnen we de maatschappij tegen dit soort mensen beschermen. En ik hoop van harte dat alle dieren weggehaald worden bij die boer, die een levenslang houdverbod aan zijn broek dient te krijgen.

Moraal van het verhaal is dat ik hoop dat dierenmishandeling hoog op de agenda van justitie komt te staan. Niet alleen ter bescherming van de dieren, maar uiteindelijk ook voor de bescherming van mensen.
.

• Teken het burgerinitiatief Dierenwelzijn is een zaak voor Justitie en Veiligheid
• Lees op AnimalsToday: Spaanse experts willen wetswijziging om huisdieren te beschermen tegen gendergeweld
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday.nl

 

Om gewonde oorlogsdieren te helpen zal House of Animals in Oekraïne een mobiel noodhospitaal met operatie-unit helpen opzetten. Karen Soeters bezocht de frontlinie van Oekraïne, waar naast mensen ook dieren ernstig gewond raken en medische zorg nodig hebben.

Op uitnodiging van lokale dierenbeschermers bezocht House of Animals tussen 12 en 19 december diverse organisaties in Oekraïne. De reis ging naar Mykolaiv, Zaporizja en Dnipro. Het doel was om te onderzoeken welke noodhulp er op korte termijn nodig is voor de achtergelaten dieren.

Schotwonden en granaatscherven

Nog deze winter zal House of Animals een noodhospitaal voor de oorlogsdieren helpen opzetten in dit gebied. Karen Soeters legt uit waarom:

"Dagelijks worden gewonde honden, katten en paarden met schotwonden en granaatscherven door soldaten bij dierenopvangcentra aan de frontlinie binnengebracht. Een noodhospitaal is nodig om deze dieren te kunnen helpen. Veel dieren zijn er gruwelijk aan toe: we zagen katten binnenkomen met afgerukte kaken en kapotgeschoten oogjes en honden met ernstige verwondingen aan hun buik en poten. Er is echt snel hulp nodig."

Noodhospitaal en voedsel

Naast het opzetten van een noodhospitaal voor gewonde dieren zal House of Animals een 'voedselluchtbrug' openen, om de komende winter zo veel mogelijk achtergelaten huisdieren aan de frontlinie van voedsel te voorzien. Karen Soeters:

"Hiervoor zal ruim 540.000 kilo voedsel nodig zijn. De lokale vrijwilligers hebben geen geld meer om de dieren van voldoende eten te voorzien om de winter door te komen."

Dieren helpen in Oekraïne

Het werk van House of Animals wordt geheel mogelijk gemaakt dankzij donaties. Karen Soeters:

"Een welgemeend dankwoord voor alle donateurs. Dankzij hun bijdrage kan House of Animals mensen en dieren in Oekraïne helpen. Steun die licht brengt in donkere dagen."

.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
• Lees Karen's reisblogs uit Oekraïne
  .

©House of Animals - dit bericht verscheen eerder op AnimalsToday

House of Animals reisde een week langs het front in Oekraïne, om oorlogsdieren en hun verzorgers met kerstbrokken en liefde de winter door te helpen. De actie voor oorlogsdieren duurt echter voort, want ook na de kerst is hulp heel hard nodig. In deel 4 van haar reisblog vertelt Karen Soeters over de laatste uren in Oekraïne. Met pijn in het hart moet het team afscheid nemen van mensen en dieren waarmee een bijzondere vriendschap is ontstaan.

Ons werkbezoek in Oekraïne zit er bijna op. Hoezeer ik ook naar mijn familie en vrienden in Nederland verlang, ik heb er echt moeite mee om te vertrekken. Deze vreselijk gemene oorlog eist al twee jaar z’n tol, maar haalt tegelijk het mooiste boven in mensen. Die mensen hier achter te laten, belast met de enorme verantwoordelijkheid om voor dieren te zorgen, breekt mijn hart. Ik heb het verdriet en de pijn in hun ogen gezien. En nu met de feestdagen in zicht, is dat iets wat keihard aankomt.

Kerst wordt groots gevierd in Oekraïne. Ook in deze moeilijke tijd kun je overal op marktjes en langs de weg kerstbomen kopen. Kerstversiering binnen en buiten maakt het feestelijke beeld compleet. Mensen doen hun best om iets te behouden van het leven voor de oorlog. Maar aan elke kersttafel ontbreken familieleden en vrienden. Veel mensen zijn gevlucht naar het buitenland en heel veel vaders, broers en echtgenoten vechten, of vochten aan het front.

Kerstbrokken en liefde voor oorlogsdieren

Op de eerste dag van ons werkbezoek moeten we meteen een enorme tegenvaller verwerken: onze fotograaf haakt af. Hij krijgt al in Lviv - waar het op dat moment heel rustig is - een allesoverheersend gevoel van paniek. Oorlog raakt de grondvesten van het bestaan en doet soms dingen met mensen die je vooraf niet kunt voorzien. Met behulp van onze meer dan fantastische beveiligers en de lieve collega’s in Nederland hebben we alles op alles gezet om hem terug de grens over te krijgen. Enorm balen, maar gelukkig zijn we gewend om te improviseren.

Zonder beveiligers geen bezoek aan een land in oorlog. Zo werkt het hier. Deze mannen geven een veilig gevoel en maken als mens veel indruk op ons. Zo ook de beveiliger die ons tweemaal eerder tijdens werkbezoeken begeleidde. Dit keer kan hij zijn team niet verlaten. Hij wil ons dolgraag zien wanneer we in Mykolaiv zijn, vlakbij de vuurlinie. Hij is daar ook en verheugt zich erg op een dag verlof en het weerzien met ons. Ik vind dat zo bijzonder. Wij verheugen ons er ook enorm op. Maar helaas. Door alle dreigingen in het gebied konden we maximaal anderhalf uur blijven bij The City of Dog, het doel van de reis naar Mykolaiv. De stad ingaan is echt geen optie. Scholen zijn dicht en er is bijna niemand op straat. Het luchtalarm loeit al wekenlang, iedere dag weer.

Het is als je veilig in Nederland zit moeilijk voor te stellen hoe vreselijk het daar moet zijn aan het front. Toen we elkaar bijna twee jaar geleden voor het eerst ontmoetten, dacht niemand dat deze gruwelijke oorlog zo lang zou duren. Zo veel slachtoffers, mensen en dieren. Alle vernietiging, verdriet en pijn. Zo grimmig. Met onze vriend houden we contact via de chat, maar ik had hem zo graag een knuffel gegeven. Bij deze dan maar, op afstand.

Raketten en kamikazedrones

De beveiligers doen er alles aan om ons heelhuids door Oekraïne te loodsen. Bij gevaar spreken ze geruststellende woorden. Angst hebben we dankzij hun resolute optreden nooit gevoeld.

"Don’t be afraid, everything will be fine."

Toch ben ik nieuwsgierig naar wat er zoal speelde om ons heen. Duidelijk is dat het Nederlandse nieuws zeer beperkt informeert over de constante dreiging, aanvallen met drones en de aanwezigheid van Russische MIG-vliegtuigen, die soms wel en soms niet een raket dragen. Het overzicht wat ik krijg is huiveringwekkend. Er vlogen meermaals vijandelijke raketten over onze hoofden, op weg naar doelen elders in Oekraïne. De Oekraïens luchtverdediging wist een aanval door kamikazedrones af te slaan en haalde vijandelijke raketten uit de lucht.

Luchtalarm bij de dieren

Terwijl wij in de schuilkelders zaten waren er buiten artilleriebeschietingen. Ondergronds ben je veilig, maar mensen als Angel, Tanja en buurvrouw, Jana, Olga, Ludmilla en Yulia laten hun dieren tijdens het luchtalarm niet in de steek. De oorlog is continu aanwezig, maar onze focus ligt op de oorlogsdieren en hun verzorgers. Mensen die zo blij zijn met ons bezoek dat het me diep ontroert. We hebben hun angst en moeheid gezien. Samen aan tafel in een caravan, hutje of houten huisje spraken we open en eerlijk over de mogelijkheden en beperkingen om onze hulp voort te zetten. We beloven alles op alles te zetten om de steun vanuit Nederland te intensiveren. Ik heb diep respect voor hun doorzettingsvermogen en hun onvoorwaardelijke liefde voor dieren. Deze mensen hebben onze hulp kei en keihard nodig.

De reis terug is lang en heel vermoeiend. Doorlopend klinkt het luchtalarm, maar gelukkig kunnen we doorrijden. Waar we wel stoppen zien we honden. Kleine, grote, pluizige, nieuwsgierige en bange dieren. Soms met een halsband om, maar inmiddels weet ik dat dat niets meer zegt. Er zijn heel veel huishonden op straat terechtgekomen. Sommigen hebben zelfs een riem aan hun halsband. Ergens mist iemand zijn of haar hond deze kerst. Zouden ze elkaar ooit terugvinden?

Door problemen bij de grens overnachten we niet in Lviv, maar rijden direct door naar Polen. Bij de grens is het een puinhoop, want gisteren is er iemand doodgereden. Onze chauffeur was op dat moment in de buurt en heeft geprobeerd het slachtoffer te reanimeren. Helaas mocht dat niet baten. En dus nemen we in een restaurant in Lviv afscheid van ons fantastische veiligheidsteam. Ik weet dat ze meelezen, dus heel veel dank voor alles M, M, R, P en D!! Jullie zijn de besten. Blijf alsjeblieft veilig en heel graag tot een volgende keer!

Dieren helpen in Oekraïne

In het holst van de nacht komen we aan bij een Pools hotel. Ik voel mij koud, leeg en moe. Net als de vorige keren bekruipt me een gevoel dat ik er niet alles uit heb kunnen halen. Dat we meer moeten doen. En ik weet dat het komt omdat ik moe ben, maar dat helpt niet; ik voel mij ellendig. Oorlog is het ergste wat mensen en dieren kan overkomen. Alleen liefde kan dat overwinnen, zo heb ik deze indrukwekkende reis mogen ervaren. Het mooiste kerstgevoel wat deze bijzondere mensen en dieren mij konden schenken. Dank daarvoor lieve vrienden. En een welgemeende omhelzing voor alle donateurs. Dankzij jullie kan House of Animals mensen en dieren in Oekraïne helpen. Jullie steun brengt licht in donkere dagen.
.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg het werk van House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
• Lees ook deel 1, deel 2 en deel 3 van Karen's reisblog uit Oekraïne
• Een dankwoord van Angel:
  .
  

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

House of Animals is in Oekraïne om asieldieren en hun verzorgers de winter door te helpen. In haar derde reisblog vertelt Karen Soeters over Mykolaiv, waar het team een bezoek brengt aan The City of Dog. Bijna lukt het niet om het asiel te bereiken, maar op het laatste moment krijgt House of Animals toch groen licht. Dankzij donateurs kan The City of Dog het hoofd boven water houden.

Gisteravond verheugde ik mij enorm op een douche. Na geknuffel met heel veel honden, katten en andere lieve dieren, stinken we een uur in de wind. Omdat het de sterfdag is van mijn vader wil ik graag een kaarsje aansteken in een kerk. Dus gisteren al aan security gevraagd of dat kan. In de buurt van ons hotel wordt een kerkje gevonden.

Het liefst wil ik alleen naar binnen, maar dat mag niet uit veiligheidoverwegingen. En dus lopen er twee forse types mee met een indrukwekkende outfit en een walkie-talkie. Zelf zit ik van top tot teen onder de modder. Tot overmaat van ramp staat de walkie-talkie ook nog aan. Opeens begint dat ding te tetteren, terwijl het in de kerk doodstil is. Maar de mannen doen zo veel moeite voor me en weten waarom ik hier ben, dus ik vergeef het ze meteen.

Uiteindelijk zijn het twee kaarsen geworden. Een voor mijn vader en een voor iedereen in Oekraïne. Voor de zoveelste keer besef ik hoe het moet zijn voor de mensen en dieren hier, die al bijna twee jaar in een afschuwelijke oorlog leven.

Kerstbrokken voor The City of Dog in Mykolaiv

We hebben lang gedacht dat het niet zou lukken om naar Mykolaiv te gaan, een stad waar al lang een vreselijke strijd plaatsvindt. De wegen zijn afgesloten en het luchtalarm gaat voortdurend af. Dat bevestigen ook Ludmilla en Yulia van The City of Dog. Voor hen is het belangrijk dat we komen. Het lijkt een soort houvast, iets om naar uit te kijken in deze donkere dagen. Toen we eerder lieten weten dat de kans heel klein was dat we Mykolaiv zouden bereiken hadden ze alle begrip, maar moesten wel huilen. En heel eerlijk, wij ook. Opnieuw een keiharde bevestiging hoe ernstig de situatie is waarin deze mensen en hun dieren leven.

Mykolaiv is afschuwelijk getroffen. De helft van de mensen is gevlucht, de scholen zijn dicht en kinderen zitten vooral binnen. De stad ligt strategisch bij de rivier. We begrijpen dat er nu een nieuwe manier van terreur wordt toegepast, namelijk het aanvallen van voertuigen met drones. Daarom zijn alle toegangswegen tot de stad afgesloten. Oekraïne is een immens groot land en de weg naar The City of Dog is toch weer langer dan ik dacht. Overal bij tankstations en in dorpjes waar we doorheen rijden zie je honden op straat.

Ik ben zo ontzettend blij dat het uiteindelijk gelukt is om onze lieve vriendinnen van The City of Dog toch te ontmoeten, zelfs al was het maar heel kort. We hebben het schaap gezien dat ze vorig jaar hebben gered van de slacht, dat ook nog een cadeautje in haar buik bleek te hebben. We zagen de nieuwe verblijven, die dankzij donateurs van House of Animals mogelijk zijn gemaakt. Wat is die hulp goed terechtgekomen bij deze mensen!

We knuffelen de puppy’s die veelal door militairen naar The City of Dog zijn gebracht. Samen drinken we koffie met lekkernijen, in een klein kamertje waar speciaal voor ons een vuur is aangemaakt om het warm te krijgen. We hebben in korte tijd veel gezien, geluisterd naar hun verhalen en heel veel knuffels gegeven. Maar dan moeten we toch echt gaan. Van de beveiliging hebben we anderhalf uur gekregen en die zijn voorbij gevlogen. En ook hier beloven we terug te komen en alles op alles te zetten om ze zo goed mogelijk te blijven steunen.

De grote poort gaat open en we rijden letterlijk met pijn in ons hart weg. Het voelt alsof we deze lieve mensen en al die dieren in een soort hel achterlaten. Die afschuwelijke oorlog moet gewoon stoppen. Maar we zijn nauwelijks vertrokken of het luchtalarm gaat weer loeien.

Van de weg gereden

Met lieve Yulia, Ludmilla en de dieren van The City of Dog nog op ons netvlies, begint de lange reis terug naar Lviv. Onze beveiliging wijzigt de route voortdurend, want het is een gevaarlijke tocht. Als de duisternis invalt kleurt de lucht op sommige plaatsen roze. Dat zijn schijnwerpers waar Oekraïne Russische drones mee probeert te lokaliseren. Iets wat er op het eerste oog mooi uitziet, blijkt een oorlogsstrategie.

We rijden een uur in het duister, wanneer vanuit het niets een enorme vrachtwagen onze auto’s van de weg rijdt. Met een enorme knal belanden we in een kuil naast de weg. Oké, dit had ik even niet zien aankomen. Daar staan we dan in het donker, in the middle of nowhere ergens tussen Mykolaiv en Kiev. Wat nu? De beveiliging wil ons geruststellen, maar dat is gelukkig niet nodig. Ik ben zo trots op de kracht en weerbaarheid van ons team! Collega Helma en cameravrouw Sanne laten zich niet uit het veld slaan. En dus gaan de beveiligers buiten in de kou aan de slag, want er is behoorlijk wat schade. In de verte klinkt het luchtalarm.

Het wordt een lange nacht. De reis loopt ten einde, maar de laatste loodjes wegen zwaar. In mijn vierde en laatste reisblog lees je het vervolg van deze indrukwekkende reis.
.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
• Lees ook deel 1 en deel 2 van Karen's reisblog uit Oekraïne
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

House of Animals reist tussen 12 en 19 december langs de frontlinie van Oekraïne, om asieldieren en hun verzorgers de winter door te helpen. In haar tweede reisblog vertelt Karen Soeters over de tocht van Zaporizja naar Dnipro. Daar bezoekt het team de geredde honden en katten van Tanja en de grote dierenopvang Pegasus. Dankzij donateurs van House of Animals krijgen Tanja en Pegasus hulp om de tweede oorlogswinter te overleven.

De dagen vliegen voorbij. Hier werken is af en toen ontzettend ingewikkeld. Zo ging gisteren het luchtalarm vier keer af. Daar ontkom je niet aan, dus zijn we vier keer de schuilkelder ingegaan, gespannen wachtend op iets wat hopelijk niet gebeurt. Deze reis horen we het alarm vooral overdag. In juni was dat 's nachts. Nachtelijk luchtalarm is makkelijker voor ons, maar absoluut niet te doen voor de mensen die hier wonen.

Kerstbrokken voor Tanja

We reizen van Zaporizja naar Dnipro, waar we als eerste de opvang Meauw Woof van Tanja bezoeken. Net als Angel vangt Tanja in haar eigen huis oorlogsdieren op. Ze is eigenlijk psychiater, maar Tanja heeft haar baan aan de wilgen gehangen vanwege de full time zorg voor inmiddels 167 dieren. Haar man was militair, maar hij is helaas overleden. Dankzij hem weten veel militairen Tanja te vinden als ze gewonde katten willen helpen. Beelden die ik eerder zag zijn hartverscheurend.

We krijgen een uitgebreide rondleiding door het nieuwe kattenhuis, dat mogelijk is gemaakt dankzij de donateurs van House of Animals. Na kennismaking met alle bewoners van Meauw Woof moeten we alweer afscheid nemen, want het is een moeilijke reis vol onzekerheden. Maar Tanja laat resoluut weten dat ze heel teleurgesteld is als we niet even naar haar buurvrouw gaan. 'Buuf' zorgt voor heel veel honden van Tanja. "Vorige keer moesten jullie ook al zo snel weg", klinkt het een beetje verdrietig.

Het is hartverwarmend dat mensen ons zo graag alles willen laten zien. En dus gaan we ook naar de buurvrouw, al is het maar kort. Ze staat ons al een tijdje buiten op te wachten. Zodra het hek van haar tuin opengaat, schiet als een bliksemschicht een vrolijke pup naar buiten. Het hondje heeft duidelijk zin in een spelletje 'pak me dan, als je kan...'. Wie het spelletje wint zie je hieronder:
.

 

Weer luchtalarm

Na het bezoek aan Meauw Woof van Tanja gaan we naar een hotel om in te checken. Vlak voordat we de parkeerplaats oprijden gaat het luchtalarm af. Meteen door naar de schuilkelder. Dat blijkt de spa van het hotel te zijn. Bij een schuilkelder denk je misschien aan iets heel anders, maar alles wat onder de grond ligt voldoet. Tijdens het luchtalarm realiseer ik mij dat veel mensen helemaal geen toegang hebben tot een schuilkelder. De eerste beelden van de oorlog waren vooral overvolle metrostations, waar mensen naartoe gingen met familie en huisdieren. Nu reageren de meesten nauwelijks op het luchtalarm. Na twee jaar oorlog zijn ze moe.

Kerstbrokken voor Pegasus

De volgende dag staat in Dnipro een bezoek aan onze vrienden van Pegasus op het programma. Zoals bij alles wat we van plan zijn, is het tot op de laatste dag maar de vraag of het gaat lukken. Pegasus ligt afgelegen. Als het sneeuwt of gaat ijzelen is de weg naar het asiel slecht begaanbaar, nog los van de dreiging door drones en raketten.

Gelukkig is het weer goed dus we kunnen op pad. We hebben een strakke planning gemaakt wat we willen filmen, want Pegasus is met meer dan 1000 dieren echt groot. Voor de oorlog woonden hier zo’n 500 dieren, maar dat aantal verdubbelde snel. Er wonen honden, katten, paarden, ezels en varkens, maar ook dieren gered uit een dierentuin. En zo maakte ik kennis met een neusbeer.

House of Animals heeft Pegasus dankzij onze donateurs enorm kunnen steunen. Daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor. We konden helpen met de bouw van nieuwe hondenverblijven om de toestroom van oorlogsdieren aan te kunnen. Dankzij donaties kreeg Pegasus generatoren om elektriciteit op te wekken, de renovatie van het in brand gevlogen huis voor oude en kwetsbare honden, voeding, medicijnen en het herstel van een oude hooischuur, die vorig jaar op instorten stond.

Gewonde hond, paard en twee ezels

Wat moet het moeilijk zijn om alsmaar dieren aangeboden te krijgen. Vandaag wordt er weer een zwaar gewonde hond binnengebracht. Zijn heupen lijken verbrijzeld. Van zijn achterpoten is ook niet veel meer over. Of deze hond te redden is weet ik niet. Maar wat ik wél weet is dat de dierverzorgers hier alles op alles zullen zetten om hem een kans te geven. Ze hebben inmiddels ervaring met gehandicapte honden, waarvoor een speciale unit is gebouwd. Ook weer dankzij onze financiële steun.
.

.
Nog voor wij arriveerden zijn vanochtend ook een paard en twee ezels binnengebracht, gered uit Avdijvka. Daar wordt op dit moment weer afschuwelijk gevochten. Eigenaren zijn in blinde paniek gevlucht en buren hebben zich tot nu toe over de dieren bekommerd. Maar ook zij zijn verdreven uit hun huis en brachten de dieren naar Pegasus.

Onrustig buiten

Na het schrijven van mijn tweede reisverslag besloot ik te gaan slapen. Maar inmiddels is het even over drieën 's nachts en we zitten weer in de schuilkelder. Dat het alarm vooral overdag afgaat is verleden tijd. Ook 's nachts maken drones het leven van de burgers zuur. Over een paar uur moeten we alweer klaarstaan in de hotellobby, maar ik heb geen idee of we de schuilkelder voor die tijd kunnen verlaten. Het is onrustig buiten, dat is duidelijk. Ik denk aan Pegasus en de indrukwekkende woorden van Olga:

"Als we sterven, sterven we hier. Bij de dieren."

.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
• Lees ook: Kerstbrokken voor Angel in Zaporizja
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

House of Animals is in Oekraïne om oorlogsdieren en hun verzorgers de koude winter door te helpen. De oorlog is constant aanwezig door het luchtalarm en bezoeken aan schuilkelders. Op straat en in opvangen leven veel bange dieren. House of Animals wil in deze situatie een beetje warmte brengen met de actie 'Kerstbrokken uit Nederland voor oorlogsdieren in Oekraïne'. In Karen's blog vandaag de eerste dagen van het bezoek, die lastig verlopen. De reis gaat richting Angel in Zaporizja.

Door een hack ligt het netwerk eruit. In veel gebieden is nauwelijks bereik. Iedereen op de hoogte houden van wat we aan het doen zijn is heel erg lastig. Ook betalen gaat moeilijk, omdat een van de grote banken in Oekraïne ook is gehackt. De eerste dag verloopt daarom meteen anders dan verwacht. Kunnen we de rekening wel betalen in het hotel? Gelukkig gaat het goed.

De tweede dag vertrekken we heel vroeg richting de stad Zaporizja, bekend van de kerncentrale waar veel zorgen over bestaan. Het is een lange reis, waar ons team 20 uur voor heeft uitgetrokken. Dat is inclusief stoppen en controles bij roadblocks, de militaire controlepunten. In juni waren deze roadblocks meestal onbemand, maar ditmaal niet. We horen over heftige nachtelijke bombardementen op Kiev. De oorlog is volop gaande. We hopen dat dit nieuws Nederland bereikt.

Steeds kouder

Net iets voor 9 uur vermindert de auto snelheid en wordt de radio uitgezet. Iedere ochtend herdenkt men de slachtoffers van deze afschuwelijke oorlog. Er is heel veel sneeuw gevallen de afgelopen weken, maar de wegen lijken tot nu toe goed begaanbaar. Op het prachtige landschap ligt een sprookjesachtig, dik pak sneeuw. Mooi in onze ogen, maar vooral erg koud. En hoe meer we richting het oosten rijden des te kouder het wordt. Vreemd eigenlijk, want het is net onder het vriespunt. Maar richting de avond voelt het veel kouder.

Net als tijdens onze vorige reis valt het op dat het leven ondanks de oorlog gewoon doorgaat. De winkels zijn open en de mensen wachten bij de bus om naar hun werk te gaan. En overal zijn kerstlichtjes opgehangen. In de horecagelegenheden zijn kerstbomen opgetuigd.

Angel in Zaporizja

De dag waarop ik mij enorm op verheugd heb is eindelijk daar. Tijdens ons vorige bezoek aan Oekraïne hebben we Angel, die we al sinds het begin van de oorlog steunen, enorm moeten teleurstellen. Uit veiligheidsoverwegingen konden we in juni niet bij haar langskomen. Ze woont in Zaporizja. Voor de oorlog had ze 15 honden in huis. Een klein appartement middenin de stad. Toen steeds meer mensen de stad ontvluchtten werd haar pijnlijk duidelijk hoeveel dieren er zijn achtergelaten.

Angel ging steeds meer dieren opvangen die ze op straat aantrof, maar ook die simpelweg in een huis waren achtergelaten. Veel mensen dachten dat ze een paar dagen weg moesten en dat daarna alles voorbij was. Ze lieten dieren achter met wat bakjes voer en een flinke bak water, want dat zou genoeg moeten zijn. Maar helaas, het was niet genoeg en de mensen kwamen niet terug. Angel heeft inmiddels 49 honden en 65 katten in haar kleine appartement. Voor hen zorgen is haar leven.

Kerstbrokken voor Angel

Alle honden en katten laat ze binnen een week steriliseren. Ook buiten voert ze dieren. Angel heeft heel veel organisaties aangeschreven voor hulp, want zo veel dieren verzorgen vormt een zware financiële druk. Maar Angel is geen stichting of bedrijf en geen enkele organisatie reageerde. Behalve House of Animals! Ik ben daarom ontzettend dankbaar dat wij haar dankzij onze donateurs wél kunnen helpen.

Het geluid binnen van de blaffende honden zorgt ervoor dat rustig met elkaar praten niet echt mogelijk is. Tot Angel ons naar haar slaapkamer leidt. Een kleine ruimte die zeer kleurrijk is aangekleed en naar wierook ruikt. En ook hier zitten heel veel honden. "Als we rustig op bed gaan zitten houden ze vanzelf op met blaffen", zegt Angel. Ze zijn niet gewend dat er plotseling veel mensen binnenkomen. Daar kan ik mij alles bij voorstellen.

Overal, in alle kamers zitten dieren. In de keuken hangen netten aan het plafond waar katten in liggen te slapen. Twee poezen hebben dicht naast elkaar een lekker plekje gevonden in een enorme soeppan.

Mijn lieve collega Helma wilde graag even gebruikmaken van het toilet. "Geen probleem", zegt Angel. Eerder zag ik in het toilet naast de pot een hele bange hond zitten. Inmiddels zijn het er twee. Helma wordt vriendelijk het toilet ingeduwd. De inmiddels grommende honden blijven gewoon zitten. Ik denk dat Angel het inmiddels gewend is, want de deur gaat dicht. Maar uit respect voor de prachtige witte tanden van de honden en haar eigen billen, besluit Helma toch maar ergens anders een toilet te bezoeken.

 

Naar de schuilkelder!

We gaan samen met Angel naar buiten, want dat is een belangrijk onderdeel van haar routine. Ze wandelt met vijf honden, brengt ze thuis en wandelt dan met de volgende vijf honden. Ongelofelijk wat een energie en liefde voor dieren heeft deze vrouw.

Eenmaal buiten gaat het luchtalarm af. Onze beveiliging handelt meteen: we moeten naar de schuilkelder! Maar hoe moet het nu met Angel? Zij gaat niet naar een schuilkelder, maar naar haar dieren, in haar appartement op 1 hoog. Wat voel ik mij ellendig om haar achter te laten. Maar de beveiliging is duidelijk en duwt mij richting de auto. Met pijn in mijn hart stap ik in. Zo is het leven hier in Zaporizja. Voortdurend leven in angst. En dat die angst niet onterecht is zie ik latere die dag, waarover in mijn volgende bericht meer.

.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Vanochtend belden we met de rechtbank in Zwolle om te vragen of de rechtszaak tegen Bert’s Animal Verhuur vandaag eindelijk zou doorgaan. Zeker, vertelde de bode ons. Maar helaas niet, blijkt nu. Voor de derde keer is de rechtszaak over dierenleed tegen Bert’s Animal Verhuur uitgesteld. Hoe is het nu toch mogelijk??

Tijdens NVWA-inspecties werden afschuwelijke omstandigheden aangetroffen, zoals vijf kreupele schapen. Er stonden vijf ezels met doorgegroeide hoeven, die nauwelijks op hun benen konden staan. De inspectie vond schapen die niet meer overeind konden komen en ook niet meer leken te reageren. In een stal vol mest stonden 21 ezels. Er waren honden en puppy’s in te kleine ruimtes en zo kan ik nog wel even blijven citeren uit het rechtbankverslag. Ons eigen handhavingsverzoek betrof een hoog drachtig schaap, dat hij gewoon op transport heeft gezet naar een kinderboerderij. Daar is het arme dier tussen de enorme hoeveelheid mensen en kinderen bevallen van twee lammetjes.

Rechtszaak tegen Bert weer uitgesteld

En nu krijgen we te horen van de rechter dat door 'persoonlijke omstandigheden', die te maken hebben met onder meer de gezondheid van Bert zelf de rechtszaak niet doorgaat. Dus even voor de duidelijkheid: hij is niet in staat om naar de rechtbank in Zwolle te komen, maar wel fit genoeg om voor meer dan 150 dieren te zorgen die hij zo ongeveer nog zou moeten hebben? Dat is natuurlijk waanzin.

Ondertussen weten we dat hij nog steeds dieren aan het wegsluizen is. Of hij ze na de faillietverklaring verstopt om uit de boedel te onttrekken, of omdat hij ze gewoon verkoopt is ons niet helemaal duidelijk. Maar dat het de curator geen lor kan schelen dat is wél duidelijk. Hij wacht rustig af tot het hoger beroep. Als er voldoende voedsel voor de dieren is zal het allemaal wel goed zal komen. Gelukkig is vandaag de uitspraak in het hoger beroep dat Bert heeft aangespannen tegen zijn faillissement. Inmiddels heeft hij meer dan 2 miljoen euro aan schulden, dus ik kan mij niet anders voorstellen dan dat het doek vandaag eindelijk valt voor Bert’s Animal Verhuur.

Bert begrijpt niet dat het afgelopen is

Bert heeft ondertussen ook gewoon weer nieuwe advertenties op Marktplaats geplaatst. Begrijpen dat het echt afgelopen is doet hij volgens mij nog steeds niet. En dus blijven wij ons vreselijk zorgen maken over hoe het nu gaat - en hoe het verder moet met de dieren die hij nog heeft. Daarbij ben ik inmiddels eigenlijk gewoon boos. Wat moet je in Nederland nog doen om dieren te beschermen tegen zo’n notoire dierenmishandelaar?

Vandaag dus maar een brief naar de rechter-commissaris gestuurd, waarin we hebben aangegeven absoluut geen vertrouwen te hebben in de afwikkeling door de huidige curator. Alleen al het feit dat deze curator zegt dat het prima is af en toe een dier te verkopen, terwijl er beslag op de inboedel is gelegd (en helaas daar vallen dieren onder), is te bizar voor woorden.

De rechtszaak tegen Bert wegens ernstige dierenmishandeling is weer uitgesteld, dus straks wordt het letterlijk trekken aan een dood paard? Ik vertrek morgen voor een week naar Oekraïne, maar mijn collega’s van Investigations blijven alles op alles zetten om de dieren in veiligheid te krijgen.
.

• Lees op AnimalsToday: Bert's dieren zijn aan de goden overgeleverd
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit artikel verscheen eerder op AnimalsToday

Voor de derde keer gaat House of Animals naar de frontlinie van Oekraïne, om asieldieren en verzorgers de winter door te helpen. Tijdens het bezoek vraagt House of Animals steun voor de actie ‘Kerstbrokken uit Nederland voor oorlogsdieren in Oekraïne'.

Op uitnodiging van lokale dierenbeschermers bezoekt House of Animals tussen 12 en 19 december diverse organisaties in Oekraïne. Als de situatie het toelaat gaat de reis naar Mykolajiv, Zaporizja en Dnipro.

Kerstbrokken uit Nederland

De Oekraïense winter slaat keihard toe. Wanhopige dierenbeschermers vragen om hulp bij de aanschaf van voer, om de kerstperiode tot de lente door te komen. Daarom start House of Animals de actie ‘Kerstbrokken uit Nederland voor oorlogsdieren in Oekraïne’, om te voorkomen dat dieren de hongerdood sterven. Oprichter Karen Soeters bezoekt het land voor de derde keer sinds het uitbreken van de oorlog:

"We kijken vooraf of onze steun op de juiste plek belandt. We noemen de actie ‘Kerstbrokken uit Nederland voor oorlogsdieren in Oekraïne’, maar het gaat om meer hulp dan alleen brokjes. De Oekraïense opvangen zitten boordevol. Nu het zo koud is hebben ze een snel groeiend gebrek aan voedsel, brandstof, medicijnen en veterinaire hulp."

 

Sinds februari 2022 zwerven duizenden dieren in Oekraïne getraumatiseerd rond. De dambreuk afgelopen zomer veroorzaakte nog meer dierenleed. Ontheemde honden, katten, boerderij- en zelfs dierentuindieren worden door betrokken vrijwilligers op de been gehouden. Soms liggen ze daarbij zelf onder vuur. Soeters:

"Deze oorlog wordt verdrongen in het nieuws, maar de situatie in Oekraïne verslechtert met de dag. Asielen kunnen zonder extra steun de opvang en verzorging echt niet meer aan."

Een beetje kerst in de kou

House of Animals wil de dieren en hun verzorgers ondanks de kou toch een beetje warmte van een kerstgevoel schenken. Karen Soeters:

"Noodhulp voor dieren in Oekraïne kan alleen dankzij donateurs. We vragen met klem om deze dieren en hun verzorgers te blijven steunen. Ook na de kerst, want de oorlog is een uitputtingsslag. Onschuldige dieren én de mensen die ze helpen mogen daar niet de dupe van worden."

Vorige winter ontvingen asielen diervoer, medicijnen, nieuwe hokken en generatoren voor warmte en elektriciteit. Via een betrouwbaar netwerk wordt de noodhulp verspreid, ook naar verlaten gebieden langs de frontlinie waar mensen voor achtergebleven dieren zorgen.

• Help oorlogsdieren in Oekraïne
• Volg de reis van House of Animals in Oekraïne via Facebook en Instagram
• Lees over dieren in Oekraïne op AnimalsToday:

©House of Animals

Sinds het faillissement van Bert’s Animal Verhuur mag Bert Roelofs niet meer zelf over zijn bezittingen beslissen. Dat betreft ook de meer dan 150 dieren op het terrein van Bert. Desondanks heeft hij meerdere dieren en goederen verkocht of verduisterd, waaronder pipowagens. Bert’s dieren zijn aan de goden overgeleverd.

Wij hebben beloofd het bedrijf goed in de gaten te houden en dat doen we dan ook. Zo hadden we diverse malen contact met de curator. Die is na het uitspreken van het faillissement verantwoordelijk voor het welzijn van de dieren bij Bert. Dit staat helemaal los van het beroep dat Roelofs heeft aangetekend tegen het faillissement. Wij maken ons grote zorgen over de uitvoering van deze zorgplicht door de curator en hebben daarom vandaag het advocatenkantoor een brief gestuurd, waarin we onder andere eisen dat er een of meerdere ervaren dierverzorgers worden aangesteld om het welzijn van de dieren te waarborgen.

Aan de goden overgeleverd

Als wij iets hebben geleerd in de afgelopen jaren, is het wel dat de aanwezigheid van één werknemer en voldoende voer geen garantie vormen voor dierenwelzijn bij Bert. Vooral omdat we weten van verschillende ex-werknemers dat Bert en zijn vrouw nooit zelf voor de dieren hebben gezorgd. En nu blijkt ook nog dat de enige werknemer die hij had al weken ziek is. De dieren van Bert's Animal Verhuur zijn dus werkelijk aan de goden overgeleverd. Dat is echt onacceptabel!

Heel eerlijk zijn we zijn zo langzamerhand wel een beetje Bert-moe geworden, maar we zetten natuurlijk door voor de dieren. Op 4 december aanstaande zal het hoger beroep van Bert tegen zijn faillissement door de rechtbank worden behandeld. Veel kans geef ik hem niet overigens. In het faillissementsverslag dat gisteren openbaar is gemaakt, is te zien dat er meer dan anderhalf miljoen openstaat bij verschillende schuldeisers, waaronder twee personeelsleden die nog ruim 17.000 euro aan achterstallig loon tegoed hebben. Tel daar de dwangsommen van de gemeente bij op en je zit al snel boven de 2 miljoen euro.

‘De gemeente heeft een bom onder Bert gelegd’, kopte de Gelderlander vorige maand nog. Ik weet dat Bert zelf vooral de schuld bij House of Animals legt. Hoe graag ik ook die credits op me wil nemen, na het inzien van het faillissementsverslag is één ding heel duidelijk geworden: Bert heeft dit faillissement aan niemand anders te danken dan aan zichzelf. Wat overblijft is onze enorme zorgen over de dieren. En daarmee is het dossier voor ons helaas nog steeds niet gesloten. Wordt dus weer vervolgd. Hoe lang nog?
.

• Lees meer over Bert's Animal Verhuur op AnimalsToday
  .

©Karen Soeters | House of Animals - dit opiniestuk verscheen eerder op AnimalsToday